❱❱ H ηθοποιός Ελένη Κρίτα μιλάει για τον ρόλο της Μαριλένας στη σειρά «Στο παρά 5» που της άλλαξε την καριέρα
❱❱ Οι ανήθικες προτάσεις που δέχτηκε, η καταπίεση στον γάμο της και η γνωριμία με τον Μίμη Χρυσομάλλη, τον οποίο δεν πρόλαβε να παντρευτείΑπό την
ΚΛΑΡΑ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Μια κυρία της υποκριτικής τέχνης, μια ηθοποιός με ήθος, αξία και αξίες, ταλέντο και απλότητα. Στη ζωή της είναι περισσότερο αριστοκρατική από όσο δείχνει, πιο απλή απ’ ό,τι περιμένει κανείς και πολύ συνειδητοποιημένη.
Η Ελένη Κρίτα μάς πήρε μαζί της σε ένα… ταξίδι στο παρελθόν και μας διηγήθηκε πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες από τη ζωή της.
Πού γεννηθήκατε;
Εδώ στην Αθήνα, στο Κολωνάκι.
Τι θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια;
Παιχνίδια στην Αλωπεκίας, που τότε ήταν ένας πολύ ήσυχος δρόμος. Περνούσε ένα αυτοκίνητο ανά δύο ώρες και λέγαμε μεταξύ μας: «Παιδιά, λίγο στην άκρη να περάσει…» Παίζαμε στον δρόμο μπροστά από το σπίτι. Μετά σχολείο, στο Γαλλικό Ινστιτούτο…
Μεγαλωμένη με γαλλικά και πιάνο δηλαδή;
(Γέλια). Ναι, με γαλλικά και πιάνο, αν και το πιάνο… δεν μου φτούρησε και πολύ, είναι η αλήθεια. Ξεκίνησα γιατί μου άρεσε πολύ η μουσική και νόμιζα ότι θα αρχίσω να παίζω με το που θα το έβλεπα. Ομως δεν άρχισα να παίζω με το που το είδα. Είχε πολύ βαρετές ασκήσεις. Βαριόμουν πολύ και έπειτα από τρία χρόνια υποχώρησε η μητέρα μου, και μου είπε: «Καλά, αφού δεν αντέχεις, σταμάτα».
Ενώ τα γαλλικά;
Τα γαλλικά και τα αγγλικά πιο μετά. Ηταν απαραίτητες οι ξένες γλώσσες. Ξεκίνησα γαλλικά γιατί το ήθελε η μάνα μου, διότι εκείνη την εποχή είχαν αρχίσει τα αγγλικά να γίνονται βασική γλώσσα. Η μάνα μου, όμως, είχε τελειώσει γαλλικό σχολείο, στις καλόγριες της Νάξου, και θεωρούσε ότι έπρεπε από τεσσάρων χρόνων ν’ αρχίσουμε τα γαλλικά, να είναι δηλαδή η πρώτη γλώσσα. Εκεί δεν υπήρχε «δεν μου αρέσει και σταματάω». Γιατί και εκεί κάποια στιγμή δεν μου άρεσε… Σε ό,τι αφορά μαθήματα ήταν πολύ αυστηρή. Στην ηλικία των 10 είχα την ξαφνική απώλεια του μπαμπά μου από ανακοπή καρδιάς. Τον καληνυχτίσαμε το βράδυ και το πρωί δεν υπήρχε… Δύσκολο για ένα παιδί…
Αριστερά: Η Κρίτα στα εφηβικά της χρόνια. Κέντρο: Στη θεατρική παράσταση «Η σημασία τού να είναι κανείς σοβαρός». Δεξιά: Σε σίριαλ στο κρατικό κανάλι
Η εφηβεία σας πώς ήταν;
Η εφηβεία λίγο δύσκολη. Οχι για τα σημερινά δεδομένα που τα παιδιά το σκάνε από το σπίτι, δύσκολη για τα δεδομένα της εποχής. Ημουν αντιδραστική. Επαναστάτρια! Ηθελα να είμαι ελεύθερη. Η μητέρα μου δεν ήταν καθόλου αυτής της άποψης.
Η μαμά σας, απ’ ό,τι κατάλαβα, ήταν λίγο comme il faut…
Ηταν πολύ συντηρητική και δυναμικός άνθρωπος. Γυναίκα της αστικής τάξης. Ηταν comme il faut, αλλά αυταρχική και εγώ είχα έντονη προσωπικότητα. Ετσι κοντραριστήκαμε στην εφηβεία.
Την απόφαση να ασχοληθείτε με την υποκριτική πότε την πήρατε;
Αυτό κι αν ήταν για τη μαμά μου (γελάει)! Στο πανεπιστήμιο. Αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να της το πω τότε.
