Λύγισε τη στιγμή που της άνοιξε η όρεξη για ζωή! Βρίσκεται σε κώμα στην Εντατική, ύστερα από μάχη πολλών ετών με τη νευρική ανορεξία
Γενναία μάχη για να κρατηθεί στη ζωή δίνει για πέμπτη συνεχή ημέρα η Νανά Καραγιάννη, η οποία νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Κωνσταντοπούλειου Νοσοκομείου («Αγία Ολγα»). Οι θεράποντες γιατροί, οι οποίοι παρακολουθούν με αγωνία την εξέλιξη της υγείας της, παραμένουν εξαιρετικά ανήσυχοι, αφού η παρουσιάστρια συνεχίζει να βρίσκεται σε κώμα, παρόλο που αντιδρά στη φαρμακευτική αγωγή.
ΑΠΟ ΤΗ
ΔΗΜΗΤΡΑ ΔΑΡΔΑ
«Εάν όντως συνεχίσει να υπάρχει αυτή η συγκεκριμένη κατάσταση, τα πράγματα είναι επικίνδυνα» δήλωσε στην «Espresso» o διοικητής του νοσοκομείου Μιχάλης Κούρτης και συμπλήρωσε: «Στη ΜΕΘ οι γιατροί θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να σταθεροποιήσουν τη λειτουργία των ζωτικών οργάνων της (πνεύμονες, καρδιά και νεφροί), ώστε να βγει το γρηγορότερο από τη μονάδα». Απέφυγε, ωστόσο, να χρησιμοποιήσει τον όρο «πολυοργανική ανεπάρκεια» για την κατάστασή της. «Οι ασθενείς με νευρική ανορεξία είναι καλά και ξαφνικά αρχίζουν οι διαταραχές. Συνήθως δεν έχουν αντίληψη των βλαβών των οργάνων τους μέχρι τη στιγμή που ξεπερνιέται το όριο λειτουργίας τους προς τα κάτω και τότε εκείνοι ουσιαστικά καταρρέουν» πρόσθεσε.
Ολοι πλέον ελπίζουν σε ένα θαύμα. Η οικογένειά της προσεύχεται για τη μονάκριβη κόρη της, ενώ το πανελλήνιο σοκαρισμένο παρακολουθεί με αγωνία το θρίλερ με την υγεία της. Σήμερα το πρωί αναμένεται να εκδοθεί επίσημο ιατρικό ανακοινωθέν.
Οι εκατοντάδες διαδικτυακοί φίλοι της, παρουσιαστές, ηθοποιοί και δημοσιογράφοι γεμίζουν με ευχές και λόγια αγάπης τη σελίδα της στο facebook, μη μπορώντας να πιστέψουν ότι η παρουσιάστρια, η οποία παλεύει χρόνια με τη νευρική ανορεξία, καλείται για άλλη μια φορά να αναμετρηθεί μαζί της και μάλιστα τη στιγμή που η τύχη τής χαμογέλασε. Γιατί η Νανά Καραγιάννη «έπεσε» τη στιγμή που της άνοιξε η όρεξη για τη ζωή. Δεν είχε κλείσει καλά καλά έναν μήνα εργασίας στο site Lady’s Life, ύστερα από πολλά χρόνια ανεργίας. Εστελνε καθημερινά δεκάδες βιογραφικά σε εκπομπές, εκδοτικούς οίκους και διαδικτυακές επιχειρήσεις, όμως μόνο ο δημοσιογράφος Κυριάκος Βελόπουλος ανταποκρίθηκε.
Ο «σωτήρας» της
«Θα έχω μισθό, θα δουλεύω ενίοτε και από το σπίτι και θα γράφω όλα όσα μου αρέσουν και αφορούν τη γυναίκα» έλεγε πετώντας από χαρά στην παρέα της. Ηταν ο «σωτήρας» της -έτσι τον χαρακτήριζε- και σε αυτόν τηλεφώνησε την Πέμπτη για να τον ενημερώσει ότι βρισκόταν στο νοσοκομείο ζητώντας του να το κρατήσει κρυφό. Κι εκείνος την καθησύχασε λέγοντάς της να μην ανησυχεί για τίποτα.
Η Νανά Καραγιάννη, όπως αναφέρουν πληροφορίες, είχε λιποθυμικό επεισόδιο και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο Νοσοκομείο «Γιώργος Γεννηματάς», όπου οι γιατροί έκριναν ότι έχριζε άμεσης εισαγωγής στην Εντατική. Από εκείνη τη στιγμή άρχισε ένας μαραθώνιος και τελικά, με τη σωτήρια παρέμβαση του Τέρενς Κουίκ, στις 20.15, το βράδυ της Παρασκευής, η δημοσιογράφος μεταφέρθηκε στο Κωνσταντοπούλειο («Αγία Ολγα») στη Νέα Ιωνία, όπου παραμένει διασωληνωμένη μέχρι και σήμερα. «Εύχομαι τώρα όλα να πάνε καλά!» δήλωσε στην «Espresso» o υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ. «Εκείνη την ημέρα επικοινώνησα και με τον διοικητή του Γενικού Κρατικού, τον Βασίλη Κεκερή, και με το συντονιστικό του υπουργείου Υγείας κι έτσι έγινε η μεταφορά της στη ΜΕΘ» συμπλήρωσε ο Τέρενς Κουίκ.
