► «Επειδή τα λόγια που ειπώθηκαν από τον Ιβάν δεν μοιάζουν τυχαία, σκέψεις πολλές τρέχουν και έχουν αρχίσει οι εκσκαφές στο πίσω μέρος του μυαλού μας…»
► «Τα φτηνά λόγια που ακούγονται αυτές τις ώρες θα τα παραβλέψω. Δεν με παρασύρει ποτέ η στιγμή, λογοδοτώ στον χρόνο. Υστερα θα τα πούμε»
«Ο διαγωνισμός για τις άδειες ήταν, από άποψη αδιαβλητότητας, απόλυ τα καθαρός! Η αρχή, όμως, είναι μία και είναι υπερτερούσα και αναγκαία σε περιόδους κρίσης. Σώζεις τις κατεστραμμένες επιχειρήσεις για να σ ωθούν οι εργαζόμενοι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν διαλύεις τις υγιείς»
Με το φλέγον θέμα των τηλεοπτικών αδειών να αγγίζει άμεσα και τον ίδιο, αφού ο Alpha, το κανάλι στο οποίο εργάζεται, δεν αδειοδοτήθηκε, ο Λάκης Λαζόπουλος επέλεξε να μη σιωπήσει. Εξέφρασε ανοιχτά την άποψή του για το θέμα μέσα από την προσωπική ιστοσελίδα του altsantiri.gr.
Ο προβληματισμός του και η επιχειρηματολογία του για όσα αναλύει κινούνται σε δύο άξονες. Οπως αναφέρει στο κείμενό του: «Η μία λογική λέει να μπει νομιμότητα και τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο και να πληρώνουν οι ιδιοκτήτες τις συχνότητες, και η άλλη λογική λέει ότι μια υγιής επιχείρηση δεν γκρεμίζεται». Χαρακτήρισε αδιάβλητο τον διαγωνισμό αδειοδότησης, αλλά δεν άφησε ασχολίαστο το γεγονός ότι το κανάλι όπου εργάζεται προσέφερε 61.000.000 ευρώ, αλλά δεν εξασφάλισε άδεια.
Συγκεκριμένα, έγραψε:
«Λάκης Λαζόπουλος: Εκεί, στον Alpha… Eίναι βαθιά η στενοχώρια όλων μας εκεί, στον Alpha. Ισως ακόμα μεγαλύτερη για αυτούς που ξεκίνησαν από τα πρώτα βήματα μέχρι τη σημερινή δύσκολη, πολύ δύσκολη συγκυρία. Σε όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων και της εξαθλίωσης της χώρας έκλεισαν επιχειρήσεις, εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους και οι δημοσιογράφοι στο σύνολό τους συγκάλυπταν τις κυβερνήσεις, τα έβρισκαν όλα φυσιολογικά και όλα καλώς καμωμένα, βαφτίζοντας τις απολύσεις ως μεταρρυθμίσεις και τις περικοπές των μισθών και συντάξεων ως αναγκαίες θυσίες για να γίνουμε ανταγωνιστικοί και να έρθει η ανάπτυξη. Το τι έχει συμβεί το ξέρουμε.
Περικοπές
Το πώς το αναλύει καθένας αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Η ανάπτυξη δεν ήρθε και οι περικοπές συνεχίζονται.
Αλλά τουλάχιστον νιώθω πως πάρα πολλοί δημοσιογράφοι αντιλαμβάνονται, τώρα που οι ίδιοι χάνουν τις δουλειές τους, τη φρικαλεότητα των δικών τους λόγων για όλους όσοι αυτά τα χρόνια έχαναν τις δουλειές τους.
