Η «Espresso» δεν σταματά να συναντά τη νέα γενιά Ελλήνων, που άνοιξαν τα φτερά τους και κάνουν υπερήφανη την πατρίδα στο εξωτερικό, δημιουργώντας το δικό τους success story σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης!
O Γιώργος Πετράκης, που έφυγε το 2017 από την Καβάλα για τη Γερμανία, έχοντας στην τσέπη του μια εικόνα (δώρο της γιαγιάς του) του αγίου Παϊσίου για να τον φυλά στα ξένα, μπορεί να μπαίνει με το ονοματεπώνυμό του στα γραφεία της Μercedes Benz στη Στουτγάρδη, όπου εργάζεται, όμως με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Jiorjo» ανοίγει τις πόρτες των γκαλερί ως ένας από τους νέους ανερχόμενους ζωγράφους της Γερμανίας!
Το 2026 θα είναι μια σημαντική για εκείνον χρονιά, καθώς θα κάνει την πρώτη του ατομική έκθεση στο Βερολίνο (έχουν προηγηθεί εκθέσεις και με άλλους δημιουργούς σε γκαλερί της Ευρώπης. Ο Γιώργος Πετράκης, με σπουδές στη διοίκηση επιχειρήσεων, μας μίλησε για τη ζωή στα ξένα, αλλά και για το πάθος του για τη ζωγραφική.
«Παίζοντας» εικαστικά με το μαύρο και το χρυσό, και φτιάχνοντας γεωμετρικά εικαστικά έργα σε λευκό καμβά, λατρεύει να αποτυπώνει στους πίνακές του τη Μαρία Κάλλας! Αν μη τι άλλο, το παιδί μεταναστών, που είδε το «Jiorjo» γραμμένο και σε αμερικανικές εφημερίδες, έχει τον δικό του καμβά επιτυχίας!
Γιώργο, οι δικοί σου έχουν σχέση με τα εικαστικά ή μόνο εσύ έχεις το καλλιτεχνικό γονίδιο;
Οι γονείς μου εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα και δεν έχουν κάποια σχέση με τη ζωγραφική, αλλά με τη στήριξη και την ενθάρρυνσή τους μπόρεσα να ακολουθήσω τον δικό μου δημιουργικό δρόμο. Και τα δύο αδέρφια μου, ο Κωνσταντίνος και η Ραφαήλια Φανή, δεν έχουν σχέση με τις τέχνες.
Γιατί έφυγες για τη Στουτγάρδη της Γερμανίας; Τι σε ώθησε; Η Γερμανία ήταν η πρώτη χώρα στην οποία αποφάσισες να ανοίξεις τα φτερά σου για μια καλύτερη ζωή;
Με ώθησε η επιθυμία για καλύτερες επαγγελματικές ευκαιρίες και προσωπική εξέλιξη. Η Γερμανία ήταν η πρώτη χώρα όπου αποφάσισα να φύγω για μια καλύτερη ζωή, καθώς μου προσέφερε τη δυνατότητα να αναπτύξω τη ζωή μου σε έναν σύγχρονο εργασιακό χώρο με ανοιχτούς ορίζοντες.
Τι είπαν οι δικοί σου, όταν αποφάσισες να φύγεις από την πατρίδα;
Στην αρχή δυσκολεύτηκαν, όπως κάθε γονιός, αλλά στην πορεία με στήριξαν και με ενθάρρυναν να ακολουθήσω τα όνειρά μου. Γιατί και οι ίδιοι έχουν ζήσει με τις οικογένειές τους χρόνια στη Γερμανία, και έτσι γνώριζαν το μέλλον που θα μου ανοιγόταν εκεί.
Η πρώτη δουλειά σου ποια ήταν στη Γερμανία;
Ξεκίνησα να εργάζομαι σε εταιρία που παρήγε κομμάτια αυτοκινήτων.
Ζεις από την τέχνη ή από άλλη δουλειά; Είναι καλά τα λεφτά στη Γερμανία; Μπορείς να ζήσεις αξιοπρεπώς; Να κάνεις όνειρα, οικογένεια;
Δεν ζω από την τέχνη, εργάζομαι στη Mercedes Benz. Τα χρήματα στη Γερμανία, αναλογικά με άλλες χώρες, προσφέρουν καλύτερες δυνατότητες για αξιοπρεπή ζωή, όνειρα και οικογένεια. Εξαρτάται πάντα από το τι δουλειά κάνεις και τι αναζητάς στη ζωή σου, κι εγώ προσπαθώ να συνδυάσω τη δημιουργικότητά μου με σταθερές επαγγελματικές επιλογές.
