Έκλεισε ο κύκλος των θρυλικών «χορευτών του Ζαμπέτα» με τον θάνατο και του Ιορδάνη Αμπατζόγλου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών, την Τετάρτη το βράδυ.
Τα τελευταία δύο χρόνια, μετά τον θάνατο του αδερφού του Δήμου, ο Ιορδάνης, που ζούσε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας. Εξάλλου, δεν μπόρεσε να ξεπεράσει ποτέ τον θάνατο του αδερφού του, με τον οποίο έμενε μαζί σε ένα φτωχικό προπολεμικό σπίτι στο Αιγάλεω, εκεί όπου γεννήθηκαν.
Ο Δήμος και ο Ιορδάνης, γνωστοί και ως «Οι χορευτές του Ζαμπέτα», πρωταγωνίστησαν σε χιλιάδες γλέντια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, στο πλευρό πολύ μεγάλων ονομάτων, όπως ήταν ο Γιάννης Πάριος, η Ζωζώ Σαπουντζάκη και ο Γιάννης Πουλόπουλος, ενώ ήταν εκείνοι που έμαθαν στον Αντονι Κουίν συρτάκι για την ταινία «Ζορμπάς». Η τελευταία συνέντευξη που παραχώρησαν ήταν στον υπογράφοντα το 2018, μέσα από το πατρικό τους σπίτι, το οποίο κοσμούσαν δεκάδες φωτογραφίες από τα ένδοξα χρόνια, όταν μεσουρανούσαν.
Τότε μάλιστα δεν είχαν κρύψει το παράπονό τους για το ότι κανένας πλέον δεν τους θυμόταν. «Εμάς μας ξέχασαν όλοι. Ποιος να μας θυμηθεί; Όσο ήμασταν στο επάγγελμα το τηλέφωνο χτυπούσε νύχτα μέρα. Πλέον σιωπή. Δεν μας κάλεσαν ούτε στο θεατρικό έργο για τη ζωή του Ζαμπέτα, με τον οποίο ζήσαμε χρόνια ολόκληρα. Ας είναι καλά όλοι… Όμως θα φύγουμε με ψηλά το κεφάλι και χωρίς φράγκο στην τσέπη» έλεγαν και οι δύο με μια φωνή.
Στο σπίτι τους απέξω το κουδούνι μέχρι και σημερα γράφει «Αμπατζόγλου».
Το σπίτι παλιό, προσφυγικό, από εκείνα που είναι βαμμένα με ασβέστη. Εκεί για χρόνια φώλιαζαν τις αναμνήσεις τους παρέα με τον βουβό πόνο τους. Οταν είχαν ανοίξει το σπιτικό τους για την «Espresso», ο Ιορδάνης Αμπατζόγλου έστεκε και μας περίμενε στη μεγάλη σιδερένια πόρτα. Μια ιστορική φυσιογνωμία, το όνομα του οποίου, μαζί με αυτά των δύο αδελφών του Δήμου και Τάσου, έμελλε να μείνει στην ιστορία.
«Το σπίτι είναι της οικογένειάς μας. Εδώ γεννηθήκαμε, εδώ θα πεθάνουμε» έλεγε τότε ο Ιορδάνης και μας ξεναγούσε σε ένα μικρό δωμάτιο όπου ζούσε με τον μεγαλύτερο αδελφό του, τον Δήμο. «Έχουμε σχεδόν 7.000 φωτογραφίες στα μπαούλα. Δουλέψαμε με όλους και όλοι γούσταραν που μας είχαν φίλους. Τώρα έχουν σχεδόν όλοι φύγει».
Τα δύο αδέρφια με νοσταλγία θυμούνταν και τη συνεργασία τους με τον θρυλικό ηθοποιό Άντονι Κουίν. «Τον μπαγάσα, δεν μπορούσε να συνηθίσει τα βήματα για το συρτάκι. Εμείς προσπαθούσαμε να του μάθουμε συρτάκι και χασάπικο το ’76, κι εκείνος γελούσε. “Κάνε, ρε, μπροστά πέντε βήματ
α” του έλεγα εγώ και ξεκαρδιζόταν στα γέλια. Δεν ήξερε ελληνικά. Μέχρι που αναγκάστηκαν να βάλουν στην ταινία τα δικά μας πόδια για να φαίνονται αληθινά» ήταν τα λόγια του Ιορδάνη. Αν και τα δύο αδέρφια ζούσαν στο φτωχικό σπίτι του Αιγάλεω, ποτέ δεν ξέχασαν τις δόξες που έζησαν δίπλα στους μύθους του σινεμά. «Ποια να πρωτοθυμηθούμε… Μάλλον το ’60 στις Κάννες με τη Μελίνα, στο “Ποτέ την Κυριακή” για τα “Παιδιά του Πειραιά” του Χατζιδάκι. Δεν το περιμέναμε. Οταν μας το πρότειναν, τρελαθήκαμε. Από το φ
τωχικό στο Αιγάλεω στις Κάννες; Οι προτάσεις έπεφταν βροχή. Γυρίσαμε όλη τη Γη χορεύοντας. Ολοι έμαθαν συρτάκι από εμάς» έλεγε με βουρκωμένα μάτια στην «Espresso» το 2018 ο Ιορδάνης Αμπατζόγλου.
«Ποτέ δεν μας ένοιαζαν τα λεφτά. Προτιμούσαμε να έχουμε το όνομά μας ψηλά και να μας θυμάται ο κόσμος ως “χορευτές του Ζαμπέτα”, παρά να παίρνουμε τεράστια ποσά και να μη μας ξέρει κανείς. Σκέψου, αν δουλεύαμε στην Αμερική, που μας ζήτησαν, αυτή τη στιγμή θα είχαμε αγοράσει ουρανοξύστη. Τόσα λεφτά μάς πρότειναν» θυμόταν ο αείμνηστος χορευτής, που από προχθές πέρασε στην αθανασία!
