❱❱ Ο Γιάννης Ευαγγελίδης γυρνά πίσω τον χρόνο και θυμάται στιγμές της καριέρας του και ιστορίες «τρέλας» με συναδέλφους του
❱❱ Ο θρυλικός ρόλος του αρχηγού Χρυσολωρά στο «Καλημέρα Ζωή» του Φώσκολου που, αντί για ένα επεισόδιο, κράτησε δέκα χρόνια! Από τη
ΔΗΜΗΤΡΑ ΔΑΡΔΑ
Ο Γιάννης Ευαγγελίδης στα 82 του παραμένει ένας γοητευτικός άντρας. Αρσενικό παλιάς κοπής, με βαθύ βλέμμα και υπέροχη φωνή, μιλάει στην «Espresso» για τη ζωή του σαν να διηγείται την ιστορία ενός βιβλίου με πολλά κεφάλαια, και όλα γεμάτα σασπένς, δόξα, δράση, έρωτες, χωρισμούς, τύχη και δυσκολίες.
Εχοντας γλιτώσει τα χειρότερα από εγκεφαλικό επεισόδιο πριν από έξι χρόνια, αναφέρεται στα δύσκολα παιδικά χρόνια του στον Βύρωνα, στην αγριότητα των γερμανικών κατοχικών στρατευμάτων, στα ποιήματα, στη γοητεία του Αλέκου Αλεξανδράκη, στη λεβεντιά της Τζένης Καρέζη, στον θρυλικό ρόλο του αρχηγού Χρυσολωρά.
«Δεν έχω κανένα παράπονο από τη ζωή μου. Εκείνη όμως έχει από μένα!» λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια κάνοντας τον απολογισμό του.
Τα τελευταία 20 χρόνια μένετε στο πατρικό σας σπίτι στον Βύρωνα. Ηταν συναισθηματικοί ή οικονομικοί οι λόγοι;
Αφενός, έχω σημαντικές μνήμες ζωής εδώ και, αφετέρου, δεν πληρώνω ενοίκιο παρά μόνο ΕΝΦΙΑ! Η αλήθεια είναι πως, αφότου «έφυγαν» οι γονείς μου, δεν επιθυμούσα να το δω να ρημάζει.
Ως παιδί τι μνήμες έχετε;
Γεννήθηκα στις 4 Αυγούστου του 1936. Ηταν μια φτωχογειτονιά με λίγα σπίτια, πολλά χωράφια και ένα μεγάλο ρέμα σκαμμένο μέχρι πέρα. Εκεί κρυβόμασταν στους βομβαρδισμούς των γερμανικών αεροπλάνων. Θυμάμαι τα πτώματα στους δρόμους, τις εκτελέσεις, αλλά και τους τρεις φίλους μου που σκοτώθηκαν παίζοντας με μια χειροβομβίδα.
Σκληροί οι Γερμανοί;
Σε «καθάριζαν» στη δεύτερη κουβέντα. Ομως ήταν καλοί γιατροί. Οταν νοσηλεύτηκα στο Παίδων με σοβαρή μόλυνση στο πόδι μου, από κόψιμο, όλοι έλεγαν πως θα το χάσω. Εκείνοι, όμως, με περιέθαλψαν με πολλή φροντίδα και το έσωσαν.
Οι Ιταλοί κατακτητές ήταν πιο ήπιοι;
Ολη μέρα τραγουδούσαν και φλέρταραν! Εμένα μου χάριζαν τσαμπιά με σταφύλια για να κάνουν φιγούρα στη 15χρονη αδελφή μου, που ήταν μια κούκλα.
Στη σκοτεινιά του πολέμου νιώσατε τα εφηβικά σκιρτήματα του έρωτα;
Μαθητής γυμνασίου είχα έναν ανεκπλήρωτο έρωτα. Ηταν μια πολύ όμορφη κοπέλα, γειτονοπούλα, και της έγραφα ποιήματα. Το 1956 το φλερτ ήταν απαγορευτικό, οπότε είχα μόνο τις λέξεις και τα συναισθήματα.
