57χρονος με σοβαρό πρόβλημα όρασης σώθηκε με δότρια την αδελφή του.
Ελπίδες σε χιλιάδες ασθενείς που έχουν χάσει ή κινδυνεύουν να χάσουν την όρασή τους από σοβαρές βλάβες του κερατοειδούς χιτώνα αλλά και από μια σπάνια γενετική νόσο των οφθαλμών, την ανιριδία, δίνει η πρωτοποριακή μεταμόσχευση οφθαλμικών βλαστικών κυττάρων, η οποία πραγματοποιήθηκε στη χώρα μας από τον διακεκριμένο Ελληνα χειρουργό – οφθαλμίατρο, δρα Ιωάννη Μάλλια.
Ο πρώτος Ελληνας που ξαναβρήκε το φως του ύστερα από μεταμόσχευση οφθαλμικών βλαστικών κυττάρων, τα οποία μάλιστα του χάρισε η ίδια του η αδελφή, είναι ένας 57χρονος από την Πάτρα, ο οποίος κινδύνευε να μείνει τυφλός, αφού και τα δύο του μάτια είχαν καθολική βλάβη. Πρόκειται για τον Γιώργο Σακκά που περιέγραψε στην «Espresso» πώς γλίτωσε από το σοβαρό πρόβλημα πτερυγίου που αντιμετώπιζε στο δεξί του μάτι: «Για περισσότερο από δέκα χρόνια προσπαθούσα να βρω το φως μου. Είχα υποβληθεί σε αρκετές χειρουργικές επεμβάσεις στο πτερύγιο του δεξιού οφθαλμού, αλλά κάθε φορά η νόσος υποτροπίαζε, με αποτέλεσμα ολόκληρη η πρόσθια επιφάνεια του κερατοειδούς να είναι καλυμμένη από ουλώδη ιστό και να μη βλέπω καθόλου. Μετά τη μεταμόσχευση απέκτησα ξανά το δικαίωμα να βλέπω το φως του ήλιου και τα πρόσωπα των αγαπημένων μου. Ζω μια απολύτως φυσιολογική ζωή και μάλιστα μπορώ ξανά ακόμη και να οδηγώ».
Ωστόσο ο 57χρονος θα χρειαστεί να υποβληθεί και σε δεύτερη επέμβαση στο αριστερό του μάτι. Πάντως, όπως τόνισε ο κ. Μάλλιας στην «Espresso», ο 57χρονος μπορεί να είναι ο πρώτος Ελληνας που βρίσκει στην όρασή του, αλλά είναι ο δεύτερος ασθενής που υποβάλλεται σε αυτή την πρωτοποριακή επέμβαση: «Πρώτη φορά εφαρμόστηκε σε μια γυναίκα από την Αλβανία, η οποία είχε υποστεί χημικό έγκαυμα και στα δύο μάτια. Πήραμε μόσχευμα από την αδελφή της και πλέον η γυναίκα βλέπει κανονικά» σημείωσε.
Η επαναστατική μεταμόσχευση οφθαλμικών βλαστικών κυττάρων πραγματοποιήθηκε σε ιδιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας πριν από περίπου έξι μήνες και τα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν χθες στο 46ο Πανελλήνιο Οφθαλμολογικό Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο «Costa Navarino», στην Πύλο. Οπως εξήγησε ο δρ Μάλλιας, η μεταμόσχευση πραγματοποιήθηκε σε δύο στάδια, τα οποία έγιναν την ίδια ημέρα. Στο πρώτο στάδιο, διάρκειας 45 λεπτών, έγινε η λήψη των βλαστοκυττάρων με τοπική αναισθησία από τη δότρια αδελφή του ασθενούς. Στο δεύτερο στάδιο, που διήρκεσε τρεις ώρες, έγινε τοποθέτηση των βλαστοκυττάρων στον ασθενή, αφού πρώτα προηγήθηκε επιμελής καθαρισμός του ουλώδους ιστού του πάσχοντος οφθαλμού.
