❱❱ O Γρηγόρης Ψαριανός μιλά χωρίς ενδοιασμούς για τις «συνήθειες» του παρελθόντος ΤΕΤ Α ΤΕΤ ΜΕ ΤΗ ΒΙΒΙΑΝ • Από τη Βίβιαν Μπενέκου
Ανιψιός αντάρτη του ΕΛΑΣ, αθυρόστομος, αλλοτινός «κολλητός» του Αλέξη Τσίπρα κι ένας γλυκός «επαναστάτης» της Βουλής, αλλά με αιτία.
O λόγος για τον βουλευτή του Ποταμιού Γρηγόρη Ψαριανό, ο οποίος υμνεί τον Μητσοτάκη, είναι θιασώτης της νομιμοποίησης των ναρκωτικών, δεν ερωτεύεται παρά γοητεύεται και δηλώνει ότι γοητεύτηκε κάποτε από έναν «καραγκιόζη πολιτικό»!
Δηλώνεις αριστερός. Ποια είναι η Αριστερά σου;
Αν Αριστερά είναι η Στάζι, η Κα Γκε Μπε, ο Χόνεκερ και ο Τσάβες, εγώ δεν είμαι αριστερός. Για μένα Αριστερά είναι τα σοσιαλδημοκρατικά καθεστώτα της Σκανδιναβίας, ο Ομπάμα. Αυτά είναι Αριστερά για μένα.
Με τον πρωθυπουργό ήσασταν πολύ κοντά κάποτε. Τώρα;
Κοντά; Κολλητοί ήμασταν από το πρωί ως το βράδυ. Στην Ανοιχτή Πόλη το 2006 μαζί βγήκαμε. Ημασταν συνέχεια μαζί.
Τι γνώμη έχεις;
Δεν θέλω να πω για τον Τσίπρα τίποτα, γιατί θα πω πολύ άσχημα πράγματα. Με εξοργίζει το γεγονός ότι δεν κατάλαβα περί τίνος πρόκειται. Επρεπε να το είχα καταλάβει. Δεν θέλω να σου περιγράψω τι είναι αυτό το είδος ανθρώπου. Αλλά είναι ένα είδος που δεν μου πάει. Πόσες κωλοτούμπες έχει κάνει ο Τσίπρας; Τριάντα; Πενήντα; Ξέρεις πόσες θα κάνει ακόμη; Τώρα έχει αρχίσει να το παίζει Μακρόν από εκεί που ήταν Μελανσόν… Τον Ολάντ τον έβριζε και μετά πήγαινε και του χάιδευε την πλατούλα. Τη Μέρκελ την έβριζε και τώρα πάει και της φιλάει το χέρι.
Γιατί το κάνει αυτό; Τι ανάγκη καλύπτει;
Είναι εξουσιομανής. Το πρόβλημα δεν το έχει ο Τσίπρας, όμως. Το έχουν αυτοί που χάφτουν φούμαρα και παραμύθια. Το Δημόσιο χρωστάει στον κόσμο, στους ιδιώτες, 40 δισ. Αγόρι μου, αν είσαι large, να δώσεις αυτά που χρωστάς και όχι ψίχουλα και γλειμμένα κόκαλα. Σκάσε τα 40 δισ. και το ενάμισι βάλ’ το εκεί που ξέρεις.
Ο κόσμος τρώει σανό όμως. Τώρα γουστάρει το φιλοδώρημα που δίνει ο Τσίπρας. Αφού τους έχει πάρει τα σπίτια, τώρα τους δίνει κάτι κούτες να βάλουν μέσα το κεφάλι τους. Ο large μοιράζει λεφτά.
Είσαι αριστερός από κούνια;
Η μάνα μου ήταν αντάρτισσα του Δημοκρατικού Στρατού. Ο πατέρας μου ήταν γραφείο του ΚΚΕ, στον Πειραιά. Μακρόνησος, Ικαρία. Πέθανε νέος, στα 60, από τα απότοκα μιας ταλαιπωρίας δεκαετιών, διώξεων, με ξύλο, ασφάλειες, εξορίες. Δεν είχε σταθερή δουλειά για τριάντα χρόνια. Οπου πήγαινε τον διώχνανε. Πήγαιναν οι ασφαλίτες και λέγανε στα αφεντικά του «διώξτε τον».
