❱❱ Η θρυλική Ματούλα θυμάται τη «χρυσή» εποχή της νυχτερινής Αθήνας, αλλά και τα πολυτάραχα, γεμάτα σκαμπανεβάσματα χρόνια
❱❱ Ο μεγάλος έρωτάς της για τον Γιάννη Πατέρα, ο γάμος με τον Καριέρε λόγω εγκυμοσύνης και τα γλέντια με τον Ωνάση στα μπουζούκιαΑπό τον
ΑΛΚΙΝΟΟ ΜΠΟΥΝΙΑ
Παλιά λέγανε ότι «ένας χρόνος ζωής κάποιου είναι μια μέρα της θρυλικής Ματούλας»!
Μια πολυτάραχη ζωή, που, όπως την αφηγείται στην «Espresso», ήταν γεμάτη σκαμπανεβάσματα, αλλά και λάμψη από τα «χρυσά» χρόνια του Κολωνακίου και της νυχτερινής Αθήνας, που έχουν φύγει ανεπιστρεπτί.
Πού γεννήθηκες;
Στην Κόρινθο, το 1947, και το πραγματικό μου όνομα είναι Διαμάντω Κουτροπούλου. Ο πατέρας μου ήταν διοικητής Χωροφυλακής στην Κόρινθο. Εχω έναν αδελφό, τον Δημήτρη, και μια αδελφή, τη Γωγώ, με την οποία δεν μεγάλωσα μαζί, γιατί έμεινε στη θεία μου. Είχα πολύ ωραία παιδικά χρόνια μέχρι τα δώδεκά μου που πέθανε η μητέρα μου. Πάτησε ένα σαπούνι που είχε πέσει στο πάτωμα της κουζίνας και χτύπησε στο τσιμέντο το κεφάλι της. Ημουν μαζί της στο σπίτι όταν συνέβη το μοιραίο…
Μετά τι συνέβη;
Στα δεκατρία μου το έσκαγα από το 6ο Γυμνάσιο Θηλέων, στην Κυψέλη, όπου πήγαινα, και παρακολουθούσα τα γυρίσματα διάφορων ταινιών. Εκεί γνωρίστηκα με τον Ανδρέα Μπάρκουλη -την εποχή τού «κορίτσια, ο Μπάρκουλης!»- και ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που με είδε ως παιδί και δεν ήθελε να με… πηδήξει! Στα δεκαπεντέμισι έγινε κι αυτό. Το έκανα γιατί το ήθελα και χαίρομαι που την παρθενιά μου την πήρε ένας τέτοιος άνθρωπος!
Το να χάσεις την παρθενιά σου εκείνα τα χρόνια ήταν λόγος ακόμη και για φόνο, αν δεν σε παντρευόταν ο άνθρωπος με τον οποίο πήγες…
Μόλις το έμαθε ο πατέρας μου, με πήγε στην Ασφάλεια κι εκεί με έκλεισαν για τρεις μέρες στα κρατητήρια, στην Μπουμπουλίνας, με σκοπό να μαρτυρήσω ποιος ήταν αυτός που μου πήρε την παρθενιά. Εγώ δεν το μαρτύρησα και με πήγαν στο αναμορφωτήριο, όπου κάθισα για δεκαπέντε μέρες με την αιτιολογία -άκουσον άκουσον- «προληπτικώς αλητεία».
Ποια είναι η γνώμη σου για τον Ανδρέα Μπάρκουλη;
Πολύ καλό παιδί. Αφραγκος μια ζωή, γιατί είχε μάθει να δίνει στους άλλους και όχι να παίρνει. Οταν ήτανε στο πικ της καριέρας του πέρασε πολλά κι αυτός, γιατί ήπιε ένα τσιγαριλίκι…
Πέρασες από το μόντελινγκ, έγινες τραγουδίστρια του Ζαμπέτα, ηθοποιός στην τηλεόραση, ραδιοφωνική παραγωγός. Ομως δεν έμεινες πουθενά…
Μου αρέσει ν’ αλλάζω, δεν μπορώ να μένω στα ίδια.