Τα διάβασε ποτέ;
Δεν γνωρίζω. Τα έστελνα στην εφημερίδα «Αθηναϊκή» και δημοσιεύονταν με το όνομά μου, Ιωάννης Ευαγγελίδης. Κάτι «είδε» στα γραπτά μου ο διευθυντής Αλέκος Δράκος και τη επομένη που πήγα χειρόγραφό μου ζήτησε να μιλήσουμε.
Στην ηλικία των 15 εργαζόσασταν ως πλακάς, τέχνη που μάθατε από τον πατέρα σας.
Με αυτό το χαρτζιλίκι τέλειωσα το σχολείο, συντηρούσα την οικογένειά μου, τα ορφανά από πατέρα ανίψια μου και πλήρωνα τα δίδακτρα στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Ακολούθησε μια περίοδος κατά την οποία το πρωί δούλευα στην οικοδομή, μετά σπίτι, μπάνιο και το βράδυ στο θέατρο. Ο πατέρας μου, βλέποντας να κάνω ντους κάθε μέρα, με ρωτούσε: «Σαν πολύ πλένεσαι. Πού έχεις μπλέξει;» Τότε ο κόσμος μπανιαριζόταν κάθε Σάββατο.
Πώς αντέδρασε με την απόφασή σας να γίνετε ηθοποιός;
Δεν το δέχτηκε ποτέ. Με προόριζε για δικηγόρο ή τραπεζικό υπάλληλο.
Η γνωριμία σας με τον ποιητή Μάνο Ελευθερίου και την αδελφή του, την Κική, έδωσε… ώθηση στα καλλιτεχνικά όνειρά σας;
Μου έκαναν μαθήματα υποκριτικής και με προετοίμασαν σωστά για τη σχολή. Είχα εξομολογηθεί το όνειρό μου σε μια πολύ σπουδαία πνευματική γυναίκα κι εκείνη φρόντισε, μέσω αυτών των φίλων της, να το κάνει πραγματικότητα.
Μετανιώσατε ποτέ για την επιλογή σας;
Αντιθέτως. Ημουν ερασιτέχνης σε όλα εκτός από τη σκηνή. Ούτε στον Θεό ήμουν πιστός και γι’ αυτό σε νεαρή ηλικία άρχισα να τον ψάχνω.
Παίξατε στο θέατρο δίπλα σε κορυφαίους, από τον Μάνο Κατράκη έως την Ελλη Λαμπέτη.
Εκτιμώ εκείνη τη γενιά, τη σέβομαι και τη νοσταλγώ. Ομως μέσα μου τρεις ηθοποιούς ξεχώρισα: Τον συγκλονιστικό Δημήτρη Χορν, τη λεβεντιά Τζένη Καρέζη και τον ανεπανάληπτο Αλέκο Αλεξανδράκη.
Ησασταν ο ζεν πρεμιέ της εποχής;
Ναι (γέλια).
Ο Αλεξανδράκης όμως «κέρδιζε» τα περισσότερα κορίτσια!
Μα έκαναν σαν λυσσασμένες για τον Αλέκο. Ορμούσαν στο καμαρίνι, έτοιμες να τον βιάσουν!
Φτάσατε ποτέ στα όριά σας;
Μέχρι απόπειρα αυτοκτονίας στον Θερμαϊκό (γέλια) από τη συμπεριφορά της Ελλης Λαμπέτη, η οποία συχνά έκανε μορφασμούς όταν δεν της άρεσε στη σκηνή το παίξιμο συναδέλφου της. Το έκανε συχνά και σε πολλούς ακόμα και φτασμένους, χωρίς να κάνει προσπάθεια να κρυφτεί. Αυτό μου έκανε σε μια γενική πρόβα κι εγώ τα βρόντηξα, πήγα στη θάλασσα, αλλά κατέληξα σε ένα πατσατζίδικο!