Ο γιατρός χορήγησε στον ασθενή ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, αφού υπήρχε κίνδυνος απόρριψης του μοσχεύματος, λόγω της αντιγονικότητας των μοσχευμάτων. Ο 57χρονος χειρουργήθηκε το πρωί και πήρε εξιτήριο το βράδυ της ίδιας ημέρας. Οχι μόνο δεν έμεινε κλινήρης, αλλά μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο μπορούσε να περπατήσει από την πρώτη μέρα! Το χειρουργημένο μάτι του παρέμεινε μία εβδομάδα κλειστό με οφθαλμικούς επιδέσμους. Το άνοιγε μόνο για να βάλει τα κολλύρια (αντιβιοτικά και κορτιζόνη) και κατόπιν έκλεινε πάλι τον επίδεσμο.
Η εξέταση μία εβδομάδα μετά την επέμβαση απέδειξε ότι τα μοσχεύματα των βλαστοκυττάρων είχαν γίνει αποδεκτά από το μάτι του 57χρονου. Η όρασή του βελτιώθηκε από την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα και η βελτίωση συνεχίστηκε τον πρώτο μήνα. Είκοσι ημέρες μετά την επέμβαση ο ασθενής επέστρεψε στις καθημερινές του δραστηριότητες. Η ανάγκη για τράπεζα οφθαλμικών μοσχευμάτων και οι εκατοντάδες τυφλώσεις
Σύμφωνα με όσα ανέφερε ο δρ Μάλλιας, ο οποίος έχει εξειδικευτεί στις μεταμοσχεύσεις του κερατοειδούς και βλαστικών κυττάρων στο Πανεπιστήμιο Columbia των ΗΠΑ, η μόνη λύση για να ξαναβρεί το φως του ο ασθενής ήταν να γίνει μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων: «Δυστυχώς όμως δεν μπορούσαν να ληφθούν κύτταρα από το άλλο μάτι του, γιατί αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα. Η δυσμενής αυτή κατάσταση μας οδήγησε να αναζητήσουμε πιθανό ιστoσυμβατό δότη μεταξύ των συγγενών του. Μετά τις απαραίτητες εξετάσεις ιστοσυμβατότητας ανάμεσα στους συγγενείς πρώτου βαθμού η μόνη που ήταν συμβατή με τον 57χρονο ήταν η αδελφή του, η οποία δέχτηκε να δώσει βλαστικά οφθαλμικά κύτταρα. Αν δεν βρίσκαμε δότη, θα καταφεύγαμε στη λύση του πτωματικού μοσχεύματος. Ολα πήγαν καλά και πλέον η όρασή του έχει αποκατασταθεί πλήρως».
Ο χειρουργός επισήμανε ότι οι ασθενείς που χρήζουν μεταμόσχευσης βλαστικών κυττάρων προκειμένου να μην οδηγηθούν στην τύφλωση είναι όσοι πάσχουν από την κληρονομική νόσο ανιριδία, όσοι έχουν πλήρη έλλειψη βλαστοκυττάρων της οφθαλμικής επιφάνειας, λόγω επανειλημμένων χειρουργικών επεμβάσεων, αλλά και αμφοτερόπλευρο χημικό έγκαυμα οφθαλμών: «Στη χώρα μας υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο εμφανίζονται περίπου χίλια νέα περιστατικά με σοβαρή βλάβη του κερατοειδούς χιτώνα, τα οποία για να αντιμετωπιστούν απαιτείται είτε μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων της οφθαλμικής επιφάνειας είτε επέμβαση μεταμόσχευσης του κερατοειδούς χιτώνα».
Ο διακεκριμένος χειρουργός έθιξε και ένα ακόμη πολύ σημαντικό ζήτημα, για το οποίο πρέπει σύντομα να μεριμνήσουν οι αρμόδιες αρχές της χώρας μας: «Για να μην τυφλώνονται κάθε χρόνο εκατοντάδες συμπατριώτες μας θα πρέπει άμεσα να δημιουργηθεί ολοκληρωμένη τράπεζα οφθαλμικών μοσχευμάτων για την κάλυψη των αναγκών της χώρας και να σταματήσει η εισαγωγή μοσχευμάτων».
ΓΙΟΥΛΗ ΣΤΑΡΙΔΑ