«Ο σύζυγός μου πέθανε από τον καημό του που δεν έπαιζε πουθενά. Το τηλέφωνό μας είχε να χτυπήσει δύο χρόνια, για να τον πάρουν για δουλειά. Και έφυγε με αυτό το παράπονο».
- Από τον
Νίκο Νικόλιζα
Με σπαρακτικά λόγια, που βγαίνουν μέσα από την πληγωμένη της ψυχή, η σύζυγος του ηθοποιού Πάνου Ρεντούμη, Άντα, τρεις μήνες μετά τον ξαφνικό θάνατό του, σπάει τη σιωπή της και μιλάει αποκλειστικά στην «Espresso» για τον εφιάλτη της ανεργίας που… σιγότρωγε τον πολυαγαπημένο της σύζυγο.
Ήταν 17 Σεπτεμβρίου, όταν η είδηση για τον ξαφνικό θάνατο του 55χρονου ηθοποιού Πάνου Ρεντούμη, που παλαιότερα είχε υποδυθεί πολλούς ρόλους τόσο στο περίφημο «Ρετιρέ» του Γιάννη Δαλιανίδη όσο και στα σίριαλ «Ανατομία ενός εγκλήματος», «Τρίτο στεφάνι», «Αληθινοί έρωτες», «Έγκλημα και πάθος» και πολλά άλλα, έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Κανένας συνάδελφός του δεν περίμενε πως ο αγαπημένος φίλος τους και συνεργάτης έφυγε τόσο ξαφνικά, χωρίς κανείς να το πάρει χαμπάρι. Μόλις έγινε γνωστός ο θάνατός του, πολλά σενάρια είχαν δει το φως της δημοσιότητας για τα παθολογικά αίτια που πιθανόν τον έστειλαν στον άλλο κόσμο.
Ωστόσο, το «σαράκι» της ανεργίας εδώ και δύο χρόνια έτρωγε τα σωθικά τού αξιαγάπητου ηθοποιού. «Ο άντρας μου πέθανε στον ύπνο του από καρδιά. Με τον Πάνο είχαμε παντρευτεί από μικρά παιδιά. Είχε τελειώσει το Εθνικό Θέατρο με άριστα. Και ενώ ήταν φοβερός ηθοποιός (καθ’ ομολογία όλων), δυστυχώς, δεν τον έπαιρναν τελευταία για δουλειά. Το τηλέφωνό του δεν χτυπούσε καθόλου. Είχε να δουλέψει δύο χρόνια» λέει με σπασμένη φωνή και αναφιλητά για τον πόνο που νιώθει από τον χαμό του. «Ήταν πολύ άδικος ο θάνατός του. Ήταν πολύ στενοχωρημένος και αγχωμένος τελευταία. Γιατί όταν είσαι ταλαντούχος και κάθεσαι σπίτι σου στην πιο παραγωγική ηλικία, επόμενο είναι να τρελαίνεσαι. Έπαιρνε αντικαταθλιπτικά χάπια για να μπορέσει να αντέξει. Από τη μια η ανεργία, από την άλλη ο κορονοϊός τον έστειλαν στον θάνατο. Και έφυγε με αυτό το παράπονο. Που δεν τον έπαιρναν για δουλειά». Καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησής μας, το κασετοφωνάκι σταμάτησε πολλές φορές από τους λυγμούς της πονεμένης συζύγου του.
«Έπρεπε να παρακαλέσει;»
«Ο άντρας μου ήταν ταλέντο, το καταλαβαίνετε; Και όμως είχαν να τον πάρουν για δουλειά από το 2018, που έπαιξε τελευταία φορά στο “Έγκλημα και πάθος” του Δημήτρη Αρβανίτη. Έκτοτε, δεν ξαναχτύπησε ποτέ το τηλέφωνο» λέει γεμάτη πίκρα. Τη ρωτάμε γιατί δεν δούλεψε στο Εθνικό Θέατρο, μια και ήταν ένας από τους αποφοίτους.
«Έπρεπε να πάει να χτυπήσει τις πόρτες του Εθνικού για να τον πάρουν; Έπρεπε να παρακαλέσει; Ο άντρας μου δεν ανήκε σε καμιά κλίκα, σε καμιά ομάδα. Έπαιζε έχοντας σπαθί του το ταλέντο του» λέει με δάκρυα στα μάτια. «Ο άντρας μου είχε βοηθήσει πάρα πολλούς ηθοποιούς. Και όμως οι περισσότεροι δεν του έλεγαν ούτε “γεια”. Δάνειζε τα χρήματά του και μετά εξαφανίζονταν όλοι. Ελάχιστοι ήταν οι πραγματικοί φίλοι» λέει με μεγάλο παράπονο. Λίγο προτού κλείσουμε τη συνέντευξή μας, τη ρωτάμε ποια ήταν τα τελευταία του λόγια προς εκείνη. Κομπιάζει.
«Τα τελευταία λόγια που μου είπε ήταν: “Άντα, δεν αντέχω άλλο. Δεν είναι ζωή αυτή που ζούμε. Δεν βλέπω πουθενά χαρά”. Τον έβλεπα ότι είχε πέσει σε κατάθλιψη. Εκείνη την ημέρα λοιπόν που συνέβη το μοιραίο είχα φύγει για λίγες ώρες για να πάω στην αδερφή μου. Τον άφησα και κοιμόταν, γιατί δεν ήθελα να τον ξυπνήσω. Όταν γύρισα, τον βρήκα νεκρό» λέει με σπαραγμό.