Τι σπουδάσατε;
Φιλολογία. Αρχαιολογικό Ιστορικό τελείωσα. Μπήκα στο πανεπιστήμιο και κάποια στιγμή στο τρίτο έτος με έτρωγε αυτό το πράγμα με την ηθοποιία. Ενας φίλος που έκανε ταινίες μικρού μήκους με πήρε να παίξω και ένιωσα πολύ καλά. Ε, και το πήρα απόφαση να δώσω εξετάσεις. Κρυφά από τη μητέρα μου. Τότε μόλις είχα γνωρίσει και τον πρώτο μου σύζυγο, τον Γιώργο Εμιρζά, που ήταν παραγωγός και σκηνοθέτης. Δεν χάρηκε με αυτή μου την απόφαση. Γιατί με γνώρισε φοιτήτρια της Φιλοσοφικής και σου λέει: «Ωχ! Πάλι με ηθοποιό θα καταλήξω!» Καταλαβαίνετε… Τελείωσα τη σχολή του Δοξιάδη και γνώρισα και πολύ αξιόλογους ανθρώπους.
Πότε το είπατε στην αυστηρή μαμά;
Οταν πήγαινα στη σχολή πια… Ετοιμαζόμουν και να παντρευτώ τότε. Της είπα ότι το κάνω για φιλολογική γνώση, να ανοίξω τους ορίζοντές μου, να διευρύνω τις γνώσεις μου. Τα έχασε! Μου είπε: «Καλά, εσύ δεν έλεγες ποίημα στο σχολείο! Θα ανέβεις στη σκηνή;» Οταν πια άρχισα να παίζω, δεν το ‘θελε, γι’ αυτό και δεν βγήκα με το όνομά του πατέρα μου. Το «Κρίτα» είναι καλλιτεχνικό.
Πρώτος ρόλος;
Στο θέατρο; Γιατί εγώ ξεκίνησα με τηλεόραση. Εκανα τον «Σγαναρέλο» του Μολιέρου στην ΕΡΤ. Αλλά ήταν θέατρο στην τηλεόραση. Μετά έκανα κάποια σίριαλ, όπως το «Υπερμνησία», «Η ζωή του Αττίκ» και έπειτα θέατρο.
Ηταν και λίγο δύσκολα τότε τα πράγματα, γιατί ήμουν παντρεμένη με παιδί. Και δεν καλοφαινόταν στον άνδρα μου να φεύγω το βράδυ από το σπίτι για το θέατρο. Μετά που χώρισα βέβαια έκανα και θέατρο. Ξεκίνησα με το «Η σημασία τού να είναι κανείς σοβαρός»
Μίμης Χρυσομάλλης, Ελένη Κρίτα και Σωτήρης Κακίσης
Στα πόσα χρόνια γάμου χωρίσατε;
Στα τεσσεράμισι χρόνια και αφού είχαμε κάνει και τον γιο μας, που ήταν τριών χρόνων.
Γιατί χωρίσατε;
Είχα ήδη γνωρίσει τον Μίμη (σ.σ.: Χρυσομάλλης) και είχα αρχίσει να καταπιέζομαι μέσα στον γάμο μου. Υπήρχε έλξη από την αρχή, αλλά νομίζω ότι υπερίσχυσε και η ανάγκη να κάνω δικά μου πράγματα.
Πού γνωριστήκατε με τον Μίμη Χρυσομάλλη;
Στα γυρίσματα του «Αττίκ» στο Παρίσι… Χρειάστηκε χρόνο να με «ψήσει». Εκείνος από την αρχή που με είδε, νομίζω, έπαθε κάτι. Με κυνήγησε πολύ, εγώ ήμουν και παντρεμένη, ήταν δύσκολες οι αντικειμενικές συνθήκες μέχρι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Αλλά υπήρχε χημεία.
Ησασταν παντρεμένοι;
Δεν παντρευτήκαμε ποτέ… Ετοιμαζόμασταν να παντρευτούμε λίγο πριν πεθάνει. Μείναμε μαζί 18 χρόνια. Δεκαεννιά χρόνια γνωριμίας.
Δεύτερη απώλεια…
Τρίτη. Πέντε χρόνια πριν από τον Μίμη έχασα και τον πρώτο μου σύζυγο, με τον οποίο είχαμε πολύ καλή σχέση.
Ο ένας εκτιμούσε πολύ τον άλλο. Τον ένιωθα οικογένειά μου, συγγενή μου. Είχαμε και ένα παιδί μαζί… Δώδεκα χρόνια μετά τον χωρισμό μας πέθανε.
