Τον έχουν βαφτίσει «βασιλιά της προσωπογραφίας». Ο Nίκος Ζαχόπουλος κατάφερε να δημιουργήσει στα 40 χρόνια καριέρας τα πορτρέτα όλων των μεγάλων ονομάτων της καλλιτεχνικής -και όχι μόνο- ζωής του τόπου.
- Από τον
Νίκο Νικόλιζα
Κωνσταντίνος Καραμανλής, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Ρένα Βλαχοπούλου, Στέλιος Καζαντζίδης, Καίτη Γκρέυ, Ζωζώ Σαπουντζάκη, Αλέκος Αλεξανδράκης, Νόνικα Γαληνέα, Eλενα Ναθαναήλ, Γιώτα Λύδια, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Γιώργος Νταλάρας, Ελένη Βιτάλη, Χαρούλα Αλεξίου, Δημήτρης Μητροπάνος και δεκάδες άλλοι που έμειναν στην Ιστορία.
Ο ίδιος, μάλιστα, με πολλούς από αυτούς τους σταρ έγινε φίλος. Πριν από μερικούς μήνες παραλίγο να μείνει παράλυτος για πάντα ύστερα από σοβαρό πρόβλημα που αντιμετώπισε με τη σπονδυλική του στήλη, όπου χειρουργήθηκε με επιτυχία.
Σήμερα o Nίκος Ζαχόπουλος, έχοντας ανασυντάξει τις δυνάμεις του, μιλάει με σεβασμό για όλους τους θρύλους που γνώρισε, αλλά και για τις πέντε γυναίκες που του άλλαξαν τη ζωή! Μία εξ αυτών ήταν και η Σεμίνα Διγενή!
Κύριε Ζαχόπουλε, πού γεννηθήκατε και πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Γεννήθηκα στον Αγιο Κήρυκο της Ικαρίας. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν όμορφα με πολλές καλές αναμνήσεις. Στην Αθήνα ήρθα από πολύ μικρός και εγκαταστάθηκα εδώ όπου μένω τώρα, στο Κορωπί. Ήμουν ένα παιδί πολύ ανήσυχο, που έκανε συνεχώς αταξίες. Εξαιρετικά ζωηρός και οι γονείς μου, για να με ηρεμήσουν, μου έδιναν να ζωγραφίζω. Στο σχολείο οι δάσκαλοι με είχαν ως το πιο ανήσυχο παιδί. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν πώς έγραφα εξαιρετικές εκθέσεις ενώ δεν ήμουν καθόλου καλός μαθητής. Έσκιζα τα τετράδια για να ζωγραφίζω στις σελίδες τους. Ωστόσο, στους γονείς μου δεν άρεσε καθόλου η ιδέα της ζωγραφικής, παρόλο που η μητέρα μου ζωγράφιζε εκπληκτικά. Εγώ ωστόσο τους έπεισα στα 16 μου χρόνια να με γράψουν σε μια σχολή ζωγραφικής, έστω διά αλληλογραφίας. Και τότε μου λέει ο πατέρας μου που ήταν οικοδόμος: «Αν μπορέσεις να μου αποδείξεις ότι μπορείς να βγάλεις λεφτά και να ζήσεις από την οικοδομή, τότε θα σε αφήσω να κάνεις αυτό που θέλεις». Και απάντησα θετικά. Έπειτα από λίγες ημέρες παίρνω τα λεφτά από έναν πελάτη, έβαλα τα πλακάκια που ήθελε, και ο πατέρας μου παθαίνει σοκ για το κατόρθωμά μου. Και έτσι με έγραψε στη σχολή ζωγραφικής.
Πότε αρχίσατε επαγγελματικά τη ζωγραφική;
Το δίπλωμά μου το πήρα το 1982 από μια σχολή που είχα γραφτεί διά αλληλογραφίας στο Παρίσι. Σε όλα τα σχέδια που δημιουργούσα έπαιρνα άριστα. Μάλιστα το 2022 κλείνω 40 χρόνια στο επάγγελμα.
Ποιο ήταν το πρώτο πορτρέτο που ζωγραφίσατε;
Ήταν της Μαρίας Αλιφέρη που ήταν από τα πιο αγαπητά πρόσωπα εκείνης της εποχής. Μάλιστα τότε παρουσίαζε τα «Τετράγωνα των αστέρων» και έπαιζε στην «Κραυγή των λύκων» που καθήλωναν όλη την Ελλάδα. Το πιο ωραίο είναι ότι της το έδωσα 20 χρόνια μετά, το 2000. Απίστευτος άνθρωπος και χαρακτήρας!
Πώς σας έδωσαν το ψευδώνυμο «βασιλιάς της προσωπογραφίας»;
Εγώ είχα πάντα όνειρο να γίνω ο προσωπογράφος των διασήμων. Ωστόσο, η μάνα μου έλεγε πάντα ότι είμαι τρελός με όσα ονειρεύομαι. Δεν πέρασαν πολλά χρόνια, το 1988 θέλησα να κάνω μια έκθεση για να με γνωρίσει ο κόσμος. Το κόνσεπτ ήταν να δημιουργήσω ένα πορτρέτο χωρίς να αναφέρομαι σε ποιον μοιάζει, ώστε να διαπιστώσω αν ο κόσμος μπορεί να το αναγνωρίσει. Αρχικά σκέφτηκα την Αλίκη, όμως κατέληξα στη Ρένα Βλαχοπούλου. Πήγα, τη βρήκα και της είπα όλη την αλήθεια, ότι ήθελα να δείξω τη δουλειά μου στον κόσμο μέσω εκείνης. Και η Ρένα το εκτίμησε τόσο πολύ, που δέχτηκε αμέσως και με έκανε και φίλο της. Μαζί πηγαίναμε για καφέ, για φαγητό, σε εκδηλώσεις. Θυμάμαι τη ζωγράφισα σε ένα πολύ μεγάλο πορτρέτο από το θεατρικό έργο «Οι τελευταίοι Πασοκράτορες». Σκέψου ότι η Ρένα πίστεψε πολύ περισσότερο σε ’μένα απ’ ό,τι είχα πιστέψει εγώ στον εαυτό του. Μέσα από το σπίτι της γνώρισα όλο το ελληνικό θέατρο. Κάθε Κυριακή στο σπίτι της γινόταν παρέλαση από διασήμους. Ανάμεσα σε αυτούς που γνώρισα στο σπίτι της ήταν και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής!
Κάνατε και σε αυτόν την προσωπογραφία;
Ναι, φυσικά, και μάλιστα είχα αλληλογραφία μαζί του! Σε μένα ο Καραμανλής εκτιμούσε το χιούμορ και ότι διακωμωδούσα τη δύσκολη ζωή μου. Δούλευα όλη μέρα ως ελαιοχρωματιστής και το βράδυ ζωγράφιζα. Μάλιστα είπε κάποια στιγμή στη Ρένα: «Ρένα μου, αυτό το παιδί το έχω κατασυμπαθήσει. Εάν θέλει να το σπουδάσω, πολύ ευχαρίστως να κάνει ό,τι σπουδές θέλει». Υπέροχος άνθρωπος, απλός, λαϊκός. Και ήταν Πρόεδρος Δημοκρατίας τότε!
Ποιους άλλους γνωρίσατε στο σπίτι της Βλαχοπούλου;
Γνώρισα τη Ζωζώ Σαπουντζάκη σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής της, όταν είχε χάσει τον άνδρα της, τον Ανδρέα. Είχε δει τη δουλειά μου στο σπίτι της Ρένας και ήθελε να με γνωρίσει. Πράγματι, ύστερα από λίγες ημέρες ο Μάκης Δελαπόρτας είχε μια βραδιά αφιερωμένη σε έναν δίσκο με τα κινηματογραφικά τραγούδια στην Αυτοκίνηση. Πηγαίνουμε με τη Ρένα, όμως η Ζωζώ ήταν σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση και έκλαιγε στο καμαρίνι. Η Ρένα την πείθει και η Ζωζώ ανεβαίνει να πει ένα τραγούδι. Δεν θα ξεχάσω για πότε μεταμορφώθηκε και έγινε η βασίλισσα της νύχτας. Έκανε ένα κέντρο να παραληρεί μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου! Από εκείνη τη μέρα και για πολλά χρόνια ήμασταν κάθε μέρα μαζί. Σε κάθε πάρτι που έκανε για χρόνια στην Κινέτα παρουσίαζα και ένα δικό της πορτρέτο. Η Ζωζώ, μετά τη Ρένα, ήταν ένα από τα άτομα που με στήριξαν σε κάθε μου βήμα.