Σε όλη αυτή την περίοδο του νεογερμανικού βασανιστηρίου, στο οποίο έχει υποβληθεί η χώρα μας, άνθρωποι οι οποίοι δεν έφταιγαν σε τίποτα πετάχτηκαν σαν σκουπίδια στον δρόμο μαζί με τις ζωές τους και τα όνειρά τους. Κάποια στιγμή, η κρίση αυτή θα έφτανε και στις πόρτες των ΜΜΕ. Βούλιαξε από τα χρέη το Μega και δεν κατάφερε το μεγαλύτερο κανάλι της χώρας να κρατηθεί όρθιο μέσα στην κρίση. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι η κατάσταση δεν μπορούσε να παραμένει έτσι. Οταν το πρώτο κανάλι χρεοκοπεί, τότε κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο. Πώς μπορεί να υπάρχει χώρος για τόσα κανάλια, όταν το κανάλι με τη μεγαλύτερη ακροαματικότητα και με τις περισσότερες διαφημίσεις χρεοκοπεί, και με μετόχους εκδότες πολύ δυνατούς οικονομικά;
Τα κανάλια πούλαγαν προστασία στους πολιτικούς, οι εντολοδόχοι τραπεζίτες των πολιτικών έδιναν υπέρογκα δάνεια ελαφρά τη καρδία στους ίδιους τους εκδότες και στα κανάλια τους, δάνεια που τώρα δεν μπορούν να αποπληρωθούν, και ο ελληνικός λαός έφτασε να πληρώνει τη μεν ΕΡΤ μέσα από το γνωστό “χαράτσι” στον λογαριασμό της ΔΕΗ (ένα πολύ μικρό ποσό επιβάρυνσης για να έχουμε ένα δημόσιο κανάλι), ενώ μέσω φόρων και περικοπών μισθών και συντάξεων πλήρωνε και τα θαλασσοδάνεια των καναλιών στις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών.
Πλήρωνε, δηλαδή, με απλά λόγια και τη δημόσια, αλλά και την ιδιωτική τηλεόραση. Μολαταύτα, ακόμα και στο Μega, όπου οι μέτοχοι φέρουν ακέραια την ευθύνη, οι εργαζόμενοι δεν έφταιξαν σε τίποτα για να πληρώσουν αυτή την ιστορία, την αμαρτωλή ιστορία. Σωστά, λοιπόν, αποφασίστηκε να μπει μια τάξη και ώρα ήταν τα ιδιωτικά κανάλια να περάσουν και αυτά στη νομιμότητα.
Η μία γραμμή ήταν να γίνει νομιμοποίηση των ήδη υπαρχόντων καναλιών, τα οποία λειτουργούσαν εδώ και πολλά χρόνια ως υγιείς επιχειρήσεις σε επίπεδο καταβολής φόρων, σε επίπεδο πληρωμής των εργαζομένων, σε επίπεδο τήρησης των κανόνων της ελεύθερης αγοράς, όσων εξ αυτών τηρούσαν τους κανόνες αυτούς.
Μπορούσαν λοιπόν να μπουν κριτήρια κατά την εκτίμηση κάποιων -δύσκολα, αλλά μπορούσαν-, ώστε να επιλεγούν εκείνα τα τηλεοπτικά “αυθαίρετα” τα οποία θα μπορούσαν να νομιμοποιηθούν. Να πληρώσουν ένα ποσό της τάξης των 50 ή ακόμα και 60 εκατομμυρίων, αποκτώντας άδεια για 10ετή χρήση, ενώ, αν στο μέλλον υπήρχε χώρος για καινούργια συχνότητα, η άδεια αυτή θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο ακριβή, αγγίζοντας το ποσό των 80 εκατομμυρίων και άνω.
Αυτή θα ήταν μια σκέψη η οποία θα διατηρούσε το παρόν τοπίο ως είχε και θα νομιμοποιούσε τρόπον τινά τα τηλεοπτικά “αυθαίρετα”.Αυτό, με τη σκέψη ότι δεν θα έπρεπε να βρεθούν εργαζόμενοι στον δρόμο. Ενώ παράλληλα θα μπορούσαν να προστεθούν όροι για αύξηση του αριθμού εργαζομένων ανά άδεια και να απορροφηθεί ακόμα μεγαλύτερος αριθμός εργαζομένων. Αλλωστε, η τηλεοπτική αυθαιρεσία προέκυπτε από την ψήφο των βουλευτών, οι οποίοι έδιναν συνεχείς παρατάσεις με τροπολογίες που κατατίθεντο κάθε παραμονή καινούργιου χρόνου. Δεν ήταν παράνομοι οι σταθμοί, απλώς “νομίμως” υπήρχε παράταση της ανομίας.