Μεγάλωσα μέσα σε όλη αυτή τη μαυρίλα που προέκυψε μετά την αθλιότητα του Εμφυλίου, για τον οποίο οι ευθύνες της Αριστεράς είναι τεράστιες. Και κακώς ως τώρα εμείς οι αριστεροί ρίχναμε τα βάρη στους Αγγλους, στους πράκτορες, στη Δεξιά, στην αντίδραση… Τα λάθη ήταν της Αριστεράς. Χάθηκε ο καλύτερος κόσμος στον Εμφύλιο, έτσι η Αριστερά κατάφερε να έχει ένα ηθικό πλεονέκτημα και να κερδίσει τη μάχη των ιδεών, την οποία έχασε με τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε δυόμισι χρόνια. Η Αριστερά ξεφτιλίστηκε. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεφτίλισε κάθε έννοια Αριστεράς.
Θείος σου ήταν ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ Νικηφόρος. Τι άνθρωπος ήταν;
Ο Νικηφόρος έφαγε πολλή λάσπη από τους αριστερούς συντρόφους του, δυστυχώς. Για πολλά χρόνια ζούσαμε με μια φημολογία ότι ήταν πράκτορας των Αγγλων, ότι είχε καβατζώσει λίρες από τους Αγγλους, ό,τι λένε, δηλαδή, οι άθλιοι προπαγανδιστές.
Ο θείος μου ήταν, εκτός από αντάρτης, μεγάλος λεβέντης και εμβληματική φυσιογνωμία του ΕΛΑΣ κι αγαπημένος σύντροφος του Αρη Βελουχιώτη στον οποίο ασκούσε πολύ σκληρή κριτική. Εκανε μεγάλο αγώνα για να πείσει τους ανθρώπους ότι πρέπει να κλείσει το θέμα του Εμφυλίου και να πάμε σε εθνική συνεννόηση.
Το αντίθετο δηλαδή από αυτό που έκαναν ο Ανδρέας Παπανδρέου κι ο Αλέξης Τσίπρας. Και οι δυο αυτοί επένδυσαν στον διχασμό και στην πόλωση. Ο Τσίπρας επιπλέον είναι και ο μίμος του Ανδρέα. Κάνει πρόβες στον καθρέφτη…
Ερωτας και Ψαριανός «κολλάνε»;
Ο έρωτας είναι μια οφθαλμαπάτη. Είναι όπως περπατάς στην έρημο, βλέπεις μια όαση και, μόλις φτάνεις εκεί, δεν υπάρχει τίποτα. Μερικές φορές ο έρωτας σου δίνει φτερά. Αλλες φορές είναι άγκυρα. Σε χώνει στη γη. Εγώ δεν θέλω να αισθάνομαι αλυσοδεμένος. Αλλά σέβομαι την ανάγκη του ανθρώπου να είναι με κάποιον άλλον ή να πιστέψει σε κάτι, έστω κι αν είναι οφθαλμαπάτη. Εστω κι αν είναι ένας ψεύτικος θεός, ένας ψεύτικος ηγέτης, ένα γελοίο υποκείμενο που εσένα για κάποιον λόγο σε γοητεύει.
Είχα γοητευτεί κι εγώ από ένα απολύτως γελοίο υποκείμενο πρόσφατα. Από το 2009 έως το 2014. Δεν ήταν ερωτική σχέση. Γοητεύτηκα από έναν άνθρωπο που τον θεωρούσα σπουδαίο και ήταν ένας καραγκιόζης. Δεν θα πω όνομα.
Εχεις σύντροφο ή κάποια σχέση;
«Κάπου υπάρχει η αγάπη μου, μα δεν ξέρω πού… μα δεν ξέρω ποια…» λέει το τραγούδι.
