Η ελπίδα της Ελλάδας στο γυναικείο άλμα επί κοντώ, η Κατερίνα Στεφανίδη, μίλησε στην «Espresso» για τις σπουδές της στις ΗΠΑ, τα προβλήματα και τα μελλοντικά σχέδιά της.
Νέα, ταλαντούχα, καλλιεργημένη, όμορφη και πάνω απ’ όλα φιλόδοξη, η Κατερίνα Στεφανίδη αποτελεί μία από τις σοβαρές ελπίδες του ελληνικού στίβου για σπουδαίες διακρίσεις στο άμεσο μέλλον. Η αθλήτρια του σωματείου της Φιλοθέης, που αγωνίζεται και με τα χρώματα του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, μίλησε στην «Espresso» για όλα. Για το πώς κατέληξε στο άλμα επί κοντώ, για την υποτροφία στην Αμερική και την παρουσία της τώρα στο Στάνφορντ, για τους γονείς της που ήταν επίσης αθλητές του στίβου, για τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου και το Πανευρωπαϊκό Κλειστού Στίβου στο Γκέτεμποργκ, για τα όνειρά της… Ευγενέστατη, η Κατερίνα, με τη βοήθεια της τεχνολογίας από το Στάνφορντ όπου βρίσκεται, «αποκαλύπτεται» στην «Espresso». – Κατερίνα, καλησπέρα και συγχαρητήρια για τη μέχρι τώρα πορεία σου…
Καλησπέρα και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας…
– Πριν πάμε στο σήμερα πες μας δυο λόγια για εσένα και το ξεκίνημά σου με το επί κοντώ. Τι ήταν εκείνο που σε ώθησε σε αυτό το σπορ;
Η αλήθεια είναι ότι δεν αποφάσισα να ξεκινήσω επί κοντώ. Οι γονείς μου έκαναν στίβο και από μικρή αγωνιζόμουν σε κάποια μίτινγκ μικρών κατηγοριών. Μετά τους Ολυμπιακούς του 2000 ο πατέρας μου με πήγε στον τότε ομοσπονδιακό προπονητή του επί κοντώ, κύριο Παναγιώτη Συμεωνίδη, ο οποίος μου είπε ότι πιστεύει πως είμαι αρκετά καλή και με ώθησε να συνεχίσω. Κι έτσι πάνω-κάτω κόλλησα.
– Είχες κάποιο ίνδαλμα μικρή;
Δεν θα έλεγα ποτέ ότι είχα κάποιο ίνδαλμα. Θυμάμαι ότι μου άρεσε ο Τόνι Στίβενσον, που έτυχε δέκα χρόνια αργότερα να γίνει προπονητής μου, αλλά ποτέ δεν είχα κάποιο ίνδαλμα.
– Πες μας λίγα λόγια για τους αγώνες στο Γκέτεμποργκ και τις εμπειρίες που απέκτησες…
Το Πανευρωπαϊκό Κλειστού Στίβου στο Γκέτεμποργκ ήταν ο τρίτος μεγαλύτερος αγώνας στον οποίο συμμετείχα στην κατηγορία των γυναικών. Σιγά-σιγά εξοικειώνομαι με αυτούς τους μεγάλους αγώνες και αρχίζω να είμαι πιο σταθερή. Μεγαλώνω κι εγώ με τους μεγάλους αγώνες! Ημουν συνηθισμένη να μην έχω πρόβλημα να προκριθώ σε τελικούς στις μικρότερες κατηγορίες και οι προκριματικοί ήταν πάντα εύκολοι. Ελπίζω ότι σιγά-σιγά θα είναι έτσι και στους προκριματικούς στην κατηγορία των γυναικών.
– Ποια η σημερινή σου κατάσταση;
Γενικώς είμαι αρκετά καλά φέτος. Τον Οκτώβριο έφυγε ο προπονητής μου και τα πράγματα ήταν λίγο δύσκολα, γιατί έπρεπε να κάνω προπόνηση μόνη μου, χωρίς προπονητή ή συναθλητές. Βρήκα κάποιες λύσεις, αλλά δεν ήταν ιδανικές.