Με απλά λόγια, ο ένας κρατούσε τον άλλον. Αλλά τι να κάνουν και οι καημένοι βουλευτές; Ερημοι κι απρόσωποι. Αν δεν ψήφιζαν την τροπολογία, θα τους έτρωγε το μαύρο σκοτάδι. Θα έπεφτε πάνω σ’ αυτούς το μαύρο. Ούτε σε δελτία ειδήσεων θα τους καλούσαν ποτέ ούτε σε πάνελ. Ποτέ. Κανείς. Γι’ αυτό έριξαν μαύρο στην ΕΡΤ, για να μην πέσει πάνω τους το μαύρο.
Νταβατζήδες
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι οι νταβατζήδες της τηλεόρασης είχαν την πολιτική κυριαρχία του τόπου και η δημοκρατία αποκαθίσταται όταν οι εκδότες απολογούνται στους βουλευτές και όχι οι βουλευτές στους εκδότες. Δημοκρατία δεν υπήρχε. Δέκα άνθρωποι έκαναν κουμάντο. Οποιον ήθελαν ανέβαζαν, όποιον ήθελαν κατέβαζαν. Τι λόγια έλεγαν για τον Γιώργο Παπανδρέου μέχρι να τον ανεβάσουν και τι λόγια έλεγαν οι ίδιοι μέχρι να τον κατεβάσουν…
Η δεύτερη σκέψη ήταν να γίνει ένας διαγωνισμός καθαρός και αδιάβλητος, στον οποίο αυτός ο οποίος θα προσφέρει τα περισσότερα θα αποκτήσει την άδεια και τη συχνότητα που τη συνοδεύει. Αυτή η σκέψη επικράτησε.
Ο σταθμός μας όμως, ο Alpha, έδωσε 61 εκατομμύρια ευρώ και βρέθηκε χωρίς άδεια. Αν ήταν διαγωνισμός πανεπιστημίου, δηλαδή, σύμφωνα με αυτά τα αποτελέσματα, θα περνούσε ο μέτριος και θα κοβόταν ο αριστούχος.
Και φτάνουμε στον παραλογισμό ένα κανάλι που έχει προσφέρει όλα αυτά τα εκατομμύρια, είναι υγιές, να μένει έξω από έναν διαγωνισμό όπου έχει δημοπρατηθεί άδεια για το ποσό των 43 εκατομμυρίων ευρώ.
Αλλά μια κυβέρνηση η οποία καταφέρνει επιτυχώς να διασώσει τους εργαζομένους του Μαρινόπουλου είναι δυνατόν να παίρνει και να γκρεμίζει μια υγιή επιχείρηση; Εδώ, η λογική λέει ότι για να αποφύγεις κάτι τέτοιο νομιμοποιείς τις επιχειρήσεις που έχουν τηρήσει τους κανονισμούς και πληρώνουν ένα υπέρογκο ποσό για αδειοδότηση, ενώ στους άλλους θέτεις προϋποθέσεις για τον διαγωνισμό, στον οποίο μετέχουν και οι καινούργιοι διεκδικητές.
Αλλωστε, ποιος εξασφαλίζει ότι αυτοί που έχουν σήμερα τα λεφτά να πληρώσουν τις άδειες θα μπορούν και στη συνέχεια να πληρώνουν τους εργαζομένους; Τρανό παράδειγμα, το Mega και πάλι. Εδώ, όμως, έγινε δημοπράτηση… Οι παίκτες έπρεπε να είναι μελετημένοι και να παίξουν σωστό παιχνίδι. Δεν είχε σημασία αν προσέφερες 61 εκατομμύρια ευρώ, αλλά αν περνούσες στη δεύτερη φάση.
