Ξανάγινε πρωτάκι… δημοτικού η Καίτη Γαρμπή

Ο κορονοϊός κατάφερε να φέρει πολλές αναμνήσεις στους Έλληνες του σταρ σίστεμ. Μία από εκείνες που θυμήθηκαν τα παιδικά τους χρόνια είναι και η Καίτη Γαρμπή, η οποία γεμάτη συγκίνηση ανάρτησε στο Ιnstagram ένα παλιό αλφαβητάρι.

«Στο σαλόνι του σπιτιού με την τηλεόραση να παίζει χωρίς ήχο σκαλίζω τη βιβλιοθήκη και βλέπω σ’ ένα ράφι στη γωνία το αλφαβητάρι της α’ δημοτικού. Το ξεφυλλίζω, κοιτάζω τις εικόνες και θυμάμαι απέξω κάθε σελίδα με το κείμενο και τη ζωγραφιά της.

Σταματάω στις σελίδες 46-47 και θυμάμαι πως ήταν ένα ηλιόλουστο πρωινό όταν ήρθε η μάνα μου εκεί που διάβαζα αυτές τις δύο σελίδες και μου είπε γλυκά αλλά σταθερά πως από σήμερα πρέπει να σταματήσω να γράφω με το αριστερό χέρι και να ξεκινήσω να γράφω με το δεξί. Θεέ μου πόσες φορές νιώθω την ανάγκη να είμαι αυτό το παιδί… Να χωθώ στην αγκαλιά της μάνας μου να κρυφτώ, να ξεχάσω τις έννοιες, τις ευθύνες, το φόβο για το αύριο…» έγραψε συγκινημένη, μεταξύ άλλων, η Καίτη Γαρμπή.

View this post on Instagram

Ώρα 12πμ. Ο Διονύσης στο γραφείο του ετοιμάζει το επόμενο λάιβ μας.(αλήθεια τον θαυμάζω! Πού βρίσκει την έμπνευση και το κουράγιο γι αυτό, μια μέρα μετά το χτεσινό μας λάιβ;;;) Το παιδί στο δωμάτιο του διασκευάζει στο πιάνο ένα παλιό τραγούδι του πατέρα του. Κι εγώ στο σαλόνι του σπιτιού με την τηλεόραση να παίζει χωρίς ήχο σκαλίζω τη βιβλιοθήκη και βλέπω σ ένα ράφι στη γωνία το αλφαβητάρι της Α δημοτικού. Το ξεφυλλίζω, κοιτάζω τις εικόνες και θυμάμαι απέξω κάθε σελίδα με το κείμενο και τη ζωγραφιά της. Σταματάω στις σελίδες 46-47 και θυμάμαι πως ήταν ένα ηλιόλουστο πρωινό όταν ήρθε η μάνα μου εκεί που διάβαζα αυτές τις δύο σελίδες και μου είπε γλυκά αλλά σταθερά πως από σήμερα πρέπει να σταματήσω να γράφω με το αριστερό χέρι και να ξεκινήσω να γράφω με το δεξί.(Τι κρίμα! 50 χρόνια πέρασαν απο τότε κι εγώ συνεχίζω να κάνω τα πάντα με το αριστερό, εκτός από το να γράφω και να κάνω το σταυρό μου) Υπέροχα παιδικά χρόνια! Ξένοιαστα, ευτυχισμένα, προστατευμένα. Θεέ μου πόσες φορές νιώθω την ανάγκη να είμαι αυτό το παιδί… Να χωθώ στην αγκαλιά της μάνας μου να κρυφτώ, να ξεχάσω τις έννοιες, τις ευθύνες, το φόβο για το αύριο… Έχουν αντιστραφεί πλέον οι ρόλοι. Τώρα οι δυνατοί είμαστε εμείς τα παιδιά που πρέπει εμείς να πάρουμε αγκαλιά τους γονείς μας, να κοιτάξουμε μέσα στα γεμάτα ανησυχία μάτια τους και με σιγουριά και πίστη να τους καθησυχάσουμε πως όλα θα πάνε καλά κι ας τρέμουμε μέσα μας γιατί ξέρουμε πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα εκεί έξω. Όμως δεν μπορούμε να τους πάρουμε αγκαλιά, δεν πρέπει ούτε να τους αγγίζουμε γιατί τους αγαπάμε πολύ και γι αυτό πρέπει να τους κοιτάμε και να τους μιλάμε από μακριά με μάσκα και αντισηπτικό στα χέρια… Μα τι μ έπιασε νυχτιάτικα; ………………………………………. Καληνύχτα! Καλό ξημέρωμα?

A post shared by Kaiti! (@kaitigarbi) on Apr 4, 2020 at 3:11pm PDT