Η κόρη σου τι σου λέει για όλα αυτά;
Η Ελλη έκλεισε τα 17 τη μέρα της ψηφοφορίας για την Κεντροαριστερά και ψήφισε ανήμερα των γενεθλίων της πρώτη φορά στη ζωή της, όχι με μεγάλη επιτυχία, αλλά δεν πειράζει. Εγώ έχω ψηφίσει σαράντα φορές με μεγάλη αποτυχία. Από το 1977 συνέχεια ψηφίζω και πάντα έχανα.
Σε λένε και δεξιό στη Βουλή. Γιατί;
Οι αριστεροί (κάποιοι ηλίθιοι αριστεροί, κρετίνοι) με θεωρούν «καραδεξιό του κερατά», νεοφιλελεύθερο, κολλητό του Αδωνη και του Βορίδη και φασίστα. Οι δεξιοί με θεωρούν αναρχοκομμουνιστή, «κονσερβοκουτάκια» και ότι είμαι «της Πηγάδας του Μελιγαλά».Πρόβλημά τους.
Ομως θα πήγαινες με τον Μητσοτάκη;
Τον πατέρα του, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον έβριζα στο ραδιόφωνο κάθε μέρα. Υστερα κατάλαβα πόσο λάθος ήμουν.
Ο Μητσοτάκης είναι ο άνθρωπος που δεν είπε ποτέ ψέματα, δεν υποσχέθηκε ποτέ και σε κανέναν, δεν ήταν ποτέ δημοφιλής, δεν ήταν δημαγωγός και λαϊκιστής. Είχε δίκιο σε ό,τι είχε πει. Αλλά επειδή δεν ήταν δημαγωγός και δεν ήταν οπαδός του διχασμού, προσπάθησε με τον γαμπρό του τον Παύλο Μπακογιάννη να πετύχει εθνική συμφιλίωση. Δολοφονήθηκε ο Μπακογιάννης γι’ αυτό, κι ο ίδιος υπέφερε πολύ, τρώγοντας λάσπη, ότι είναι συνεργάτης των Γερμανών, αρχαιοκάπηλος, γκαντέμης, γρουσούζης, πουλημένο τομάρι, αποστάτης, ξεφτιλισμένος. Κι όλα αυτά από αυτούς που έκαναν πάντα επένδυση στον διχασμό. Εάν ο Κυριάκος είχε ένα φιλελεύθερο ευρωπαϊκό κόμμα τύπου Μακρόν, θα ήμουν ήδη εκεί. Ομως σε αυτή τη Ν.Δ., όχι. Δεν μπορώ να είμαι σε ένα κόμμα που πιστεύει ότι οι γκέι είναι για τους φούρνους ή πως πρέπει να φύγουν οι ξένοι. Διαφωνώ τελείως.
Εσύ μιλάς και για νομιμοποίηση των ουσιών. Είναι λογικό αυτό;
Η απαγόρευση οδηγεί τους ανθρώπους στα ναρκωτικά και στην πρέζα.
Αυτό τους οδηγεί ή το μυαλό τους;
Η απαγόρευση γοητεύει πολύ τους νέους. Εγώ, π.χ., είμαι πρεζόνι. Ενοχλώ κανέναν; Θα πηγαίνω στο νοσοκομείο να χτυπάω την καθαρή ηρωίνη μου δωρεάν. Για πείτε μου, θα πωλείται μετά η ηρωίνη; Εγώ κάπνιζα δέκα χρόνια φούντα. Τώρα δεν καπνίζω, βαρέθηκα. Το πρεζόνι όμως, που βρίσκεται με στέρηση στον δρόμο, θα σε κλέψει, θα σου επιτεθεί, θα σε μαχαιρώσει. Ενώ, εάν πήγαινε στο Ιπποκράτειο και βάραγε την ενεσούλα του, θα ήταν αραχτός.
