Ο Γιώργος Ηλιόπουλος έκανε μια εκ βαθέων εξομολόγηση σε πρόσφατη συνέντευξή της.
Έχεις αισθανθεί ποτέ ότι καταστρέφεις τον εαυτό σου;
Βέβαια! Ο μεγαλύτερο εχθρός του εαυτού μας είμαστε οι ίδιοι. Έχω καταστραφεί πολλές φορές στη ζωή μου. Κυνηγούσα χίμαιρες, φανταζόμουν ιδεατά πράγματα και αρνούμουν να αντιληφθώ ότι αυτό που αγάπησα, που ονειρεύτηκα, δεν εφαρμόζεται. Το ίδιο λάθος έκανα και με τους ανθρώπους: πρόβαλλα απέναντί μου το καλό που ήθελα να δω χωρίς να δίνω σημασία στο ποιοι ήταν στην πραγματικότητα. Έτσι, συνεχώς έσπαγα τα μούτρα μου. Ήμουν όμως πολύ τυχερός και κατάφερνα να στέκομαι ξανά στα πόδια μου.
Πόσες φορές έχεις στήσει τη ζωή σου από την αρχή;
Έφτασα τρεις φορές στο μηδέν, στο ναδίρ.
Πώς λειτουργούσες τότε;
Αυτό που με έσωζε και με σώζει είναι η δύναμη που έχω να γελώ με τα πάντα και πρώτα απ’ όλα με τον εαυτό μου. Με απελευθέρωσε από πολλά δεινά. Από την άλλη, επειδή είμαι καλή πάστα ανθρώπου, όταν συνέβαιναν μεγάλες καταστροφές στη ζωή μου με μαγικό τρόπο έρχονταν δίπλα μου καλοί άνθρωποι για να με στηρίξουν.
Ποιο είναι το χειρότερο που σου έχει συμβεί;
Να έχω φανταστεί τη δημιουργία κοινής ζωής με έναν άνθρωπο που δεν ήταν τελικά εκείνος που είχα πλάσει με το μυαλό μου ή να έχω βάλει μια σειρά προτεραιοτήτων και να ανακαλύπτω ότι δεν υφίσταντο, ότι ήταν ψεύτικες. Για παράδειγμα, είναι λάθος να θεωρούμε ότι όλη μας η ζωή, η ευτυχία μας, εξαρτάται από την επαγγελματική μας αποκατάσταση. Υπήρξα δάσκαλος δραματικής επί πολλά χρόνια, αλλά πλέον απέχω. Ένιωθα πραγματικά αποτυχημένος γιατί οι πιο ταλαντούχοι μαθητές μου, τα πιο ευαίσθητα παιδιά, δεν τα κατάφερναν, έφευγαν από το επάγγελμα, ενώ τα «τέρατα» καταλάμβαναν θέσεις. Έπειτα κατάλαβα πως το μεγαλύτερο λάθος που έκανα ήταν ότι δεν εξηγούσα στα παιδιά πως έχουν δικαίωμα στην αποτυχία, είναι μέσα στη ζωή. Ξεκινάς μια δουλειά, μια καριέρα και το πιο πιθανό είναι να αποτύχεις. Πρέπει να είσαι ευτυχής με αυτό, όχι να νιώθεις κατεστραμμένος.
Συνέντευξη στο περιοδικό HELLO