Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και χωρίς να το μάθει κανείς έπεσε η αυλαία την περασμένη Δευτέρα για τη σπουδαία ηθοποιό και θιασάρχισσα Νινή Τζάνετ σε ηλικία 86 ετών, η οποία ήταν η μικρότερη αδερφή του Αλέκου Τζανετάκου και τέταρτη κατά σειρά αδερφή του.
- Από τον
Νίκο Νικόλιζα
Η ταλαντούχα ηθοποιός, που ευτύχησε να κάνει τεράστια καριέρα στο Ακροπόλ και να γίνει η «κολλητή» του Μάνου Κατράκη, της Λίντα Αλμα, της Ρένας Βλαχοπούλου, της Ελένης Προκοπίου και πολλών άλλων μεγάλων εκείνης της εποχής, έφυγε βυθισμένη στο σκοτάδι της άνοιας και του Πάρκινσον.
«Ευχαριστώ τον Θεό που μου έστειλε μια τέτοια μητέρα. Ηταν τόσο σπουδαία γυναίκα που έμεινε χήρα πολύ νέα και δεν ξαναπαντρεύτηκε για να μην πάρει άλλο επώνυμο. Πιστεύω από εκεί πάνω που βρίσκεται, στον θίασο του ουρανού, θα τους κάνει όλους να χορεύουν και να γελάνε» λέει στην «Espresso» ο μοναχογιός της Γρηγόρης Αποστολίδης.
Η Νινή Τζάνετ ήταν το τέταρτο από τα πέντε παιδιά της οικογένειας Τζανετάκου. «Η οικογένεια της μητέρας μου μεγάλωσε πολύ φτωχικά στα Μανιάτικα του Πειραιά. Με στερήσεις, τα τέσσερα από τα πέντε παιδιά της οικογένειας σπούδασαν υποκριτική τέχνη και κατάφεραν να θριαμβεύσουν σε όλα τα είδη του θεάτρου αλλά και της μουσικής, καθώς όλα τα παιδιά είχαν και μουσικές γνώσεις.
Η μητέρα μου, αφού πήγε για πέντε χρόνια στη Δράμα, όπου ήταν με τον μπαμπά μου και γέννησε εμένα, επέστρεψαν στην Αθήνα και από εκεί και πέρα ξεκίνησε η μεγαλειώδης πορεία της. Δούλεψε σε όλα τα θέατρα από το Ακροπόλ και το Μετροπόλιταν. Μέχρι και σε τεράστιες περιοδείες σε όλη τη γη που διήρκεσαν μήνες πήγε» λέει ο μονάκριβος γιος της. Αν και η ίδια μπήκε πολύ νωρίς στον χώρο του θεάματος, την κέρδισε κυρίως το θέατρο, με ελάχιστες εξαιρέσεις σε ελληνικές ταινίες, όπως «Φωνάζει ο κλέφτης», «Ο Ιππόλυτος και το βιολί του», «Ενα έξυπνο έξυπνο μούτρο», «Εφοπλιστής με το ζόρι» και «Τρελά κορίτσια – απίθανα αγόρια».
Στην ερώτησή μας αν η ίδια έφυγε ευτυχισμένη από τη ζωή, συγκινείται: «Νομίζω ναι, έφυγε ευτυχισμένη. Αναπολούσε πολλές φορές τα παλιά και μου έλεγε διάφορες ιστορίες εκείνης της εποχής. Η μητέρα μου ήταν ένας πολύ συνεσταλμένος άνθρωπος. Από το θέατρο έφυγε πριν από περίπου 25 χρόνια, πάνω στο απόγειο. Ηθελε να τη θυμούνται όπως παλιά. Το μόνο πικρό είναι ότι τα τελευταία χρόνια έπασχε από άνοια και Πάρκινσον, και αυτό την είχε δυσκολέψει πολύ στην επικοινωνία μας».