Με την Αλίκη είχατε συνεργασία;
Την Αλίκη τη γνώρισα μέσα από την οικονόμο της, την Αντα, η οποία ήταν φίλη της Ζωζώς. Μου ζήτησε να της κάνω ένα πορτρέτο για τα γενέθλιά της. Ήταν ζωγραφισμένο σε μοβ και κίτρινο φόντο. Όταν το έδωσε η Αντα στην Αλίκη, της λέει: «Τέρμα. Αυτόν θέλω να τον γνωρίσω». Από εκεί άρχισε η σχέση μου μαζί της. Η Αλίκη ήταν ένας πολύ δυναμικός χαρακτήρας. Ήταν γατούλα στη συμπεριφορά, τίγρης στην ψυχή!
Η Ρένα Βλαχοπούλου τι χαρακτήρας ήταν;
Από τη Ρένα αυτό που αποκόμισα ήταν ο σεβασμός που είχε στους συναδέλφους της. Ποτέ δεν θα άκουγες κακή κουβέντα από το στόμα της. Έλεγε πάντα: «Πρέπει να σκέφτεσαι πώς θα μιλήσεις για έναν άνθρωπο, γιατί μέσα από τη δουλειά του τρώει ψωμί. Και με αυτό δεν παίζεις». Η Ρένα είναι η πιο αξιοπρεπής προσωπικότητα που έχω συναντήσει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν μπήκα στο δωμάτιό της λίγα λεπτά πριν φύγει από τη ζωή. Της λέω: «Ρένα μου, βλέπω είσαι πολύ καλύτερα. Αντε κάνε κουράγιο για να πάμε σπίτι. Πώς νιώθεις;» Και μου απαντάει: «Μια χαρά, Νίκο μου, μια χαρά». Τόσο αξιοπρεπής. Και ύστερα από λίγα λεπτά έφυγε από τη ζωή!
Δηλαδή, πάνω απ’ όλα η αξιοπρέπεια…
Σαφέστατα. Έμαθα να είμαι αξιοπρεπής από τη Ρένα. Φέτος ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά για μένα. Έκανα μια τρομερά δύσκολη επέμβαση στη σπονδυλική στήλη. Κινδύνευα να μείνω παράλυτος. Την απέφευγα για χρόνια και γι’ αυτό είχα απομακρυνθεί από όλα τα καλλιτεχνικά. Δεν ήθελα να με βλέπουν και να με λυπούνται στην κατάσταση που ήμουν. Ωστόσο πλέον είμαι καλά!
Ο περισσότερος κόσμος, πάντως, σας έμαθε μέσα από τις εκπομπές της Σεμίνας Διγενή…
Πέντε γυναίκες ήταν αυτές που επηρέασαν τη ζωή μου: η Ρένα Βλαχοπούλου, η Ζωζώ Σαπουντζάκη, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Μπέττυ Λιβανού και η Σεμίνα Διγενή. Η Σεμίνα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην καριέρα μου. Είχε δει ένα δημοσίευμα που είχε γραφτεί μετά την επιστροφή μου από τη Γαλλία. Το διάβασε και από εκεί και πέρα πήρα το βάπτισμα. Έτσι, σε όλες τις εκπομπές της είχα την προσωπογραφία του κεντρικού καλεσμένου. Γνώρισα τους Μπιθικώτση, Νταλάρα, Γκρέυ, Αλεξίου, Πόλυ Πάνου και δεκάδες άλλους καλλιτέχνες. Με αυτόν τον τρόπο καθιερώθηκα στη συνείδηση των ανθρώπων ως ο προσωπογράφος των σταρ. Η Σεμίνα ήταν η σφραγίδα μου!
Ζωγραφίσατε τελευταία και το πορτρέτο του Δημήτρη Χορν…
Είναι το τελευταίο πορτρέτο που έκανα, και εκτίθεται πλέον στο Μουσείο Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής και Σχεδίου στην οδό Μητροπόλεως και είχε τεράστια απήχηση!