Από τι;
Από καρδιά. Και ο πατέρας μου, και ο Γιώργος, και ο Μίμης. Δεν ξέρω τι παράξενο κάρμα είναι αυτό…
Αριστερά: Παρέα με την Κάτια Δανδουλάκη. Δεξιά: Σε έξοδο με τον Ακη Σακελλαρίου
Μετανιώσατε που δεν κάνατε παιδί με τον Μίμη;
Μετάνιωσα που δεν έκανα δεύτερο ή τρίτο παιδί γενικά. Νομίζω ότι δεν είναι καλό πράγμα το ένα παιδί. Και για εκείνο και για τους γονείς. Το λέγαμε κάθε χρόνο να κάνουμε με τον Μίμη, αλλά το σκεφτόμασταν. Από χρόνο σε χρόνο και τελικά…
Κεφάλαιο «Στο παρά 5»…
Η Μαριλένα ήταν από τους ρόλους της ζωής μου. Σίγουρα. Αλλαξε η καριέρα μου! Βγήκα προς τα έξω γιατί μέχρι τότε, επειδή δεν ήθελα να μπαίνω στα… χωράφια του Μίμη και να θεωρηθεί ότι εκμεταλλεύομαι τη σχέση μου, έκανα θέατρο ρεπερτορίου. Οταν μου έγινε η πρόταση, ήμουν στην Κρήτη γιατί έπαιζα στο ΔΗΠΕΘΕ και είπα: «Ερχομαι!» Νόμισα ότι κάτι μου δόθηκε από τον ουρανό! Μου άρεσε ο ρόλος, μου άρεσε ο Καπουτζίδης, μου άρεσε ο Αγγελόπουλος, ο σκηνοθέτης, και είπα «δεν θα το χάσω»! Ημουν σε ένα ψυχολογικό ναδίρ, γιατί ήρθε μόλις επτά μήνες μετά τον θάνατο του Μίμη. Ενιωθα σαν να πνιγόμουν και κάποιος να μου έδωσε ένα χέρι να βγάλω το κεφάλι μου από το νερό.
Οταν άρχισε να κάνει 60% τηλεθέαση και βγαίνατε έξω, τι γινόταν;
Με φώναζαν «Δρακουμέλ» τα παιδιά στον δρόμο! Με σταματούσε ο κόσμος και μου έλεγε να αφήσω ήσυχη τη Ζουμπουλία!
Τώρα τι σχέσεις έχετε με τους υπόλοιπους συντελεστές;
Πολύ καλή σχέση και αγαπησιάρικα συναισθήματα!
Και πρόσφατα πάλι ένας πολύ ωραίος ρόλος στο «Οσο έχω εσένα»…
Δεν είχα ξανακάνει καθημερινό. Ηταν πολύ κουραστικό. Πολύωρα γυρίσματα και πολλές ώρες αναμονής, δύσκολο το πρόγραμμα. Αλλά ήταν μια δουλειά αξιοπρεπής! Αδικήθηκε από το κανάλι, βέβαια, λόγω των ριάλιτι με τις αλλαγές της ώρας. Πολύ ωραίο καστ…
Την εποχή τού «Παρά 5» με Καπουτζίδη και Κωνσταντινίδου
Ανήθικες προτάσεις έχετε δεχτεί;
Στη δουλειά; Φυσικά! Εννοείται… Τι σας κάνει τόση εντύπωση, που όλοι το ανακαλύπτουν τώρα και αντιδρούν λες και ανακάλυψαν την Αμερική; Αυτά υπήρχαν εξαρχής. Κάποιος μπορεί να εκμεταλλευτεί το ότι εξαρτάται η δουλειά σου από εκείνον και να σου προτείνει κάτι. Από κει και πέρα, εξαρτάται από σένα πώς θα το διαχειριστείς. Δεν καταλαβαίνω γιατί βγαίνουν έπειτα από 20 χρόνια και λένε: «Μου άνοιξε στη σουίτα του μόνο με το μπουρνούζι». Συγγνώμη! Τι δουλειά είχες στη σουίτα του 1 η ώρα τη νύχτα; Αν μου προτείνουν να πιούμε ποτό μετά το πάρτι στη σουίτα, δεν θα πάω! Κόβεις τη φόρα αμέσως. Αλλά και καταπρόσωπο να σ’ το πει ο άλλος, πάντα μπορείς να πεις «όχι». Θέλετε να μου δώσετε τον ρόλο έτσι; Καλώς. Δεν θέλετε; Δεν πειράζει, καλή καρδιά!
Κι εσείς θα έχετε άλλες να χρησιμοποιήσετε και εγώ θα βρω κάτι άλλο να κάνω. Οχι «το δέχτηκα τότε, γιατί τι άλλο να κάνω και το λέω μετά από 30 χρόνια»! Ας έλεγες «όχι» και ας διακινδύνευες τον ρόλο. Κάτι παίρνεις, κάτι δίνεις. Αν θες να έχεις την αξιοπρέπειά σου, ρισκάρεις και έναν ρόλο.
■ Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία το Daily Cafe στο Κολωνάκι