– Πόσο πιο εύκολο είναι για ένα νέο αθλητή να γυμνάζεται στο εξωτερικό; Υπάρχουν μεγάλες διαφορές;
Εξαρτάται από το τι ακριβώς θέλει να κάνει ο αθλητής. Αν κάποιος θέλει να κάνει αθλητισμό και σπουδές την ίδια στιγμή, είναι σίγουρα πολύ καλύτερα εδώ. Τα πανεπιστήμια οργανώνουν το πρόγραμμά τους έτσι ώστε οι μαθητές που είναι και αθλητές να έχουν χρόνο για προπόνηση. Και οι καθηγητές καταλαβαίνουν όταν πρέπει να λείπουμε για αγώνες. Θα έλεγα ότι σε πανεπιστημιακό επίπεδο η μεγαλύτερη διαφορά είναι οι αποστάσεις. Ολοι μένουν στα πέντε λεπτά από το πανεπιστήμιο ή μέσα στο πανεπιστήμιο και το πανεπιστήμιο τα έχει όλα. Δηλαδή από την τάξη στο γήπεδο μου παίρνει 5 λεπτά. Νομίζω ότι αυτή η δυνατότητα, το να μην έχω να οδηγήσω 45 λεπτά ή να πάρω το ΚΤΕΛ τρεις φορές την ημέρα για μία ώρα κάνει τη διαφορά και τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα. Οσον αφορά τον πιο επαγγελματικό αθλητισμό, δεν θα έλεγα ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές.
– Μίλησέ μας μας για την εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων…
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν μια φοβερή εμπειρία. Παρ’ ότι έχω ξαναπάει σε τόσο μεγάλους αγώνες, και μόνο που γνωρίζεις ότι είσαι στους Ολυμπιακούς, αλλάζουν τα πράγματα. Το στάδιο ήταν γεμάτο και η ατμόσφαιρα φοβερή. Βέβαια ο καιρός μας τα χαλούσε λίγο (σ.σ.: γέλια). Αλλά ήταν σίγουρα μια φοβερή εμπειρία.
– Πόσο δύσκολο είναι για την οικογένειά σου να βρίσκεσαι τόσα χιλιόμετρα μακριά; Το skype είναι συνεχώς ενεργοποιημένο;
Η αλήθεια είναι ότι ήμουν πάντα πολύ ανεξάρτητη και από μικρή έλειπα για μεγάλα διαστήματα από το σπίτι μου, για αγώνες ή προετοιμασίες, οπότε δεν θα έλεγα ότι ξοδεύουμε ώρες και ώρες στο skype. Είμαι τόσο απασχολημένη με τα μαθήματα και τις προπονήσεις που δεν έχω χρόνο γι’ αυτό. Πολλές φορές περνούν δυο-τρεις βδομάδες χωρίς να μιλήσουμε και κάποιες φορές, όταν τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα, μιλάμε μια-δυο φορές την εβδομάδα. Είμαι τόσο απασχολημένη εδώ που δεν είναι κάτι που έχω στο μυαλό του.
– Η μικρή αδερφή σου ακολουθεί τα χνάρια σου… Πώς τη βλέπεις, έχεις δυνατότητες;
Ναι, η Γεωργία είναι πολύ καλή και θα ήταν ωραία στο μέλλον να αγωνιζόμαστε μαζί. Τόσα χρόνια δεν έχουμε καταφέρει να αγωνιστούμε μαζί ούτε σε έναν αγώνα. Τα έχει πάει πολύ καλά στις μικρότερες κατηγορίες. Τώρα θα έρθει και αυτή στην Αμερική και θα δούμε πώς θα πάνε τα πράγματα. Ο πρώτος χρόνος είναι πάντα δύσκολος.
– Θα ήθελες να μας πεις δυο λόγια για την Κυριακοπούλου και τον Φιλιππίδη, που είναι αυτή τη στιγμή οι πιο δυνατοί αθλητές μας; Ποια η σχέση σου μαζί τους;
Εχω πολύ καλές σχέσεις και με τη Νικόλ και με τον Κώστα. Τους σέβομαι και τους δύο ως αθλητές και προσπαθώ να φτάσω στο επίπεδό τους.
Οι γονείς της ήταν αθλητές του στίβου
– Γεννήθηκε στις 4/2/1990 στην Αθήνα.
– Οι γονείς της είναι πρώην αθλητές του στίβου (Γιώργος Στεφανίδης, Ζωή Βαρέλη).
– Σε ηλικία 11, 12, 13 και 14 ετών κατακτούσε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, ενώ ένα μήνα πριν γίνει 15 χρόνων έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ Νέων με άλμα στα 4,37 μέτρα.
– Η πρώτη της παγκόσμια διάκριση ήταν το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κορασίδων το 2005 και συνέχισε με τη 2η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κορασίδων το 2007, την 3η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νεανίδων το 2008, τη 2η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων το 2011, την 1η θέση στην Παγκόσμια Γυμνασιάδα το 2006 και την 3η θέση στην Πανεπιστημιάδα το 2011.
– Το ατομικό της ρεκόρ είναι 4,51 μέτρα και έγινε τον Ιούλιο του 2012 στην Καλιφόρνια. Μάλιστα αποτελεί πανελλήνιο ρεκόρ κάτω των 23 ετών, ενώ κατέχει και το πανελλήνιο ρεκόρ Νεανίδων.
– Είναι απόφοιτη του 1ου Λυκείου Παλλήνης και πτυχιούχος Νευροψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΑΖΙΩΤΗΣ