Δύσκολες ώρες περνάει ο Πέτρος Ίμβριος καθώς έφυγε από τη ζωή ο πατέρας.
«Αποφάσισες, να ανοίξει τα φτερά της η ψυχή σου, σήμερα το πρωί όπως όταν χόρευες ζεϊμπέκικο και να πετάξεις μακριά μας ….
Κουράστηκες πια… Πάλευες από την ημέρα που γεννήθηκες. Στην κατοχή με την πείνα και τη φτώχεια, μετά στην ξενιτιά για ένα καλύτερο αύριο, αργότερα συνέπεια όλων αυτών, με την κατάθλιψη και τη μελαγχολία, που σκοτείνιασαν την φωτεινή χαρούμενη γλεντζέδικη ψυχή σου.
Αυτή τη ζωντανή ψυχή σου που σε έκανε να είσαι πάντα το επίκεντρο της παρέας και αυτός που ξεκινούσε το γλέντι, το τραγούδι, το χορό και τα αστεία!
Κατάφερες να αφήσεις το αποτύπωμα σου στην κοινωνία, όπως το ήθελες..
Σαν νοικοκύρης! Ακόμα και το “φευγιό” σου νοικοκυρεμένο ήτανε. Μας περίμενες να έρθουμε από την Αθήνα, να μας χαιρετήσεις !
Πάντα ήσουν άνθρωπος εργατικός, τίμιος, δίκαιος, φιλότιμος και νοικοκύρης σε ΟΛΑ σου!
Σ’ ευχαριστώ που τα δίδαξες όλα αυτά και σε μένα και ήσουν το ζωντανό και φωτεινό μου παράδειγμα, προς μίμηση…
Σ ’ευχαριστώ, που πάντα ήσουν δίπλα μου έμπρακτα, αλλά και σαν τη σκέψη, που πάντα ήτανε κρυμμένη, στο πίσω μέρος του μυαλού μου και με βεβαίωνε, πως θα με έσωζες σαν ο από μηχανής Θεός, στην όποια μου αποτυχημένη προσπάθεια, στον όποιο μου φόβο και σε όποιο μου ριψοκίνδυνο εγχείρημα !
Εκεί ένα πράγμα το είχα πάντα σίγουρο! Ό,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΘΑ ΜΕ ΣΩΣΕΙ !!!
Όπως όταν ήμουν μικρό .που μου άπλωνες το χέρι να με βοηθήσεις να τα καταφέρω σε ό,τι κι αν επιχειρούσα, ήμουν σίγουρος πως θα ήσουν για ακόμα μια φορά εκεί… όπως ΠΑΝΤΑ!!!
Σ’αγαπώ για πάντα! Είσαι εδώ! Είμαι η συνέχεια σου και θα συνεχίζεις να υπάρχεις και να ζεις μέσα από τα παιδιά σου και μέσα από τα εγγόνια σου!
Οι βάσεις και οι ρίζες σου, είναι βαθιές και δυνατές! Αντέχουν σε κάθε φουρτούνα και σε κάθε “καιρό” !!!!! Να θυμάσαι αυτό που σου είπα πέντε λεπτά πριν φύγεις…
“Κλείσε τα μάτια σου αγάπη μου και ξεκουράσου, εμείς είμαστε εδώ και σε αγαπάμε …”
Καλό ταξίδι μπαμπά!».
