❱❱ Η Σόνια Θεοδωρίδου μιλά για τους πρόσφυγες γονείς της από τον Πόντο και την Πόλη, και τη μεγάλη καριέρα της στο εξωτερικό
❱❱ Η συνεργασία με τον Χατζιδάκι, το «όχι» από τη Λυρική Σκηνή και η γνωριμία μέσω facebook με τον δεύτερο άντρα της Από τη
ΜΑΡΙΑ ΑΝΔΡΕΟΥ
Συνεργάστηκε με τις μεγαλύτερες ορχήστρες και όπερες του κόσμου, όμως αυτά που χαρακτηρίζουν τη σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου δεν είναι η τεράστια καριέρα της, αλλά η απλότητά της και η αγάπη με την οποία λειτουργεί… για τα πάντα!
«Δεν ξέχασα από πού ξεκίνησα» είναι η απάντησή της στην ερώτησή μας πώς μια γυναίκα που όλος ο κόσμος προσκυνά το ταλέντο της παραμένει ταπεινή.
Από πού κατάγεστε; Πού τραγουδήσατε πρώτη φορά;
Γεννήθηκα, μεγάλωσα και τραγούδησα στη Βέροια. Η καταγωγή μου είναι από τον Πόντο και την Κωνσταντινούπολη.
Δηλαδή πατέρας και μητέρα πρόσφυγες. Ζήσατε με μνήμες προσφυγιάς;
Οι γονείς μου ήρθαν ξεριζωμένοι από τον τόπο τους μόνο με τα ρούχα που φορούσαν. Ωστόσο πρόκοψαν, γιατί ήταν αξιοπρεπείς άνθρωποι. Με αυτήν την ιστορία μεγαλώσαμε και φυσικά με τον πόνο ότι έχασαν τα σπιτικά 
τους στην πατρίδα τους. Για τον λόγο αυτό μας έμαθαν να αγαπάμε πολύ την πατρίδα μας, την Ελλάδα. Στην Κωνσταντινούπολη έχω ταξιδέψει τρεις φορές, στον Πόντο δυστυχώς δεν τα έχω καταφέρει ακόμη.
Ποιος ήταν ο καλλίφωνος από την οικογένεια και πήρατε το ταλέντο;
Ολοι μας! Οι Πόντιοι είναι καλλίφωνος λαός, γιατί κάνουμε πολλά γλέντια. Η μαμά μου είχε οκτώ αδέρφια. Βάλε λοιπόν πόσα πρώτα και δεύτερα ξαδέρφια έχω και μέτρα γιορτές, γενέθλια, αρραβώνες, γάμους και χαρές. Η μουσική έπαιξε μεγάλο ρόλο στα παιδικά μου χρόνια. Βέβαια, όταν είπα στους δικούς μου ότι θα το κάνω επάγγελμα, δεν τους άρεσε. Ο πατέρας μου είχε ένα καφενείο και ως «πολιτικά εξόριστος» τα έβγαζε δύσκολα και η μητέρα μου ήταν νοικοκυρά. Αρα ήθελαν τα παιδιά τους να έχουν μια καλύτερη τύχη μέσα από τα γράμματα.
Πώς τους είπατε ότι θα γίνετε ερμηνεύτρια κλασικού τραγουδιού;
Οπως μου είχε διηγηθεί η μητέρα μου, στα πρώτα χρόνια του δημοτικού είχα ακούσει στο ραδιόφωνο τη Μαρία Κάλλας και της είχα πει «μαμά, εγώ όταν μεγαλώσω έτσι θα τραγουδάω».
Ημουν διορατική, τι να πω; Τα καλοκαίρια, όταν πηγαίναμε για διακοπές στη Χαραυγή Κοζάνης, στο πρώτο χωριό όπου κατοίκησαν οι γονείς μου ως πρόσφυγες, έκανα κάποια μαθήματα μουσικής με έναν πολύ καλό δάσκαλο, που ήταν και κουμπάρος μας. Αυτός με έμαθε ακορντεόν. Μετά, όταν ήρθα στην Αθήνα, με την ευχή των δικών μου, γράφτηκα στο Εθνικό Ωδείο. Η ευχή τους ήταν σημαντική, γιατί με οδήγησε στο Τρίτο Πρόγραμμα να συνεργάζομαι με τον Μάνο Χατζιδάκι. Είχα πάθει μουσικό ντελίριο. Ηθελα να βρίσκομαι συνεχώς δίπλα του.