Σε λένε αθυρόστομη και ότι έχεις πλακώσει στο ξύλο αρκετούς άντρες…
Μια γυναίκα μόνη, όπως εγώ, μόνο με αθυρόστομο τρόπο μπορούσε να επιβιώσει. Ολοι μού την έπεφταν, δεν είχα κανέναν για να με προστατεύσει κι έπρεπε μόνη μου να τα βγάλω πέρα. Ναι, έχω ρίξει κάτι ανάποδα χαστούκια σε κάποιους που το άξιζαν. Ειδικά αν μάθαινα ότι κάποιος έλεγε ότι με είχε πάρει… Εχε υπόψη ότι δεν έχω πάρει κανέναν από όλους αυτούς που ήταν γύρω μου και μου την έπεφταν. Εγώ δεν πήγα ποτέ στη ζωή μου για ένα βράδυ, δεσμούς έκανα. Τα εκατομμύρια όλα του κόσμου και να μου έδιναν, δεν θα πήγαινα στο κρεβάτι με κανέναν. Δεν είμαι ξεφτιλισμένη γυναίκα!
Ο μεγαλύτερος έρωτάς σου ποιος ήταν;
Ο εφοπλιστής Γιάννης Πατέρας. Δεν φτάσαμε σε γάμο, γιατί λίγο προτού βγουν οι άδειες έγινε κάτι και σηκώθηκα κι έφυγα. Μέναμε μαζί πέντε χρόνια και, όταν έφυγα, δεν πήρα τίποτα από τα ρούχα και από τα μπιζού μου. Για μένα δεν ήταν ο εφοπλιστής, ήταν ο Γιάννης μου, τα πάντα στη ζωή μου.
Ωστόσο, παντρεύτηκες με τον επιχειρηματία της ντίσκο Σαν Λορέντζο, τον Ρομπέρτο Καριέρε.
Τον Ρομπέρτο τον παντρεύτηκα γιατί έμεινα έγκυος, δεν ήμουν καψούρα μαζί του. Του είχα πει “θα παντρευτούμε και θα χωρίσουμε”. Οπως κι έγινε στους έξι μήνες γάμου.
Με τον άντρα σου αποκτήσατε έναν γιο, τον Λορέντζο, τον οποίο έχεις αρκετά χρόνια να δεις, όπως και τα δυο παιδιά του, τα εγγόνια σου…
Τον γιο μου τον έχω μεγαλώσει μόνη μου! Από τον πατέρα του δεν πήρε ούτε ένα ζευγάρι κάλτσες. Θέλω, λοιπόν, ο γιος μου να είναι καλά και είμαι σίγουρη ότι θα είναι καταπληκτικός πατέρας, γιατί αγαπούσε τα παιδιά. Από κει και πέρα τον βλέπω δεν τον βλέπω… δεν έχει σημασία. Οσο για τα εγγόνια μου -που δεν ξέρω ούτε πώς τα λένε, αλλά είναι ο σπόρος μου-, κάποια στιγμή θα μεγαλώσουν και θα μάθουν την αλήθεια. Υπάρχουν δημοσιεύματα στο διαδίκτυο για τη γιαγιά τους.
Στην πορεία της ζωής σου έκανες παρέα μόνο με άντρες! Εκτός από τη Ζωή Λάσκαρη…
Ναι, από μικρή ήμουν αγοροκόριτσο! Επρεπε να είχα γεννηθεί άντρας. Με τη Ζωίτσα κάναμε παρέα γιατί κι εκείνη ήταν αντράκι. Τότε που ήταν καψούρα με τον Βοσκόπουλο, φορούσαμε μαντίλια και περούκες και πηγαίναμε και τον παρακολουθούσαμε να δούμε τι κάνει. Μέχρι και πάνω σε δέντρα είχαμε ανέβει για να μη μας πάρει είδηση.
Μίλησέ μου για τον Ωνάση, τον μεγιστάνα, που τον γνώρισες διασκεδάζοντας μαζί του στα μπουζούκια.
Σχεδόν κάθε φορά που ερχόταν στην Αθήνα από το Παρίσι ειδοποιούσε τον Καπετανάκη, τον άντρα της Παμέλας, που είχε τη Νεράιδα, να μου τηλεφωνήσει και να με καλέσει να πάω στο μαγαζί, όπου θα ήταν κι εκείνος.
Ηταν μεγάλος γλεντζές, πολύ καλός άνθρωπος και Ελληνας με τα όλα του! Αγαπούσε πολύ τον Σταμάτη Κόκοτα και πήγαινε στα κέντρα όπου τραγουδούσε. Ο Αρίστος ήταν και αθυρόστομος, όταν το ήθελε. Τον θυμάμαι μια φορά που τσαντίστηκε πολύ όταν τον φωτογράφισαν κρυφά να κατουράει στο χαλίκι έξω από τη Νεράιδα. Εγινε… Τούρκος!