Από πού αντλείς έμπνευση για να ζωγραφίσεις;
Από τις εμπειρίες της ζωής μου, τους ανθρώπους γύρω μου, τα ταξίδια και τις διαφορετικές κουλτούρες, αλλά και από κοινωνικές και πολιτικές καταστάσεις που με προβληματίζουν ή με συγκινούν.
Εχεις δικό σου ατελιέ;
Οχι. Δουλεύω στο σπίτι μου, όπου κάθε γωνιά γίνεται προσωρινά εργαστήριο. Μερικές φορές νιώθω ότι χάνω ένα μικρό κομμάτι από τον προσωπικό μου χώρο, αλλά αυτό με κρατάει κοντά στη δουλειά μου και στη δημιουργικότητά μου.
Η τεχνική σου -χρησιμοποιείς, το μαύρο, το χρυσό και το λευκό- είναι πολύ χαρακτηριστική…
Ναι, χρησιμοποιώ μαύρο, λευκό και χρυσό – είναι καθοριστικά χρώματα για τη δουλειά μου. Η τέχνη μου συνδυάζει μινιμαλισμό και συμβολισμό. Με αυτούς τους τρεις χρωματισμούς προσπαθώ να δώσω έναν μοντέρνο τόνο σε κάθε έργο, ενώ κρύβω ένα νόημα που ο θεατής μπορεί να ανακαλύψει μέσα από τις λεπτομέρειες. Κάθε έργο μου, είτε είναι εμπνευσμένο από ένα προσωπικό είτε από κοινωνικό γεγονός, θέλω να αποτυπωθεί διακριτικά στον καμβά.
Και, σε αυτό το εικαστικό ταξίδι, έρχεται το 2026 η πρώτη σου ατομική έκθεση!
Ναι, στο Βερολίνο! Εχω πολλές φορές προτάσεις να πουλήσω κάποιους πίνακες, αλλά δεν είμαι ακόμα έτοιμος να αποχωριστώ κανέναν! Θέλω πρώτα να τους εντάξω στην πρώτη μου προσωπική έκθεση.
Ποια είναι τα όνειρά σου για την τέχνη σου;
Το όνειρό μου για την τέχνη μου είναι να μπορώ, μέσα από τον μινιμαλισμό, να μεταφέρω μεγάλα και ουσιαστικά μηνύματα στα σαλόνια των απλών, καθημερινών ανθρώπων. Θέλω οι πίνακές μου να γίνονται καθρέφτες σκέψης και συναισθήματος, να προκαλούν ηρεμία αλλά και εσωτερικό διάλογο. Η απλότητα για μένα δεν είναι φτώχεια μορφής, αλλά δύναμη ουσίας. Αν έστω και ένας άνθρωπος σταθεί μπροστά σε ένα έργο μου και νιώσει κάτι αληθινό, τότε έχω πετύχει τον σκοπό μου.
Ποιους Ελληνες ζωγράφους εκτιμάς και γιατί;
Εκτιμώ βαθιά καλλιτέχνες όπως ο Γιάννης Τσαρούχης, γιατί κατάφερε να συνδυάσει το ελληνικό στοιχείο με μια παγκόσμια γλώσσα έκφρασης. Η τέχνη του είχε καθαρότητα, εσωτερικό ρυθμό και ένα είδος απλότητας που μιλούσε κατευθείαν στην ψυχή, κάτι που κι εγώ προσπαθώ να επιτύχω μέσα από τον δικό μου μινιμαλισμό. Από τους νεότερους δημιουργούς ξεχωρίζω τον Αναστάσιο Νυφαδόπουλο, γιατί προσεγγίζει τη σύγχρονη εποχή με τόλμη, συναίσθημα και συμβολισμό. Με εμπνέει ο τρόπος που μετατρέπει τα καθημερινά υλικά σε φορείς νοήματος, δείχνοντας πως η τέχνη μπορεί να είναι ταυτόχρονα σύγχρονη και διαχρονική. Πιστεύω πως η νέα ελληνική τέχνη έχει δυνατή φωνή, αρκεί να τολμήσουμε να τη δείξουμε χωρίς φόβο, με αλήθεια και προσωπικότητα.
