Κυριακού, Καλλιβωκάς, Στυλιανοπούλου, Μαυροπούλου, Καρύδης και Ιβάνωφ «ξεγυμνώνουν» τα… σπουδαία ονόματα που αμαυρώνουν το σανίδι.
Οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις στον χώρο του θεάτρου και οι βίαιες συμπεριφορές από σπουδαία ονόματα της υποκριτικής τέχνης, εκτός ότι ήδη έχουν πάρει τον δρόμο της Δικαιοσύνης, έχουν αναστατώσει και όλους τους μεγάλους ηθοποιούς, οι οποίοι έχουν βάλει τη σφραγίδα τους σε αυτόν.
- Από τον
Νίκο Νικόλιζα
Ιερά τέρατα που υπηρέτησαν με πάθος το θεατρικό σανίδι παίρνουν θέση για τα σεξουαλικά σκάνδαλα και μιλούν αποκλειστικά στην «Espresso» για τον χώρο τους που κλονίζεται!
Από τις πρώτες που δέχτηκαν να μιλήσουν ήταν η θρυλική θεία Μπεμπέκα από την τηλεοπτική σειρά «Τρεις Χάριτες» Άννα Κυριακού, η οποία σπάνια μιλά στα ΜΜΕ. Ωστόσο το σκάνδαλο που συνταράσσει τον χώρο του θεάτρου την αναγκάζει σήμερα να καταθέσει την άποψή της.
«Είναι πάρα πολύ άσχημα γεγονότα όλα αυτά που συμβαίνουν και ακούγονται στο θέατρο. Νομίζω πως δεν κλονίζεται το θέατρο, αλλά οι άνθρωποι κλονίζονται με όλα αυτά. Δεν περίμενα ποτέ ότι συνέβαιναν τέτοια πράγματα και σε τέτοιο μεγάλο βαθμό στην υποκριτική τέχνη. Ωστόσο το θέμα του εκβιασμού μεταξύ θύτη και θύματος συμβαίνει σε όλους τους χώρους και όχι μόνο στο θέατρο και είναι καταδικαστέα πράξη και νομικά κολάσιμη. Εγώ μετράω 70 χρόνια πορείας και, όπως καταλαβαίνετε, όσα ακούγονται με κάνουν να αισθάνομαι στενοχώρια και θυμό. Τις πρώτες μέρες μάλιστα όταν ξέσπασε όλο αυτό σαν τσουνάμι αισθάνθηκα απογοήτευση. Ήμουν στο Εθνικό Θέατρο 20 συναπτά έτη. Ποτέ μα ποτέ δεν υπήρξε η παραμικρή καταγγελία, ούτε καν σαν ιδέα. Ο ένας σεβόταν τον άλλον. Υπήρξε σεβασμός και αλληλοεκτίμηση μεταξύ όλων των συναδέλφων» λέει στην «Espresso».
Από την Τήνο όπου μένει εδώ και έναν χρόνο ο Δημήτρης Καλλιβωκάς παρακολουθεί τις εξελίξεις και προσπαθεί να αντιληφθεί γιατί συμβαίνουν όλα αυτά.
«Με μια φράση θα σου πω όλο το νόημα των λεγομένων μου: Δεν πρέπει να περνάμε τα όρια. Όλοι. Το όριο είναι το σημείο που πρέπει να έχει κάθε πολιτισμένος άνθρωπος στη ζωή του, σε όλους τους τομείς. Κάποιοι πέρασαν τα όρια και το αποτέλεσμα είναι δυσάρεστο. Δυστυχώς θα σου πω μια αλήθεια: πάντα συνέβαιναν και πάντα θα συμβαίνουν. Όπως υπάρχει η καταπίεση μέσα σε ένα ζευγάρι, όπως υπάρχει αντιστοίχως και μεταξύ γονέα και παιδιού, κάτι ανάλογο υπάρχει και στο θέατρο. Το θέμα είναι πού βάζει ο καθένας το όριό του. Το θέατρο με όσα ακούγονται έχει ήδη κλονιστεί. Ωστόσο πάντα βγαίνει αλώβητο μέσα από τις στάχτες του, γιατί το θέατρο είναι έκφραση. Και εμένα μου συνέβησαν πολλά στο διάβα της ζωής μου μέσα από το επάγγελμά μου. Θα σου πω ένα απλό: εγώ που δεν υπήρξα ποτέ πρωταγωνιστής καθημερινά με έπαιρναν θαυμάστριες στο σπίτι τηλέφωνο και ζητούσαν από τη γυναίκα μου εμένα (γέλια). Το θέμα λοιπόν είναι πού βάζει ο καθένας μας τα όρια» αναφέρει ο σπουδαίος ηθοποιός!