Μετά τον Χατζιδάκι η ζωή τι δώρο σάς έκανε;
Μια υποτροφία! Μου απονεμήθηκε το βραβείο των υποτροφιών «Μαρία Κάλλας» και ως υπότροφος συνέχισα τις σπουδές μου στην Ανωτάτη Μουσική Ακαδημία της Κολονίας και στη συνέχεια στο Λονδίνο. Η ζωή μού φέρθηκε πολύ γενναιόδωρα, καθώς είχα τη χαρά να τραγουδήσω στα σπουδαιότερα λυρικά θέατρα και στις πιο σημαντικές όπερες της Ευρώπης.
Ηταν δύσκολα τα πρώτα χρόνια στο εξωτερικό;
Πολύ! Αυτός που με στήριξε σαν πατέρας ήταν ο Χρήστος Λαμπράκης. Χωρίς να είχαμε καμία συγγενική σχέση, με σπούδασε. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Εμεινα έγκυος χωρίς να έχω παντρευτεί ακόμη κι εκείνος μου είπε κάτι συγκλονιστικό: «Κράτα το παιδί σου. Ο,τι και να γίνει στα συναισθηματικά σου, ο παππούς ο Χρήστος είναι εδώ». Πείτε μου ποιος άνθρωπος σε πιστεύει τόσο που σου δίνει χρήματα για να νοικιάσεις σπίτι στο Λονδίνο, για να γίνεις κάτι; Εγώ δεν είχα εγγύηση από κανέναν ότι θα κάνω κάτι σημαντικό στη μουσική. Εκείνος όμως επένδυσε σε εμένα από ένστικτο και κυρίως από αγάπη. Το τρελό ήταν ότι στην Ελλάδα έδωσα εξετάσεις στη Λυρική και δεν πέρασα. Στο εξωτερικό όμως υπάρχει αξιοκρατία.
Πόσα χρόνια μαγέψατε με τη φωνή σας την Ευρώπη;
Εμεινα στο εξωτερικό 35 χρόνια! Τραγουδούσα στη Γερμανία, στο Λονδίνο, έμεινα 13 χρόνια στην Ελβετία και μετά έμεινα στις Βρυξέλλες. Γενικότερα θα έλεγα ότι το επάγγελμά μου δεν έχει μόνιμο τόπο κατοικίας. Το σπίτι μου το έβλεπα πάρα πολύ λίγο. Γι’ αυτό και ο γιος μου, ο Μαξιμίλιαν, έγινε πολίτης του κόσμου, καθώς τον είχα πάντα δίπλα μου. Δυστυχώς οι γονείς μου πέθαναν νωρίς και δεν τους είχα ως βοήθεια για την ανατροφή του. Ωστόσο είχα ένα πάθος: να μάθει ο γιος μου ελληνικά και τα κατάφερα. Σε όποια χώρα και αν πήγα έβρισκα Ελληνες δασκάλους. Για να είμαι δίκαιη, όμως, και η πεθερά μου με βοήθησε. Τελικά παντρεύτηκα. Ο πρώτος άνδρας μου και πατέρας του παιδιού μου είναι από τη Γερμανία. Ο δεύτερος είναι ο σημαντικός μαέστρος Θεόδωρος Ορφανίδης από το Κιλκίς. Πώς τα φέρνει η μοίρα, ε;
Πώς γνωριστήκατε;
Μέσα από το facebook. Μου έκανε αίτημα φιλίας. Γίναμε φίλοι, αλλά δεν περίμενα ποτέ ότι θα παντρευτώ ξανά, αν και έλεγα στον Θεό να μου στείλει κάποιον για σύντροφο που Εκείνος θα πιστεύει ότι είναι ο κατάλληλος για μένα. Οταν λοιπόν ο Θεόδωρος μου είπε ότι ήταν ερωτευμένος μαζί μου, τρελάθηκα. Είμαι μεγαλύτερή του 16 χρόνια. Αφού του είπα: «Ρε παιδί μου, είσαι καλά;» Κι όμως ήταν, ερχόταν συνεχώς από το Αμστερνταμ, όπου έκανε καριέρα, στο Βερολίνο για να με βλέπει. Είμαστε αυτοκόλλητοι. Και στο θέμα του παιδιού, μου έχει πει ότι ο Μαξιμίλιαν για εκείνον είναι σαν να έχει κάνει μαζί μου 10 παιδιά. Αλλά και ο 25χρονος γιος μου τον λατρεύει. Μια μάνα τα κοιτάει αυτά.