Αλήθεια, τι λαός είναι οι Γερμανοί; Ποια είναι τα καλά και τα άσχημά τους;
Οι Γερμανοί είναι λαός οργανωμένος, πειθαρχημένος και με βαθύ σεβασμό στους κανόνες και στον χρόνο. Εκτιμώ την αξιοπιστία και τη συνέπειά τους, στοιχεία που κάνουν τη ζωή πιο σταθερή και λειτουργική. Από την άλλη, κάποιες φορές τους λείπει ο αυθορμητισμός και η ζεστασιά που έχουμε εμείς οι Ελληνες, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν ευαισθησία, απλώς τη δείχνουν διαφορετικά. Οταν τους γνωρίσεις πραγματικά ανακαλύπτεις ανθρώπους ευγενικούς, ειλικρινείς και πρόθυμους να σταθούν δίπλα σου με πράξεις.
Είναι μεγάλη η ελληνική κοινότητα στη Γερμανία; Υπάρχει αλληλεγγύη; Στην εκκλησία υπάρχει αυτή η σύνδεση των Ελλήνων με την πατρίδα και την Ορθοδοξία;
Η ελληνική κοινότητα στη Γερμανία είναι αρκετά μεγάλη και ζωντανή. Υπάρχει αλληλεγγύη, ιδιαίτερα μέσα από τους συλλόγους, τα σχολεία και φυσικά την εκκλησία, που λειτουργεί ως σημείο αναφοράς για πολλούς Ελληνες. Εκεί, πέρα από τη λατρεία, υπάρχει και η ανάγκη να κρατήσουμε ζωντανές τις ρίζες μας, τη γλώσσα και τις αξίες μας. Οι Ελληνες στη Γερμανία μπορεί να έχουν προσαρμοστεί στη ζωή εδώ, αλλά δεν ξεχνούν ποτέ την πατρίδα – την κουβαλούν μέσα τους, σε κάθε γιορτή, σε κάθε θεία λειτουργία, σε κάθε τραπέζι που στρώνεται με αγάπη.
Πώς βλέπεις την Ελλάδα τού σήμερα; Η μετανάστευση των νέων δεν λέει να τελειώσει…
Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται σε φάση αναζήτησης και αναγέννησης. Παρά τις δυσκολίες και τη φτώχεια, που ακόμα αγγίζει πολλούς, βλέπω μια γενιά νέων ανθρώπων με ταλέντο, φαντασία και πείσμα να δημιουργήσουν κάτι καλύτερο. Ισως πολλοί αναγκάζονται να φύγουν στο εξωτερικό, αλλά δεν χάνουν τη σύνδεση με την πατρίδα, απλώς κουβαλούν την Ελλάδα μαζί τους, σε νέες εμπειρίες και προοπτικές. Πιστεύω πως, παρά τις προκλήσεις, υπάρχει φως, γιατί η δημιουργικότητα και η ψυχή του Ελληνα δεν χάνονται ποτέ.
Πώς βλέπεις την ανθρωπότητα στις μέρες μας; Πόλεμοι, εμφύλιοι… Αυτά βγαίνουν στον καμβά σου;
Η ανθρωπότητα σήμερα μοιάζει να κουράστηκε από την ίδια της την Ιστορία. Ζούμε ξανά πολέμους, εμφύλιες συγκρούσεις και έναν διαρκή αγώνα επιβολής, λες και δεν μάθαμε τίποτα από το παρελθόν. Αυτή η αγωνία, αυτή η απογοήτευση, βγαίνει και στον καμβά μου. Εχω δημιουργήσει δύο πίνακες με αυτό το θέμα: ο ένας είναι αφιερωμένος στον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας και ο άλλος μιλάει γενικά για τον πόλεμο στον πλανήτη το 2025. Με συγκλονίζει το πόσο εύκολα ξεχνάμε. Την Ιστορία, αν πραγματικά τη μαθαίναμε, ίσως να μπορούσαμε να συνετιστούμε, αντί να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη. Για μένα, η τέχνη είναι ο πιο ειρηνικός τρόπος να φωνάξεις «φτάνει πια!».