Ηταν τζόγος ακριβώς για να βάλουν οι παίκτες όσο περισσότερα χρήματα μπορούν, γι’ αυτό και συγκεντρώθηκε το υπέρογκο ποσό των 246 εκατομμυρίων ευρώ. Είναι αναμφίβολα μεγάλο ποσό, είναι αναμφίβολα επιτυχία. Αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία, όμως, θα ήταν να μη μείνουν οι εργαζόμενοι των υγιών επιχειρήσεων χωρίς στέγη και δουλειά στα καλά καθούμενα.
Ο Alpha -και γι’ αυτόν μπορώ να μιλήσω- έχει όλα αυτά τα χρόνια πληρώσει με συνέπεια τους εργαζομένους του μέσα σε αυτές τις πολύ δύσκολες συγκυρίες, ενώ και την περίοδο που πέρασε στο μεγάλο ποσοστό του στους Γερμανούς του RTL αναμορφώθηκε σε επίπεδο δομών και, όταν το επανέκτησε ο κύριος Κοντομηνάς, ήταν ένα ακόμα πιο δυνατό κανάλι.
Γι’ αυτόν τον λόγο οι εργαζόμενοι στον Alpha χτυπούν το κεφάλι τους. Οχι για τις ανοησίες που ακούγονται, ότι, επειδή το κανάλι τάχα μου στήριξε τη σημερινή κυβέρνηση, έπρεπε η κυβέρνηση να στήσει έναν διαβλητό διαγωνισμό όπου θα παίρνουν άδεια όσοι τη συμπαθούν και θα κόβονται όσοι την αντιπαθούν. Αυτό είναι δικτατορία. Βάζουμε λουκέτο στους εχθρούς και κρατάμε τους φίλους όρθιους. Ο διαγωνισμός αυτός, από άποψη αδιαβλητότητας, ήταν απόλυτα καθαρός.
Διότι, αν η κυβέρνηση δεν ήθελε ίσως ένα κανάλι να έχει πάρει άδεια, σίγουρα είναι το προπαγανδιστικό κανάλι του Κυριάκου, ο ΣΚΑΪ. Ομως, το κανάλι του Φαλήρου έπαιξε, κέρδισε, και με νομιμότητα πλέον που δεν αμφισβητείται μπορεί να συνεχίσει να λέει και να ακολουθεί όποια γραμμή θέλουν ο ιδιοκτήτης του και οι εντολείς δημοσιογράφοι και ιδεολογικά συνοδοιπόροι του. Οι συνεννοήσεις και οι συμπράξεις έχουν αρχίσει τώρα να συζητιούνται. Οι ζυμώσεις έχουν ξεκινήσει. Κι εδώ, όμως, υπάρχουν ερωτήματα. Ενας που έχει αποκτήσει άδεια με λιγότερα χρήματα απ’ ό,τι προσέφερε ο Alpha μπορεί να γίνει ο κυρίαρχος του παιχνιδιού σε μια τέτοια σύμπραξη; Οι εργαζόμενοι του Alpha περνούν ώρες αγωνίας παρακολουθώντας τις εξελίξεις, ενώ η οργή, τα νεύρα, η απογοήτευση και ο θυμός κάνουν βόλτες στους διαδρόμους.
Η αρχή, όμως, είναι μία και είναι υπερτερούσα και αναγκαία σε περιόδους κρίσης. Σώζεις τις κατεστραμμένες επιχειρήσεις για να σωθούν οι εργαζόμενοι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν διαλύεις τις υγιείς. Ο Alpha είναι υγιής επιχείρηση, πληρώνει τους εργαζομένους του, έδωσε γενναίο ποσό για να αποκτήσει την άδεια και απλά ίσως δεν έπαιξε σωστά ως παίκτης στο παιχνίδι. Αλλά φταίνε γι’ αυτό οι εργαζόμενοι; Πρέπει να την πληρώσουν; Αν ο σταθμός δεν είχε καταβάλει χρήματα για την άδεια, θα υπήρχε μια δικαιολογία μέσα μας. Ο παραλογισμός προκύπτει όταν δύο λογικές συγκρούονται. Η μία λογική λέει να μπει νομιμότητα και τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο και να πληρώνουν οι ιδιοκτήτες τις συχνότητες, και η άλλη λογική λέει ότι μια υγιής επιχείρηση δεν γκρεμίζεται.
