❱❱ Η Μάγδα Τσαγγάνη μιλά στην «Εspresso» για τη σπουδαία πορεία της στο θέατρο, στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη
❱❱ Το σοβαρό ατύχημα στο μπάνιο του σπιτιού της και το τάμα στον άγιο Νεκτάριο ΑΠΟ ΤΗΝ
ΤΕΡΙΑΝΝΑ ΠΑΠΠΑ
Μετρά ήδη 42 χρόνια στο επάγγελμα, με γλυκόπικρες αναμνήσεις, τις οποίες κρατά για τον εαυτό της και προχωρά μπροστά!
Η Μάγδα Τσαγγάνη είναι από τις ηθοποιούς που έχουν βάλει τη σφραγίδα τους τόσο στο θέατρο όσο και στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη, με συμμετοχές σε περισσότερες από 50 κινηματογραφικές ταινίες και βιντεοκασέτες, αρκετές επιθεωρήσεις και μιούζικαλ, ενώ πριν από τρία χρόνια άρχισε να γράφει θεατρικά έργα για παιδιά, με πρωταγωνιστές μαθητές σχολείων!
Πώς ήταν τα παιδικά χρόνια σου;
Τα παιδικά μου χρόνια -θα ακουστεί περίεργο- ήταν πλούσια και ευτυχισμένα, με έναν πατέρα, τον Προκόπιο Τσαγγάνη, ο οποίος ήταν μπροστά από την εποχή, παρότι ήταν καθηγητής φυσικομαθηματικός και μετέπειτα γυμνασιάρχης. Για να καταλάβεις, έχασα τη μητέρα μου όταν ήμουν 12 ετών από υπερλειτουργία θυρεοειδούς αδένα και, ενώ τον παρακαλούσα να παντρευτεί ξανά, εκείνος αρνιόταν πεισματικά λέγοντας: «Εχω το παιδί μου, δεν παντρεύομαι».
Είχες κάποια μεταφυσική εμπειρία με τη μητέρα σου, που «έφυγε» τόσο πρόωρα;
Πέθανε τον Ιούνιο και τα πρώτα Χριστούγεννα στόλισα το δέντρο για να αλλάξουμε ψυχολογία. Τελικά, έκλαψα κρυφά να μη με δει ο μπαμπάς μου και ένιωθα τόσο έντονα την παρουσία της δίπλα μου, ενώ αρκετά συχνά την έβλεπα στο όνειρό μου, γιατί ως μοναχοπαίδι είχα όλη την προσοχή των γονιών μου. Τη σκεφτόμουν πολύ και στην Αίγινα που πηγαίναμε. Νόμιζα ότι θα εμφανιστεί, θα με πάρει αγκαλιά και θα πάμε για μπάνιο, όπως κάναμε οι δυο μας.
Μετάνιωσες που δεν δημιούργησες τη δική σου οικογένεια;
Ποτέ. Από 15 χρόνων ήμουν συνειδητοποιημένη. Δεν ήθελα να παντρευτώ και να κάνω παιδιά. Πριν από πολλά χρόνια έκανα έναν πολιτικό γάμο, ο οποίος κράτησε περίπου πέντε χρόνια. Σήμερα με τον τότε σύζυγό μου -ο οποίος δεν είναι του χώρου μας- είμαστε σαν αδέρφια. Οσον αφορά το κομμάτι του παιδιού, έχω ανίψια και βαφτιστήρια και δύο παιδιά κοντά μου, τον Κωνσταντίνο και τη Μαριλένα, που τα νιώθω οικογένειά μου και μου καλύπτουν το κενό.
Ωστόσο, σου δόθηκε η ευκαιρία να γίνεις μητέρα. Ετσι δεν είναι;
Ημουν πολύ υπεύθυνη. Οταν λοιπόν το 1975 έμεινα έγκυος, πήρα την απόφαση να κάνω άμβλωση, γιατί ήμουν απολύτως συνειδητοποιημένη πως, αν μεγάλωνα ένα παιδί, θα φοβόμουν τόσο, που σήμερα μπορεί να ήμουν στο τρελοκομείο (γέλια).
Για να έρθω στα επαγγελματικά σου, στα πρώτα σου βήματα είχες εμφανιστεί στο θέατρο Καλουτά ως Χιονοβασίλισσα με τον Βασίλη Καΐλα. Τι θυμάσαι από εκείνη την περίοδο;
Ημασταν και οι δύο παιδιά -αν και εγώ ήμουν λίγο μεγαλύτερη- και ο Βασίλης με θεωρούσε φίλη του και μου έλεγε τις κατακτήσεις του στα κοριτσάκια.
Κοιτάζοντας πίσω, τι θυμάσαι από τις μέχρι τώρα συνεργασίες σου;
Εχω, κατά κύριο λόγο, καλές αναμνήσεις. Δεν θα ξεχάσω το 1991 το υπέροχο κλίμα στο θέατρο Ακροπόλ, όταν επιστρέφοντας με σπασμένο χέρι με υποδέχτηκαν αστειευόμενοι και με έκαναν να αισθανθώ μοναδικά. Δεν θα ξεχάσω, επίσης, τη συνεργασία μου με τον Αλέξη Γεωργούλη στον «Εραστή δυτικών προαστίων», με τον οποίο ακόμη και σήμερα, όταν συναντιόμαστε, με φωνάζει «μαμά». Ονειρεμένα είχα περάσει και στις «Σαββατογεννημένες» και στη «Μαρία την άσχημη».