Είχε αποκαλύψει ότι το ψυχιατρικό νόσημά της είναι κληρονομικό
Πριν από έναν χρόνο, σε μια συνέντευξη από καρδιάς, η Νανά Καραγιάννη είχε αποκαλύψει στην «Espresso» ότι το ψυχιατρικό νόσημα που τη βασανίζει είναι… κληρονομικό και ότι τουλάχιστον μία φορά είχε δοκιμάσει να «τελειώσει» από μόνη της το μαρτύριο που τη βασάνιζε. «Ηθελα να σταματήσει αυτός ο πόνος για μένα και για τους ανθρώπους που στενοχωρούσα. Οριακά, τη μια φορά θα μπορούσα να τα είχα καταφέρει. Ομως, είμαι σίγουρη πως με κράτησε ο Θεός» είχε ομολογήσει και παραδέχτηκε για πρώτη φορά ότι η νευρική ανορεξία δεν την «χτύπησε» τυχαία.
«Δεν μπορείς να μιλήσεις αμιγώς για την αιτία. Εχω κάνει άπειρα χρόνια θεραπειών και συνεδριών και δεν είναι τόσο απλό να τα πω σε μία συνέντευξη. Θα είναι σαν να αδικώ το πρόβλημα και είναι πολύ σοβαρό. Δεν είναι μόνο τα παιδικά χρόνια, οι οικογενειακοί παράγοντες ή οι συναισθηματικοί. Η ασθένειά μου είναι κληρονομική. Γονιδιακή. Ψυχολογική. Είναι οικογενειακό πρόβλημα. Αλλά δεν θα πω περισσότερα, γιατί αφορά και άλλους ανθρώπους».
ΙΣΤΟΡΙΕΣ-ΣΟΚ ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΕΞΟΡΚΙΣΤΕΣ» ΤΩΝ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ
Παλεύουν με τους «δαίμονες» της ανορεξίας ή της βουλιμίας και φτάνουν στο σημείο να ταΐσουν οι ίδιοι τον ασθενή. Οι «εξορκιστές» των διατροφικών διαταραχών, μια ομάδα ψυχοθεραπευτών, γιατρών και διατροφολόγων, περνούν ώρες στο πλευρό των ασθενών, ώστε να είναι σίγουροι για την ποιότητα και την ποσότητα της τροφής τους και τη συμπεριφορά τους κατά τη διάρκεια των γευμάτων.
Κι ενώ η Νανά Καραγιάννη περνά δύσκολες ώρες στην Εντατική, η διευθύντρια του Ελληνικού Κέντρου Διατροφικών Διαταραχών Μαρία Τσιάκα μιλάει στην «Espresso» για την ανορεξία («ασθένεια που ριζώνει βαθιά μέσα στους ασθενείς») και τον ξεχωριστό αγώνα που δίνουν η ίδια και η ομάδα της με εξειδικευμένους γιατρούς και διαιτολόγους, έτοιμους να αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε περιστατικό.
«Εμείς προσπαθούσαμε να τη σώσουμε, αλλά εκείνη ανεβοκατέβαινε κρυφά τις σκάλες 1.500 φορές την ημέρα»
«Εχουμε δει ανορεκτικούς να τρέμουν από άγχος και πανικό για ένα κριτσίνι κι ένα μήλο, που πρέπει να φάνε για δεκατιανό. Εκείνη τη στιγμή η ασθένεια παλεύει στο μυαλό τους και προσπαθεί να τους πείσει όχι μόνο να μη μασήσουν, αλλά να μην ανοίξουν καν το στόμα τους! Με την παρουσία μας και τη σωστή διαχείριση των συναισθημάτων τους καταφέρνουμε να προσπεράσουμε το εμπόδιο» λέει η ψυχοθεραπεύτρια, με εξειδίκευση στην αντιμετώπιση των διατροφικών διαταραχών. Η Μαρία Τσιάκα είναι εδώ και τέσσερα χρόνια η μοναδική στην Ελλάδα που τα βάζει με τη νόσο με απευθείας σίτιση του ασθενούς: «Τα περιθώρια στενεύουν, όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που σύμφωνα με τις ιατρικές εξετάσεις τους βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού. Είναι αγώνας επιβίωσης με τη σταδιακή αποδοχή της τροφής. Στην περίπτωση υποσιτισμένου ανθρώπου έχουμε έναν εγκέφαλο που δεν είναι τόσο πλαστικός και άρα ανταποκρίνεται λιγότερο σε θεραπείες που απαιτούν αλλαγές σε κύριες λειτουργίες. Οσοι παλεύουν για δεκαετίες με διατροφικές διαταραχές δεν γίνεται να αλλάξουν συνήθειες από τη μια μέρα στην άλλη. Η ασθένεια έχει ριζώσει και απαιτείται υπομονή για να φανούν τα πρώτα αποτελέσματα. Παλεύουν μέσα τους με το κακό. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της θεραπείας προσπαθούν να μας κοροϊδέψουν».