Τι θυσίες κάνατε για την καριέρα σας;
Στην κηδεία του πατέρα μου τραγουδούσα στο εξωτερικό και στην κηδεία της μάνας μου στα εγκαίνια του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Ξέρετε τι πόνος ήταν αυτός, να μην μπορείς να ακυρώσεις τη συμμετοχή σου;
Η μοίρα σάς έχει παίξει παράξενα παιχνίδια. Χάσατε τη δίδυμη αδερφή σας σε τροχαίο ενώ οδηγούσατε εσείς…
Το 2014, στο κλείσιμο της ΕΡΤ, με κάλεσαν σε ένα κονσέρτο στο Κιλκίς κι έπεισα την αδερφή μου να έρθει μαζί μου. Εκεί λίγο έξω από το Κιλκίς μια νταλίκα ήρθε πάνω μας. Το αμάξι μας έκανε 10 τούμπες σε ένα χωράφι. Η αδερφούλα μου έμεινε 16 μήνες σπασμένη στην Εντατική του ΚΑΤ στον αυχένα και κατέληξε. Τα καταλάβαινε όλα μέχρι τελευταία στιγμή και πάλευε. Ενας καλοσυνάτος άνθρωπος, μια σπουδαία οδοντίατρος. Φυσικά μετά το τροχαίο παραιτήθηκα από το πανεπιστήμιο του Βερολίνου όπου δίδασκα και κάθε μέρα ήμουν στο προσκεφάλι της, μέχρι το τέλος. Δεν το έκανα από καθήκον, αλλά γιατί το ήθελα.
Γιατί φύγατε από το Βερολίνο;
Μετά τον θάνατο της αδερφής μου ένιωσα την ανάγκη να ριζώσω κι εδώ. Να έχω κι ένα σπίτι στην Αθήνα. Εφτιαξα στην περιοχή του Ζωγράφου (Μπισκίνη 37) έναν πολυχώρο δράσεων, το πολιτιστικό κέντρο Καλλιστώ. Σε αυτόν τον χώρο κάνουμε μια ολιστική μουσική θεραπεία για παιδιά και ενηλίκους.
Πώς βλέπετε τους πολιτικούς μας;
Μη μου μιλάς για πολιτική… Τι παραπονιόμαστε, αφού εμείς τους τοποθετήσαμε εκεί πάνω; Αλλά γενικότερα και οι ηγεσίες στην Ευρώπη είναι σε κατάπτωση. Στο σπίτι μου στη Γερμανία φιλοξένησα πρόσφυγες από τη Συρία. Προώθησα στη Γερμανία ένα πρόγραμμα που λέγεται «Μαζί» για τα προσφυγόπουλα και τις μαμάδες τους. Ανά πάσα στιγμή μπορούμε να βρεθούμε στη θέση των προσφύγων. Πιστεύω πολύ στο πεπρωμένο και στον Θεό. Γι’ αυτό ας περιθάλψουμε τους πρόσφυγες που έχουν νόμιμα χαρτιά και μην τους δημιουργούμε οργή και θυμό, γιατί τότε μπορεί εύκολα να εισβάλει η προπαγάνδα…
Τι θα θέλατε για το 2018;
Ισως να πραγματοποιηθεί ένα όνειρό μου, να τραγουδήσω για μια ταινία στον κινηματογράφο. Αλλά και να μη γίνει, όλα καλά. Πιστεύω βαθιά στον Θεό και νιώθω πλήρης.
