❱❱ «Εφυγε» στα 93 του ο σολίστας Δημήτρης Τζάρας χωρίς να προλάβει να εκδώσει τη βιογραφία του, που είχε προαναγγείλει στην «Espresso»
Από τον
ΝΙΚΟ ΝΙΚΟΛΙΖΑ
Σίγησε ένα από τα σπουδαιότερα κλαρίνα στην Ελλάδα, ο θρυλικός Δημήτρης Τζάρας, επιστήθιος φίλος των Στέλιου Καζαντζίδη, Μανώλη Αγγελόπουλου, Καίτης Γκρέυ, Γιώτας Λύδια, Στράτου Διονυσίου και πολλών άλλων κορυφαίων ερμηνευτών του λαϊκού και δημοτικού τραγουδιού.
Ο 93χρονος σπουδαίος σολίστας «έφυγε» χωρίς να προλάβει να εκδώσει τη βιογραφία του, που ο ίδιος είχε προαναγγείλει μέσα από την «Espresso» στην τελευταία του συνέντευξη, τον περασμένο Ιούλιο.
Τη ζωή του τη μοίραζε μεταξύ της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Πρέβεζας, και της Αθήνας, κρατώντας πάντα στα χέρια μια μικρή βαλίτσα, που μέσα περιείχε εκατοντάδες φωτογραφίες και αναμνήσεις μιας καριέρας 70 και πλέον χρόνων. Παιδί της μεγάλης μουσικής οικογένειας του Νικολάου Τζάρα από την Πρέβεζα, ευτύχησε δίπλα στον περίφημο μουσικό πατέρα του να περπατήσει σε μουσικούς δρόμους που τότε στην Ελλάδα δεν ήξερε κανείς. «Δεν θέλω να πεθάνω και να μην πω όσα ξέρω για εκείνη την εποχή» έλεγε σε αυτή την τελευταία του συνέντευξη, στην οποία μας είχε παραχωρήσει μερικά συγκλονιστικά αποσπάσματα του βιβλίου που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει…
Ο Μάρκος και η αρχή…
«Στον Μάρκο Βαμβακάρη χρωστάω πολλά. Ηταν από τις πρώτες μου συνεργασίες – κιμπάρης, σοβαρός άνθρωπος. Τον συνάντησα πρώτη φορά λίγο μετά τον πόλεμο του ’40. Ο Μάρκος τότε είχε έρθει στην Πρέβεζα, με άκουσε με το κλαρίνο και μου είπε: “Εσύ θα μάθεις στους μουσικούς μας νέους μουσικούς δρόμους. Ερχεσαι στην Αθήνα;” Και κατέβηκα. Εκείνος είχε ήδη μιλήσει στους συνεργάτες του για μένα… Δεν θα ξεχάσω τη φτώχεια που πέρασε αυτός ο άνθρωπος. Θυμάμαι, όταν ήρθε στην Πρέβεζα, μου είπε: “Ρε Δημητράκη, μια και θα κατέβεις στην Αθήνα, πάρε μαζί σου και δυο τενεκέδες λάδι να φάει η οικογένειά μου, που έχει να φάει μήνες λάδι”. Πράγματι, πήρα τους τενεκέδες, πήγα στην Παλιά Κοκκινιά, όπου έμεναν, και, μόλις με είδε η γυναίκα του, η κυρα-Βαγγελιώ, χοροπηδούσε από τη χαρά της που θα έτρωγαν λάδι. Για τόση φτώχεια μιλάμε! Καμιά φορά περνούσα από το σπίτι του, ο Μάρκος καθόταν απέξω σε μια καρέκλα και του πήγαινα τσιγάρα» ανέφερε.
O Καζαντζίδης
Ο Δημήτρης Τζάρας και, πίσω του, ο Στέλιος Καζαντζίδης με τη Μαρινέλλα
«Τον Καζαντζίδη τον γνώρισα όταν εγώ υπηρετούσα στη Χωροφυλακή. Ο Στέλιος ήταν ένα ατίθασο παιδί στο Νέο Ηράκλειο, όπου μαζί με άλλους νέους της εποχής εκείνης έπαιρνε μπουζουκάκια και κιθάρες, και πήγαινε στις ταβέρνες και έλεγε κάνα τραγούδι για να βγάλει κανένα φραγκάκι. Ο Καζαντζίδης έγινε από την Γκρέυ. Αν δεν ήταν η Γκρέυ, ο Στέλιος μπορεί και να μην ήταν τίποτα σήμερα. Σε αυτά που σας λέω βάζω την υπογραφή μου, γιατί τα έζησα… Οταν στήσαμε το πρώτο συγκρότημα Γκρέυ – Καζαντζίδης, εγώ την Γκρέυ την έβρισκα καθημερινά στο σπίτι του Καζαντζίδη στη Νέα Ιωνία, όπου ζούσε με την κυρα-Γεσθημανή, και ο Στέλιος ήταν φαντάρος. Η Γκρέυ πλήρωνε τα πάντα – από τα φαγητά μέχρι και το ρεύμα του σπιτιού» μας είχε πει στην τελευταία του συνέντευξη.
