❱❱ Από την τέως βασιλική οικογένεια μέχρι πρωθυπουργοί και καλλιτέχνες έχουν προσκυνήσει τον ιερό χώρο στα Μέγαρα Από τον
Νίκο Νικόλιζα
Ενα αρχαίο πηγάδι με θαυματουργές ιδιότητες, από το οποίο έπιναν νερό οι γυναίκες και τεκνοποιούσαν με θαυμαστό τρόπο, κάνει χιλιάδες κόσμου -ανάμεσά τους και μεγάλα ονόματα του καλλιτεχνικού χώρου- να συρρέουν κάθε Τρίτη του Πάσχα στα Μέγαρα για να το δουν, καθώς και το βυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Γαλιλαίου, που χτίστηκε για τον εξαγνισμό του, συντηρώντας εδώ και έναν αιώνα τον μύθο του «Χορού της Τράτας».
Μεταξύ αυτών ήταν η Χριστίνα Ωνάση, που εκπλήρωσε το τάμα που είχε κάνει εκεί όταν απέκτησε την κόρη της Αθηνά, ανεγείροντας ένα σχολείο ακριβώς απέναντι.
Η ιστορία του χώρου είναι μοναδική, όπως άλλωστε μαρτυρά το πλήθος επώνυμων πιστών που συρρέουν σε αυτόν: Από την τέως βασιλική οικογένεια, η οποία κάθε χρόνο επισκεπτόταν και τιμούσε τον ιερό χώρο, ως τη Ζωζώ Σαπουντζάκη, τον Νίκο Κούρκουλο, τον Βασίλη Τσιβιλίκα, τον Κώστα Τσάκωνα, την Καίτη Γκρέυ, την Γκιζέλα Ντάλι και πολλούς ακόμα, που πίστευαν ότι ο ιερός χώρος του πηγαδιού και της βυζαντινής εκκλησίας έχει θαυματουργές ιδιότητες.
Αν και ο αρχαίος μύθος του πηγαδιού, σύμφωνα με τον οποίο οι γυναίκες τεκνοποιούσαν αν έπιναν από το νερό του, είχε αλλοιωθεί με το πέρασμα του χρόνου, στις αρχές της δεκαετίας του ’80 η Χριστίνα Ωνάση εθεάθη να προσκυνάει γονυπετής την εικόνα του αγίου Ιωάννη του Γαλιλαίου στο βυζαντινό εκκλησάκι και να εκλιπαρεί να την ευλογήσει με τη χαρά της μητρότητας.
Στο πλευρό της, τότε, βρισκόταν και ο Τιερί Ρουσέλ, με την ελπίδα ότι θα αποκτήσουν παιδί. Λίγο καιρό αργότερα, ο ερχομός της Αθηνάς οδήγησε τα βήματα του ζευγαριού και πάλι στα Μέγαρα για να εκπληρώσουν το τάμα τους: Να χτίσουν ένα σχολείο, που τόσο είχε ανάγκη η περιοχή και στο οποίο μέχρι πρόσφατα υπήρχε η μαρμάρινη πλάκα που ανέγραφε «Δωρεά Χριστίνας Ωνάση»…
Ανασκαφή
Ο μύθος του αρχαίου πηγαδιού, που βρέθηκε από τη Γερμανική Αρχαιολογική Σχολή και ανασκάφτηκε το 1892, πέρασε από γενιά σε γενιά με ένα ρητό το οποίο αναδείκνυε τη δύναμη που είχε το νερό του: «Πάνω από τούτο εδώ το πηγάδι ούτε πουλί πετούμενο δεν πετάει».
Για να εξευμενίσουν τις πανίσχυρες δυνάμεις, σύμφωνα με την παράδοση, οι Μεγαρείς έχτισαν δίπλα στο αρχαίο πηγάδι το συγκεκριμένο εκκλησάκι προς τιμήν του αγίου Ιωάννη Γαλιλαίου. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, το πηγάδι επιχωματώθηκε και πάνω από το πλακόστρωτο τοποθετήθηκε ένα στρογγυλό σταμπωτό από μικρές πέτρες, για να δείχνει το σημείο του αρχαίου θαυματουργού πηγαδιού των Μεγάρων.
Τις περασμένες δεκαετίες, πλήθος αξιωματούχων, πρωθυπουργών, βασιλέων, ηθοποιών και τραγουδιστών συνέρρεε στο θαυματουργό εκκλησάκι. Το 1954, ο Γεώργιος Παπανδρέου το είχε επισκεφτεί και είχε προσκυνήσει, δείχνοντας μεγάλο ενδιαφέρον και για το πηγάδι, που τότε ήταν εμφανές. Το 1959, η τέως βασιλική οικογένεια είχε βρεθεί εκεί την Τρίτη του Πάσχα, είχε ντυθεί με τις παραδοσιακές φορεσιές και είχε χορέψει τοπικούς χορούς προς τιμήν του αγίου.
Το 1983, η Μελίνα Μερκούρη βρέθηκε στον ιερό χώρο, ζητώντας από την τότε κυβέρνηση Παπανδρέου να βοηθήσει στη διατήρηση του εθίμου του «Χορού της Τράτας», ενώ ο μεγάλος ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης έχει ζωγραφίσει πάμπολλες φορές το εκκλησάκι και το έθιμο. Ο μύθος για το βυζαντινό εκκλησάκι και τον περίφημο «Χορό της Τράτας» αναβιώνει κάθε Τρίτη του Πάσχα, με πλήθος νεαρών παιδιών να χορεύει τελετουργικά γύρω του και παραπλεύρως του αρχαίου πηγαδιού!