Το 1972 ο πρώτος τηλεοπτικός ρόλος στον «Παράξενο ταξιδιώτη».
(Γέλια) Σε τέσσερις μέρες, από τα πρώτα τηλεοπτικά επεισόδια δηλαδή, με έμαθε με το όνομά μου όλη η Ελλάδα.
Οι γυναίκες όλες στα πόδια σας;
Γινόταν χαμός. Εχω λάβει χιλιάδες γράμματα, καρδούλες, λουλουδάκια και καρτούλες από θαυμάστριες και πολλά από αυτά τα έχω φυλάξει.
Και σήμερα;
Ε, πού και πού αφήνουν ένα τριαντάφυλλο στην εξώπορτα, χωρίς όνομα όμως.
Φλερτάρετε;
Οταν βγαίνω για ποτά με τους φίλους μου και υπάρχει κάτι ενδιαφέρον, κοντά στην ηλικία μου, ναι, γιατί όχι;
Παντρευτήκατε μόνο μια φορά και ήταν με την ηθοποιό Βίλμα Τσακίρη.
Η σχέση μας, δυστυχώς, δεν ήταν ένας μεγάλος έρωτας, αλλά μια γλυκιά περιπέτεια. Δεν τη θίγω τη Βίλμα, γιατί αυτή είναι η αλήθεια και το γνωρίζει κι εκείνη. Παντρευτήκαμε όταν προέκυψε η πρώτη εγκυμοσύνη της. Εκανα, λοιπόν, το χρέος μου και αποκτήσαμε δύο υπέροχα παιδιά, την Καλλιόπη και τον Κωνσταντίνο. Η κόρη ασχολήθηκε με την υποκριτική και ο γιος με τη μουσική.
Και ύστερα ήρθε το διαζύγιο…
Για να κρατηθεί μια οικογένεια χρειάζεται κάποιος να κάνει μια μεγάλη θυσία. Εμείς ήμασταν και οι δύο ηθοποιοί με θεατρικές υποχρεώσεις, γυρίσματα και ανταγωνισμό, αν θέλεις. Υστερα από δέκα χρόνια αποφασίσαμε κοινή συναινέσει να χωρίσουμε. Ηταν πραγματικά επιθυμία και των δυο μας, ωστόσο στάθηκα πάνω από τα παιδιά μου δύο φορές πατέρας. Ικανοποιούσα όλες τις ανάγκες τους, ακόμα και όταν βρήκαν τον δρόμο τους.
Το μετανιώσατε που δεν προχωρήσατε στο δεύτερο στεφάνι;
Καθόλου, όσον αφορά τον γάμο, γιατί δεν ήθελα ούτε μητριά για τα παιδιά μου ούτε μια σύζυγο με δικά της παιδιά.
Ο ρόλος του αρχηγού της Αστυνομίας Χρυσολωρά σάς κυνηγά ακόμα;
Οι αστυνομικοί με χαιρετούν ακόμα! Ξέρετε, όταν ο Νίκος Φώσκολος μου πρότεινε τον ρόλο στο «Καλημέρα Ζωή», αρχικά ήταν για ένα επεισόδιο, αλλά τελικά συνεργαστήκαμε δέκα χρόνια! Την Καλλιόπη την εντόπισε σε θεατρική παράσταση. Δεν γνώριζε ότι ήταν κόρη μου. Πήγε στο καμαρίνι και της πρότεινε τον ρόλο της Τατιάνας Δράκου κι εκείνη απάντησε πως θέλει να το σκεφτεί! Ο Φώσκολος σοκαρίστηκε. Δεν περίμενε τέτοια απάντηση. Οταν εκείνη με ενημέρωσε τι έγινε, τη συμβούλεψα να δεχτεί κι αυτό έκανε.
