Ο Ιωάννης Παπαζήσης και η Βανέσσα Αδαμοπούλου επέλεξαν να τραβήξουν χωριστούς δρόμους μετά από 15 χρόνια σχέσης όπως αποκλειστικά έφερε στο φως της δημοσιότητας η εφημερίδα Espresso.
Το ζευγάρι όλα αυτά τα χρόνια κρατούσε τη σχέση του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και το ίδιο συνεχίζει να κάνει και τώρα μετά τον χωρισμό του γιατί πλέον έχουν και ένα παιδί που πρέπει να προστατεύσουν.
Ο ηθοποιός μετά τα δημοσιεύματα χωρισμού του πόσταρε βίντεο με τον γιο του να παίζουν στη θάλασσα και έγραψε: «Η αγάπη είναι μια μεγάλη λέξη για να την πιάνεις στο στόμα σου. Ναι έστω για ένα δεύτερο κατάλαβα τι σημαίνει».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Με την τραγουδίστρια να ποστάρει μία κούπα καφέ και να γράφει στο instagram:
«Μπαίνω φουριόζα σε ένα ταχυφαγείο, φυσικά δεν έχω μαγειρέψει τίποτα κι η λύση του γρήγορου φαγητού μοιάζει τώρα δα ελκυστική-από το τίποτα, καλύτερο το οτιδήποτε. Κάνω την παραγγελιά μου κι αναμένω στωικά. “Κυρ Θόδωρε, είσαι έτοιμος”, η φωνή της ταμία σπάει τη γυάλινη αίσθηση του χώρου. Ο κυρ Θόδωρος σηκώνεται απ’ το τραπέζι και παραλαμβάνει τον δίσκο με το ζεστό καφέ. Ο κυρ Θόδωρος πίνει τον καφέ του, καθώς συμπεραίνω, κάθε απόγευμα στο ταχυφαγείο κοντά στο σπίτι του, όπου κάθεται για ώρα παρατηρώντας ανθρώπους να μπαινοβγαίνουν. Ο κυρ Θόδωρος με αιφνιδιάζει-αναρωτιέμαι γιατί- και παρακαλώ πια η παραγγελία μου να αργήσει να βρει το δρόμο της. Νηφάλιος, χαμογελαστός, σαν καραβάκι σε νηνεμία. Αρχίζουν τα σενάρια στο μυαλό: χήρος, πρώην δημόσιος υπάλληλος με τέκνα φευγάτα στην αλλοδαπή, ή ίσως εργένης, πρώην υδραυλικός, δίχως ρίζα ζωντανή, που βολοδέρνει νυχθημερόν στο πατρικό τριάρι επί της Λεωφόρου Αλεξάνδρας- μπορεί. Σε κάθε περίπτωση μια λέξη βροντοφωνάζει πίσω από το αφοπλιστικά ανθρώπινο χαμόγελο του: μοναξιά, μοναξία. Μοναξιά…
Η μοναξιά του κυρ Θόδωρου με αφοπλίζει. Με τρομοκρατεί. Ο κυρ Θόδωρος έχει αποδεχτεί, μ’ ένα εξοντωτικά χαρμόσυνο μειδίαμα, “τον πάγκο”. Κι αυτό παγώνει τώρα δα το αίμα μου. Τα σπλάχνα μου δένονται σα φίδια-πού όρεξη τώρα να χλαπακιάσω το ‘βρόμικο’ φαγητό μου! Θα ‘θελα απεγνωσμένα να πλάσω ένα άλλο αφήγημα για τον κυρ Θόδωρο και το βραστό καφέ του. Το μυαλό δε σιγοντάριζε στην ανηλεή προσπάθειά μου, παρά με αποτελείωνε τώρα δα με κάτι στίχους, σαν τσεκουριά, που ξέβραζε μπροστά μου “θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι, μεσ’ την κρύα μου κάμαρη, όπως έζησα μόνος”, του Ουράνη- μα ας βγω, Θεέ μου, ψεύτρα ελεεινή. “Η παραγγελία σας είναι έτοιμη”, η ταμίας με τράβηξε απ’ το λαγούμι των ανυπόφορων σκέψεων, έπρεπε πια να αφήσω το ταχυφαγείο, έπρεπε πια να αφήσω τον κυρ Θόδωρο στην καταδίκη της ησυχίας του. Άρπαξα τη χάρτινη σακούλα και καθώς διέσχιζα το διάδρομο δύσθυμη, μια πρόταση σφηνώθηκε στο κεφάλι μου σαν πολύχρωμο πανό: “Ο κυρ Θόδωρος πίνει το καφεδάκι του, ενόσω η κυρά Θοδώραινα φουρνίζει για τα εγγόνια τους λαχταριστά κουλουράκια…”.
Το ζωτικό μας ψεύδος.
Που μας κρατά ακόμα ζωντανούς…
(Ένα κείμενο μου απ το lemonroads)».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
