Η Νάσια Κονιτοπούλου σε συνέντευξή της εξομολογήθηκε τις δύσκολες στιγμές που πέρασε παλεύοντας με την κατάθλιψη.
Ποιο είναι το πιο ακραίο που βίωσες την περίοδο της βαριάς κατάθλιψης;
Ήταν τα Χριστούγεννα, που παρακάλεσα τον γιο μου να έρθει να στολίσουμε το δέντρο, σε μια προσπάθειά μου να νιώσω καλύτερα. Γιατί τριγυρνούσα στο σπίτι σαν άρρωστη, με τις πιτζάμες όλη μέρα, αχτένιστη, άβαφτη και «μου έβαλε χέρι» ο γιος μου. Μου λέει τότε «θα έρθω, να φτιάξουμε το δέντρο, αλλά γίνε πρώτα άνθρωπος. Είσαι άρρωστη χωρίς να έχεις ουσιαστικά κάτι». Με παρότρυνε να ξαναφτιαχτώ και μετά να φτιάξουμε το δέντρο. Τα λόγια του λειτούργησαν σαν φάρμακο εκείνη τη στιγμή, γιατί συνειδητοποίησα πως πραγματικά δεν έχω κάτι, αλλά είμαι όντως σαν άρρωστη. Με ταρακούνησε το παιδί με αυτά που μου είπε και από εκεί και πέρα πήρα την απόφαση και πήγα σε ψυχολόγο.
Σε τι φάση είσαι τώρα, με την ψυχοθεραπεία που κάνεις;
Πηγαίνω ακόμα, αλλά πιο αραιά. Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ, αλλά ακόμα φοβάμαι να πω ότι είμαι εκατό τοις εκατό καλά. Πρέπει να βγω τελείως από το τούνελ της μοναξιάς. Μόνο τότε θα γίνω εντελώς καλά. Είμαι στον σωστό δρόμο πάντως.
Συνέντευξη στην ON time