Στη μάχη αυτή η Μαρία Τσιάκα έχει σύμμαχο την ομάδα της ενώ, όπως λέει, το μεγάλο λάθος σε περιπτώσεις ανορεξίας είναι ότι «οι ασθενείς ή η οικογένειά τους ζητούν βοήθεια όταν η αρρώστια βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο. Τότε ευαισθητοποιούνται περισσότερο γιατί, όπως μας λένε συνήθως οι γονείς, δεν θέλουν να τσακωθούν με τα παιδιά τους για το φαγητό».
«Η ασθένεια παλεύει στο μυαλό τους και προσπαθεί να τους πείσει να μην ανοίξουν καν το στόμα τους»
Η ίδια θυμάται την περίπτωση μιας 13χρονης: «Με κάλεσαν οι γονείς της στο νοσοκομείο. Οταν πήγα, δεν πίστευα αυτό που είδα. Το δωμάτιο ήταν γεμάτο κουτιά με διάφορα γλυκά. Η ανορεξία είχε πείσει τη μικρή ότι είχε δοκιμάσει απ’ όλα, με αποτέλεσμα να νομίζει πως έχει φάει! Πετάξαμε τα πάντα και… ξεκινήσαμε. Ακόμα και όταν βγήκε από το νοσοκομείο, ήμασταν εκεί για να την παρακολουθούμε. Δεν γίνεται να αφήσουμε ούτε στιγμή τους ανθρώπους αυτούς γιατί κατρακυλάνε, είτε με εμετούς, καθαρτικά και χάπια διαίτης είτε με υπεργυμναστική! Είχαμε περίπτωση που, ενώ εμείς προσπαθούσαμε να τη σώσουμε, εκείνη ανεβοκατέβαινε κρυφά τις σκάλες του σπιτιού της 1.500 φορές την ημέρα»!
Κατά τη διάρκεια του προγράμματος, εκτός από τον απόλυτο έλεγχο της τροφής, οι ειδικοί ελέγχουν και τους χρόνους διάρκειας των γευμάτων.
«Οι διαιτολόγοι βγάζουν για κάθε περίπτωση ξεχωριστά διατροφές που πρέπει να ακολουθούνται κατά γράμμα. Σε πρώτη φάση, οι ασθενείς δεν είναι παρόντες την ώρα προετοιμασίας του φαγητού και δεν ενημερώνονται για τα κιλά τους. Επίσης δίνουμε βάση στον χρόνο που κάνουν για να φάνε, αφού υπάρχει περίπτωση να θέλουν δύο ώρες για να τελειώσουν μια μερίδα σε πιάτο του φρούτου. Ακόμα και σε αυτό επεμβαίνουμε, ώστε να φτάσουμε στον επιθυμητό χρόνο, που είναι περίπου τα 20 λεπτά, αφού τόσα θέλει ο εγκέφαλος για να αρχίσει να πείθεται ότι έχει χορτάσει» λέει η Μαρία Τσιάκα και συνεχίζει: «Δεν είναι απλή διαδικασία. Εχουμε να κάνουμε με ψυχικά άρρωστα άτομα, τα οποία κατά περιπτώσεις γίνονται και επιθετικά στους δικούς τους».
ΘΑΝΟΣ ΜΑΚΡΟΓΑΜΒΡΑΚΗΣ
Παρακολούθηση μέχρι οι κανόνες να γίνουν τρόπος ζωής
Η Μαρία Τσιάκα και η ομάδα της παραμένουν μαζί με τους ασθενείς ώσπου οι κανόνες να γίνουν τρόπος ζωής, η ζυγαριά να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα και οι ιατρικές εξετάσεις να είναι άριστες. «Μαζί μας κάνουν τις πρώτες βόλτες τους.
Αρχικά, ψώνια! Εκεί παρατηρούμε τα νούμερα που επιλέγουν στα ρούχα και αν αποδέχονται τον εαυτό τους στον καθρέφτη! Επειτα, το εστιατόριο.
Το ίδιο κάνουμε και στις περιπτώσεις βουλιμίας, ενώ επιλέγουμε πάντα μέρη που στα μενού γράφουν τις θερμίδες, ώστε να δούμε τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουν το γεύμα» εξηγεί. Για το πρόγραμμα σίτισης και φροντίδας στο σπίτι, η ίδια συνεργάστηκε με την καθηγήτρια Janet Treasure, διευθύντρια του South London Maudlsey Hospital, που πρωτοπορεί στη διαχείριση διατροφικών διαταραχών.