Φανερά εκνευρισμένη
Και η Δέσποινα Στυλιανοπούλου φανερά εκνευρισμένη θέλησε να στείλει το δικό της μήνυμα μέσα από την «Espresso»:
«Είναι ντροπή, είναι εξευτελισμός για το επάγγελμά μας. Το επάγγελμα που έπρεπε να διδάσκει το ήθος, το γέλιο, τη χαρά και την αγάπη. Και όχι την πορνεία δυστυχώς. Όλο αυτό λέγεται πορνεία. Είμαι πολύ θυμωμένη. Θέλω μαζί με τον πρόεδρό μας Σπύρο Μπιμπίλα να πάμε στην υπουργό Πολιτισμού για να επαναφέρει την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος. Τώρα είναι μπάτε, σκύλοι, αλέστε. Άνθρωποι για να προβληθούν κάνουν τα πάντα αλλά και δίνουν τα πάντα. Οι θύτες σαφώς είναι οι υπεύθυνοι όλης αυτής της κατάστασης. Είναι μια λεπτή ισορροπία μεταξύ θύτη και θύματος. Υπάρχουν τόσοι πολλοί νέοι ηθοποιοί που προκειμένου να έχουν δουλειά υπομένουν πολλά πράγματα. Εμείς οι παλαιότεροι και όσοι έχουμε απομείνει στη ζωή πρέπει να σηκώσουμε το ανάστημά μας και να ζητήσουμε εσπευσμένα την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος. Πρέπει και οφείλουμε να προστατεύσουμε το θέατρο. Όταν τελείωσα τη δραματική σχολή, με πήρε ο Ηλίας Σταματίου και πήγαμε να παίξουμε στα Τρίκαλα. Και επειδή δεν είχε έρθει η άδειά μου στα Τρίκαλα, ήρθε ο εκπρόσωπος του σωματείου και με σταμάτησε. Τρεις μέρες σταμάτησε το θέατρο να παίζει, επειδή εγώ δεν είχα την άδεια κοντά μου. Και ξαναλέω, είμαι πολύ εκνευρισμένη. Αν μου έλεγαν τώρα δέκα συνάδελφοί μου να βγω στους δρόμους να φωνάξω για όσα συμβαίνουν, θα το έκανα. Είναι ντροπή όλο αυτό που γίνεται. Είναι κατάντια. Κάποτε ο κόσμος εμάς τους ηθοποιούς μας λάτρευε και τώρα είμαστε δακτυλοδεικτούμενοι σαν εγκληματίες. Ντροπή».
Στο ίδιο μήκος κύματος και η σταρ της δεκαετίας του ’60 Γκέλυ Μαυροπούλου.
«Είναι ιεροσυλία για όλους εμάς τους παλαιότερους να ακούγονται όλα αυτά για το θέατρο. Το υπηρετήσαμε με πολλή αγάπη και πολύ σεβασμό. Δεν νομίζω να υπήρχε παλαιότερος συνάδελφος που να έκανε τέτοια πράγματα μέσα στο θέατρο. Τουλάχιστον ποτέ δεν είχαν ακουστεί τέτοιες περιπτώσεις. Ας μην ξεχνάμε πως υπήρχε και η άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος και όλοι είχαμε τον φόβο μήπως και τη χάσουμε. Χωρίς αυτή δεν μπορούσαμε να παίξουμε πουθενά. Θα έλεγα στους νεότερους συναδέλφους να σεβαστούν τουλάχιστον τους δικούς μας αγώνες και τους αγώνες των προγόνων μας και να μην αμαυρώνουν με τέτοια θέματα το θεατρικό σανίδι. Όλοι εμείς πονάμε πραγματικά για όσα ακούγονται σήμερα».
Στην πανδημία και σε όσα έχουν κουράσει τον κόσμο αποδίδει ο Ντίνος Καρύδης όσα θλιβερά ακούγονται για το θέατρο.
«Ζούμε κάτω από την πανδημία και όλοι είμαστε ψιλοτρελαμένοι. Δεν είναι μόνο το θέατρο που κλονίζεται από όλα αυτά που ακούγονται για τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις και την ανάρμοστη συμπεριφορά, αλλά κλονίζονται οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, κλονίζεται η υστεροφημία κάποιων ανθρώπων. Το θέατρο δεν θα πάθει απολύτως τίποτα. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός που η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων. Μόνο οι άνθρωποι θα πάθουν»!
«Έτσι δημιουργήθηκε το χάος»
Τέλος, ο παλαίμαχος χορογράφος και επιστήθιος φίλος της Γεωργίας Βασιλειάδου και της Ρένας Βλαχοπούλου Δημήτρης Ιβάνωφ θεωρεί ότι από τη στιγμή που σταμάτησε να υπάρχει άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος δημιουργήθηκε χάος στο θέατρο.
«Σαράντα ολόκληρα χρόνια διδάσκω σε σχολές υποκριτικής τέχνης και ποτέ δεν έδωσα το δικαίωμα ούτε μου έδωσαν να υπερβώ κανένα όριο. Στα θέατρα είμαι από το ’50. Τον σεβασμό τον κατακτάς και εμείς η παλιά γενιά καλλιτεχνών είχαμε καταφέρει να έχουμε αλληλοεκτίμηση μεταξύ μας. Πηγαίναμε τουρνέ με τη Βασιλειάδου, με τον Αυλωνίτη σειόταν το σύμπαν από τον κόσμο και ποτέ δεν ακούστηκε το παραμικρό για όλους μας. Από την άλλη, υπήρχε και η άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος που έπρεπε να τη σεβαστείς, αλλιώς έμενες άνεργος. Αν υπήρχε σήμερα η άδεια εξασκήσεως, δεν θα υπήρχε κανένα σκάνδαλο. Γιατί ο καθένας θύτης θα σκεφτόταν ότι αν κάνει οτιδήποτε, θα έμενε άνεργος».