Από όλους τους πλούσιους, που ήταν φίλοι σου και διασκεδάζατε μαζί, ο Τάκης Ηλιάδης είναι, νομίζω, ο πιο μοιραίος.
Ναι, και τον αποκαλώ πατέρα μου, διότι από τότε που έφυγα από το σπίτι μου τον συνάντησα σε μια παρέα και μου συμπαραστάθηκε πάρα πολύ. Πήρε τηλέφωνο τον πατέρα μου και του είπε “το παιδί είναι πολύ έξυπνο, είναι άδικο να πάει χαμένο και θα την αναλάβω σαν κόρη μου”. Ο Τάκης Ηλιάδης, αυτός που «έφτιαξε» τη Μαρινέλλα, την οποία εγώ του γνώρισα, και είναι και ο νονός του γιου μου, είναι ο μοναδικός άνθρωπος που δεν του έχω μιλήσει ποτέ στον ενικό!
Ησουν από τις πρώτες που φόρεσαν μίνι, βγήκες με κολάν πάνω σε άλογο στην πλατεία Κολωνακίου, έκανες γυμνισμό στη Μύκονο και γενικώς είχες μια πρωτοποριακή και επαναστατική στάση…
Δεν το έπαιξα ποτέ κάποια, όμως μπορώ να πω ότι έφερα μια τρέλα και μια ελευθερία στα πράγματα. Είμαι πολύ ευτυχισμένη που μόνη μου άντεξα και ξεπέρασα όλα τα κύματα της ζωής μου. Ισως τελικά να είμαι πολύ δυνατή! Οσο για τα ρούχα, μπορώ να πάρω ένα τσουβάλι και να το φτιάξω έτσι που να αναρωτηθείς από πού το πήρα! Ο Ηλιάδης ήθελε να ανοίξω μπουτίκ με ρούχα του Ιβ Σεν Λοράν, αλλά δεν το έκανα.
Μια μεγάλη τρέλα που έχεις κάνει;
Πήγα στην Αμερική χωρίς βίζα! Εφτασα μέχρι τις Μπαχάμες και από κει με το σκάφος ενός φίλου μου πήγαμε στο Μαϊάμι. Ετσι μπήκα στην Αμερική.
Το ’90 μπήκες και στη φυλακή ως χρήστης ναρκωτικών…
Στη φυλακή έμεινα εννιά μήνες κι εκεί σταμάτησα οριστικά τη χρήση. Η φυλακή για μένα είναι το χέρι του Θεού που με έσωσε!
Ποιο είναι το μυστικό της απεξάρτησης από τα ναρκωτικά;
Να μην ξαναπιάσεις στο χέρι σου ναρκωτικά! Δεν υπάρχει “δεν μπορώ”, υπάρχει “δεν θέλω”. Γιατί κι εγώ στα δεκαπέντε χρόνια που «έπινα» ηρωίνη έλεγα δεν μπορώ… Θα πρέπει δε να ξέρεις ότι στη ζωή μου δεν έχω πιει ποτέ αλκοόλ. Ούτε μπίρα…
Παλιά λέγανε ότι «ένας χρόνος ζωής κάποιου είναι μια μέρα της Ματούλας»…
Εχω ζήσει σε παλάτια, έχω φτάσει και στον… Μπίθουλα. Είμαι πλήρης εμπειριών! Πέρασα την ωραιότερη εποχή της Ελλάδας, όταν υπήρχαν η ανθρωπιά, η φιλία, ο σεβασμός και η ξενοιασιά. Δεν υπήρχαν λεφτά, αλλά ο κόσμος διασκέδαζε. Οι παλιοί που είχαν λεφτά έκαναν δωρεές, έφτιαξαν ιδρύματα και έδιναν στον κόσμο που είχε ανάγκη. Ενώ σήμερα κυριαρχεί το «μωρέ δεν πάει να πεθάνει ο μαλάκας». Το Κολωνάκι πλέον είναι χάλια, κυκλοφορούν με αυτοκίνητα με φιμέ τζάμια για να μην τους βλέπουν και με αστυνομικούς λες και τους κυνηγάνε, και γενικώς στα πάντα έχει βγει μπροστά το απόλυτο τίποτα! Είναι να κλαις και να γελάς μαζί…