Αρα, ο επαγγελματικός σου δρόμος ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα…
Δεν θα το έλεγα. Στη δουλειά μου έχω ζήσει υπέροχες στιγμές, αλλά και πολλή πίκρα και αδικία. Ο,τι έχω πετύχει το έχω πετύχει με πολλή δυσκολία. Σε τρεις ανθρώπους χρωστάω αυτό που είμαι: Στον δικό μου άνθρωπο, Φώτη Μεταξόπουλο, στον επιχειρηματία Ηλία Μαροσούλη, που με πίστεψε, και στο γούρι μου, όπως τον αποκαλώ, τον Γιώργο Καπουτζίδη. Πήρα το αίμα μου πίσω για όσες πίκρες είχα ζήσει μετά τις «Σαββατογεννημένες». Με έπαιρναν για δουλειά και εγώ έκανα τη δύσκολη, μια και μπορούσα να ζήσω άνετα με τα χρήματα από τη σειρά και, από την άλλη, ένιωθα ότι τους πλήρωνα με το ίδιο νόμισμα.
Λένε ότι οι κωμικοί ηθοποιοί είναι εκείνοι που ξέρουν να κρύβουν καλά τον πόνο τους.
Πιστεύω ότι είναι θέμα χαρακτήρα. Για μένα, οι καλοί κωμικοί ηθοποιοί είναι ερωτικοί στη ζωή τους και κωμικοί στο θέατρο.
Ποια είναι η πιο ακραία ένδειξη θαυμασμού που έχεις ζήσει;
Θυμάμαι ότι ήμουν στο θέατρο Μινώα το 1995, όταν ένα αγοράκι μέχρι 13 χρόνων ήρθε στα καμαρίνια για αυτόγραφα. Αφού πήρε από την Αννα Παντζέλη, με πλησιάζει και μου λέει: «Από σας;» Οταν γύρισα και με είδε, ενθουσιάστηκε τόσο, που σωριάστηκε και μετά με αγκάλιαζε σφιχτά από θαυμασμό. Ενα άλλο περιστατικό που θυμάμαι είναι πως ακόμη ένα αγόρι μού έστελνε πάντα λουλούδια στην πρεμιέρα και όταν έμαθε τα γενέθλιά μου, μου έστελνε και τότε.
Εκδηλώσεις έρωτα έχεις να θυμάσαι;
Στα νεανικά μου χρόνια κάποιος, που είχαμε ένα φλερτ, πήρε ένα σουγιαδάκι και χάραξε στο στομάχι του το όνομά μου, όταν του ζήτησα να χωρίσουμε.
Δεν ερωτεύτηκες ποτέ μέσα στον καλλιτεχνικό χώρο;
Ποτέ δεν είχα δεσμό με κανέναν από τη δουλειά μου. Βεβαίως, έχω κι εγώ μια αδυναμία και ντρέπομαι όταν τον βλέπω, γιατί το γνωρίζει, αφού κάποιοι τον έχουν ενημερώσει σχετικά.
Πρόκειται για τον Νίκο Βερλέκη, του οποίου τις φωτογραφίες μαζεύω από τα περιοδικά σαν μικρό κοριτσάκι! Για μένα είναι ο ωραιότερος άντρας στην Ελλάδα.
Ο έρωτας τι ρόλο παίζει στη ζωή σου;
Τον πρώτο!
Να υποθέσω, δηλαδή, ότι είσαι ερωτευμένη αυτό τον καιρό;
Πολύ, αλλά κρατάω την προσωπική μου ζωή μακριά απ’ όλους. Είναι μια αρχή μου, που την είχα από το ξεκίνημα της καριέρας μου μέχρι και σήμερα. Αλλωστε, ο κόσμος ενδιαφέρεται μόνο για τις δουλειές μου και για εκείνους είμαι η Μάγδα, με ή χωρίς σύντροφο.
Δεν μπορώ να μη σε ρωτήσω και για την άσχημη κατάσταση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Σε έχει αγγίξει η κρίση;
Λυπάμαι με όσα συμβαίνουν, αλλά θα σου έλεγα ψέματα αν ισχυριζόμουν κάτι τέτοιο, αφού πάντα ήμουν συνετή και έκανα τα κουμάντα μου.
Πώς κρίνεις το πολιτικό σκηνικό;
Είμαι αηδιασμένη. Μόνο αυτό μπορώ να πω για ό,τι ζούμε σήμερα.
Πιστεύεις στον Θεό;
Ναι, και προστάτης μου είναι ο άγιος Νεκτάριος. Πριν από πολλά χρόνια είχα ένα ατύχημα στο μπάνιο, παραλίγο να μου στοιχίσει ακόμα και τη ζωή. Ευτυχώς, χτύπησα μόνο το χέρι μου και, μάλιστα, το αριστερό. Τότε είχα κάνει τάμα στον άγιο Νεκτάριο, ο οποίος είναι προστάτης του νησιού μου, της Αίγινας και από τότε κάθε χρόνο πηγαίνω στη Χάρη του και είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω. Από την άλλη, ένα μεγάλο «ευχαριστώ» πρέπει να πω και στον γιατρό μου, τον Μηνά Κουλιούμπα, τον ορθοπεδικό που με φρόντισε.
Η Αίγινα είναι το ησυχαστήριό σου;
Κάθε φορά που πηγαίνω στην Αιγινούλα -όπως την αποκαλώ- ξαναγεννιέμαι. Είναι για μένα ο τόπος μου, από την πλευρά της μητέρας μου, και είμαι πολύ δεμένη με το νησί και τους ανθρώπους του. Γι’ αυτούς δεν είμαι η πετυχημένη ηθοποιός, αλλά η Μάγδα τους, που όλη μέρα ασχολείται με το κτήμα, τις φιστικιές και το ποδήλατο.
