Η στείρωση των ζώων και η εκπαίδευση των ανθρώπων είναι, σύμφωνα με την Εριέττα Κούρκουλου, η λύση για μια Ελλάδα χωρίς αδέσποτα! Η κόρη του αξέχαστου Νίκου Κούρκουλου και της Μαριάννας Λάτση ήταν μόλις 15 ετών όταν άρχισε ν’ ασχολείται ενεργά με τη φιλοζωία.
Στα 18 της είχε ήδη ιδρύσει το καταφύγιο Save a Greek Stray, σώζοντας άπειρα ζώα, τα οποία στη συνέχεια φρόντιζε να υιοθετηθούν. Κι όμως, αν γύριζε τον χρόνο πίσω, θα εστίαζε στις στειρώσεις, όπως παραδέχτηκε η ίδια σε ανάρτηση που έκανε στον λογαριασμό της στο Instagram με αφορμή το νέο, πολυσυζητημένο νομοσχέδιο για τα ζώα συντροφιάς.
«Αρχικά να πω ότι ο νόμος, ακόμα και τώρα, είναι πολύ καλός σε σύγκριση με αυτούς άλλων ευρωπαϊκών κρατών, ξεκινώντας από το γεγονός ότι απαγορεύονται οι ευθανασίες σε υγιή ζώα. Το κενό δεν βρισκόταν ποτέ στο νομικό σύστημα αλλά στην εφαρμογή του. Αυτό το κενό θα συνεχίσει να υπάρχει με τον νέο νόμο, παρ’ όλο που έχει πολύ καλές βάσεις και σημαντικές βελτιώσεις όσων αφορά τη στείρωση και την καταγραφή αδέσποτων και δεσποζόμενων ζώων πανελλαδικά» αναφέρει στο post της η Εριέττα.
«Δυστυχώς όμως πάει να γίνει ένα τεράστιο λάθος, το οποίο θα έχει τρομακτικές συνέπειες για τα αδέσποτα ζώα. Τα 43.000.000 που διατίθενται στους δήμους για την ανέγερση καταφυγίων θα έχουν ως αποτέλεσμα να τρέξουν όλοι να διεκδικήσουν τα κονδύλια αυτά, χωρίς να έχουν τις γνώσεις και τους πόρους να συντηρήσουν ένα καταφύγιο. Κάνω αυτή τη δουλειά από 15 χρόνων και, εάν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, δεν θα έχτιζα ούτε εγώ καταφύγιο. Η λύση δεν βρίσκεται εκεί. Η λύση βρίσκεται στη στείρωση των ζώων και στην εκπαίδευση των ανθρώπων» συνεχίζει η Εριέττα και προτείνει:
«1) Καταγραφή αδέσποτων και δεσποζόμενων ζώων σε κάθε δήμο. 2) Budget και χρονοδιάγραμμα μέσα στο οποίο θα πρέπει να έχουν στειρωθεί τα ζώα αυτά. 3) Εκπαίδευση στους κατοίκους, στα παιδιά και στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής. Τα 43.000.000 μπορούν να διατεθούν σε 430.000 στειρώσεις, αντί να πεταχτούν κυριολεκτικά σε εγκαταστάσεις που θα καταλήξουν κολαστήρια για τα ζώα που θα “φιλοξενούνται” στους χώρους αυτούς. Τέλος, πρέπει να σταματήσει η τριτοκοσμική αντιμετώπιση που έχουμε απέναντι στις στειρώσεις, γιατί εκεί και μόνο βρίσκεται η λύση του προβλήματος. Είναι χρέος όλων μας να στειρώνουμε τα ζώα μας».