Ξέρεις, άμα είσαι πρεζόνι, δεν σε νοιάζει τίποτε. Το πρεζόνι είναι ένας βασιλιάς, δεν πά’ να καίγεται το σύμπαν. Εάν όμως του λείψει η δόση και έχει σύνδρομο στέρησης, μπορεί και να σκοτώσει για μισό γραμμάριο. Υστερα έχουμε και τον έμπορο. Γιατί να πουλήσει κάτι κάποιος που το κράτος το δίνει δωρεάν;
Ποιος θα φέρει με το καράβι του κοκαΐνη τέσσερις τόνους; Το βαπόρι απ’ την Περσία, «τόνοι έντεκα γεμάτο», πού πήγε; Τι έγιναν αυτοί οι τόνοι; Καήκανε στη Χαλυβουργική;
Αλλα ναρκωτικά δεν έχεις δοκιμάσει;
Δεν έχω δοκιμάσει υγρά μπαταρίας και κρακ. Ολα τα άλλα τα ξέρω τι είναι. Τριπάκια, αμφεταμίνες, ηρωίνη, κόκα…Τα γνωρίζω όλα.
Ναρκωτικά, αλκοόλ. Τι εθισμοί είναι αυτοί;
Εγώ δεν πίνω πια, βαρέθηκα. Δεν ήμουν ποτέ αλκοολικός, δεν ήμουν εθισμένος, κολλημένος. Δεν μου αρέσει η εξάρτηση, είτε είναι η γκόμενα είτε είναι το γήπεδο, ο καφές, το τσιγάρο, το κόμμα.
Θα έβγαινες με βουλευτίνα;
Εννοείται ότι θα έβγαινα. Μου αρέσουν δυο γυναίκες στη Βουλή, παρά πολύ. Μια νεοδημοκράτισσα και μια συριζαία. Δεν θα σου πω ποιες είναι.
Διαβάστε παρακάτω τη συνέχεια:
ΑΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ, ΘΑ ΕΙΧΑ ΠΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ’81
Χωρίς να μασά τα λόγια του ο Γρηγόρης Ψαριανός καταθέτει τις δικές του απόψεις για τις εκλογές στη Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Πανωλεθρία για τον Θεοδωράκη στις εκλογές για την ηγεσία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Τι έφταιξε;
Δεν μπορείς να πάρεις το μαγαζί μέσα από τα χέρια των ανθρώπων του «πράσινου ήλιου». Δεν γίνεται. Το 65% αυτών που ψήφισαν ήταν πάνω από 60 χρονών. Δηλαδή, έγινε πολύ μεγάλη κινητοποίηση στους συνομηλίκους του μακαρίτη του Γεννηματά, του Γιαννόπουλου, του Τσοχατζόπουλου, του Κατσιφάρα, του Λαλιώτη και όλων αυτών.
Από καιρό είχα πει στον Σταύρο ότι ο τελικός θα είναι Γεννηματά – Ανδρουλάκης. Δηλαδή, το παλιό με το νέο ΠΑΣΟΚ, όπως κι έγινε. Ο ίδιος όμως το αποφάσισε. Επέμενε να δώσει τη μάχη κι εγώ αυτό το στήριξα.
Η επόμενη μέρα ποια είναι για σένα;
Το Ποτάμι, μέχρι να γίνουν εκλογές, θα υπάρχει ως Κοινοβουλευτική Ομάδα. Θα ήταν προσβλητικό γι’ αυτούς που ψήφισαν να τους πας στο ΠΑΣΟΚ. Αυτό θα γίνει έπειτα από εθνικές εκλογές. Θα υπάρξει νέος φορέας. Θα έχει νέο όνομα, νέα σύμβολα, νέα λογική.
Εάν όμως η πολιτική λογική είναι Σταμουλοκολλάδες, Φωτόπουλοι, Καλφαγιάννηδες και συντεχνίες, εγώ θα φύγω, θα πάω αλλού. Αν ήθελα να πάω στο ΠΑΣΟΚ, θα είχα πάει από το ’81.