Πρόκειται για την πιο βαθιά στενοχώρια που περνάω και προσωπικά τον τελευταίο καιρό, την οποία παραμέρισα, προσπαθώντας να γράψω ένα κείμενο απαλλαγμένο από συναισθηματισμούς. Για να μπορέσω να τοποθετήσω όσο πιο σωστά μπορώ το ζητούμενο.
Λογικές που συγκρούονται πρέπει να εξυπηρετηθούν και οι δύο για να σταματήσουν να συγκρούονται. Αυτόν τον κόμπο πρέπει να επιλύσει η κυβέρνηση. Αλλιώς επικρατεί παραλογισμός ανεπίλυτος.
Τα φτηνά λόγια που ακούγονται αυτές τις ώρες θα τα παραβλέψω. Δεν με παρασύρει ποτέ η στιγμή – λογοδοτώ στον χρόνο. Υστερα θα τα πούμε. Τώρα, ψύχραιμα, θα στηρίξουμε ο ένας τον άλλον μέχρι το κανάλι να βρει λύση και να μη ναυαγήσει, μη χαθούν οι δουλειές, μη χαθούν οι αμέτρητες ώρες εργασίας όλων μας, όλων μου των συνεργατών όλα αυτά τα χρόνια, όλων των ανθρώπων εκεί στον Alpha. Για μένα, η αρχή που πρέπει να επικρατήσει είναι μία: ο σώζων τον άλλον σωθήτω…
ΥΓ.: Η νέα πρόταση του κ. Ιβάν Σαββίδη να αγοράσει τον Alpha και να εξασφαλίσει τις θέσεις των εργαζομένων ήρθε να προσθέσει καινούργιο παραλογισμό. Οι εργαζόμενοι του Alpha είναι εξασφαλισμένοι, και ήταν. Το ζητούμενο είναι η άδεια. Ομως, επειδή τα λόγια που ειπώθηκαν δεν μοιάζουν να είναι τυχαία, σκέψεις πολλές τρέχουν και έχουν αρχίσει οι εκσκαφές στο πίσω μέρος του μυαλού μας…
Λάκης Λαζόπουλος».
Διαβάστε παρακάτω τη συνέχεια:
Το ΣτΕ αποφασίζει για την τύχη καναλιών
Στην τελική ευθεία εισέρχεται ο έλεγχος επί της διαγωνιστικής διαδικασίας για τις τηλεοπτικές άδειες, καθώς η κρίσιμη συζήτηση των ασφαλιστικών μέτρων που έχουν καταθέσει τηλεοπτικοί σταθμοί ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας πραγματοποιείται την προσεχή Παρασκευή.
Αντίθετα, αναβλήθηκε αυτεπάγγελτα από τον εισηγητή σύμβουλο Επικρατείας Γεώργιο Παπαγεωργίου η συζήτηση κάποιων από τις «δεύτερης γενιάς» προσφυγές (αιτήσεις ακύρωσης) που είχαν κατατεθεί για το θέμα των αδειών, η οποία, επίσης, είχε οριστεί για την Παρασκευή.
Την ίδια στιγμή, αναμένεται να οριστεί και η διάσκεψη της Ολομέλειας του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου σχετικά με τη νομιμότητα και τη συνταγματικότητα της διαγωνιστικής διαδικασίας από μετέχοντες σε αυτήν. Συνολικά για το ζήτημα έχουν κατατεθεί 23 προσφυγές, οι οποίες συζητήθηκαν ενώπιον της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας στις αρχές Ιουλίου 2016, όταν οι νομικοί παραστάτες του Ελληνικού Δημοσίου και των τηλεοπτικών σταθμών διασταύρωσαν τα ξίφη τους. Ωστόσο, ακόμα το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο δεν έχει εκδώσει την κρίση του, κάτι που αναμένεται να συμβεί -πιθανότατα- από τις αρχές Οκτωβρίου και μετά.