«Η Αλίκη δεν ήταν μόνον ανιψιά μου, αλλά και κολλητή φίλη μου. Την έζησα όσο ελάχιστοι άνθρωποι από τότε που ήμασταν παιδιά μέχρι που έκλεισε τα ματάκια της. Ωστόσο, για εμάς δεν έχει φύγει ούτε λεπτό από κοντά μας. Ζει στις αναμνήσεις μας, τις καθημερινές σκέψεις μας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον πόνο της μητέρας της Έμυς όταν η Αλίκη έφυγε από τη ζωή, που έλεγε και ξανάλεγε για δέκα ολόκληρα χρόνια: “Έπρεπε να φύγω εγώ και όχι το Αλικάκι”».
Με τις αναμνήσεις να ξυπνούν κάθε χρόνο στις 23 Ιουλίου, η θεία της Αλίκης Βουγιουκλάκη, Δανάη Κουμουνδούρου, για πρώτη φορά ανοίγει την καρδιά της στην «Espresso» και τον Νίκο Νικόλιζα και μιλάει για τη δική της Αλίκη.
Βρήκαμε την υπερήλικη γυναίκα μαζί με την κόρη της στο πατρικό της οικογένειας Κουμουνδούρου, στο κέντρο της Αθήνας. «Εγώ ήμουν μερικά χρόνια πιο μεγάλη από την Αλίκη. Όταν παντρεύτηκα τον αδερφό της μητέρας της Νικόλαο Κουμουνδούρο, αμέσως με την Αλίκη γίναμε πολύ στενές φίλες. Η αγάπη μας ήταν τρομερή σαν οικογένεια. Η Αλίκη πρόσεχε το παιδί μου, του διηγούνταν παραμύθια και γενικά είχαμε πολλή ζεστασιά» λέει συγκινημένη, 24 χρόνια από τον θάνατο της ανιψιάς της.
Τη ρωτάμε αν η Αλίκη άλλαξε ως χαρακτήρας από τη στιγμή που έγινε σταρ. «Για εμάς δεν άλλαξε ποτέ ο χαρακτήρας της. Παρέμεινε το Αλικάκι που ξέραμε από παιδί. Αν και ζήσαμε και τις εποχές που ο κόσμος παραληρούσε για εκείνη και έκανε ουρές στα θέατρα για να την απολαύσει, για εμάς παρέμεινε η δική μας Αλίκη που ξέραμε, χωρίς μακιγιάζ και χρυσόσκονη. Ο σύζυγός μου, μάλιστα, που ήταν και καθηγητής, τη συμβούλευε σε πολλά πράγματα. Το πιο αστείο είναι πως όταν η Αλίκη έδωσε εξετάσεις στη δραματική σχολή και άρχισε να παίρνει τα πάνω της, ο θείος της, μη μπορώντας να γνωρίζει ποια θα είναι η επιτυχία της, τη συμβούλευσε να γραφτεί αμέσως στο ταμείο ηθοποιών για να εξασφαλίσει και μια σύνταξη. Και αυτό ήταν το αστείο που έλεγαν μεταξύ τους η Αλίκη και ο θείος της. Ωστόσο, ο θείος της πάντα έλεγε ότι ήταν ένα ιδιαίτερο πλάσμα η Αλίκη, με γνώσεις και πάντα αρίστευε σε όλα τα μαθήματα. Μάλιστα, ο ίδιος έλεγε πως αν η Αλίκη δεν γινόταν ηθοποιός και γινόταν κάτι άλλο, θα διέπρεπε με ό,τι και αν καταπιανόταν».
«Την είδα δύο μέρες πριν φύγει από τη ζωή»
Για σαράντα και πλέον μέρες, όσο η Αλίκη Βουγιουκλάκη έμεινε στο νοσοκομείο μέχρι το τέλος της ζωής της, όλη η οικογένεια βρισκόταν στο πλευρό της. Η κυρία Δανάη Κουμουνδούρου θυμάται πότε την είδε για τελευταία φορά.
«Δύο μέρες πριν φύγει από τη ζωή. Η Αλίκη ήταν πολύ όμορφη μέχρι την τελευταία στιγμή. Ήμασταν έξω από το δωμάτιό της, άνοιξε η πόρτα, της κούνησα το χέρι, μας είδε, ανοιγόκλεισε τα μάτια της σαν να μας χαιρετούσε. Είχε επαφή με την πραγματικότητα μέχρι που έκλεισε τα μάτια της. Εμείς περιμέναμε να συμβεί το μοιραίο. Αυτή που δεν το περίμενε ήταν η μητέρα της, η κυρία Εμυ, που έμαθε ότι η Αλίκη θα πεθάνει έναν μήνα πριν “φύγει” η κόρη της. Και μέχρι που έκλεισε τα μάτια της έλεγε: «Είναι δυνατόν να έχει φύγει το παιδί μου και εγώ να ζω;».
