Η Ελεονώρα Μελέτη βγήκε να κάνει τα ψώνια της. Ντυμένη κομψά και ανοιξιάτικα επισκέφθηκε γνωστό εμπορικό κέντρο στο Μαρούσι για να αγοράσει κάποια πράγματα για το Πάσχα.
Ο φωτογραφικός μας φακός την απαθανάτισε καθώς έφυγε από το εμπορικό κέντρο. Σε συνέντευξή της είχε μιλήσει για την κατάψυξη ωαρίων που έκανε πριν από μερικά χρόνια.
«Στα 35 μου, που είχα μάθει για την ωοκατάψυξη, ανέφερα στον γυναικολόγο μου ότι αγχώνομαι με την ηλικία μου και ήταν καθησυχαστικός. Μου είπε να τα ξαναπούμε στα 38 μου. Οπότε, επανήλθα. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι, αν δεν είμαι στην τροχιά μιας σχέσης με προοπτικές, στα 38 θα ξεκινήσω με τη μέθοδο.
Η διαδικασία είχε ξεκινήσει πριν γνωρίσω τον Θοδωρή. Τον γνώρισα στο τελείωμά της και είχα σκεφτεί ότι θα την ολοκληρώσω. Έκανα ουσιαστικά αυτό που είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου. Στα 38 μου κατέψυξα τα ωάριά μου, έτσι ώστε, αν ποτέ ξυπνούσα στις “γκρίζες ηλικίες” μετά τα 42, να μπορώ να έχω τη δυνατότητα να αποκτήσω ένα παιδί, χωρίς το άγχος που κυνηγάει όλες τις γυναίκες, εκείνου του ρολογιού που μετράει αντίστροφα. Η μέρα που ξεκίνησα τη διαδικασία ήταν πράγματι πολύ επώδυνη, καθώς ήξερα ότι οι άνθρωποι που θα με έβλεπαν εκεί θα σκέφτονταν διάφορα πράγματα για μένα. Λειτούργησαν σαρκοφαγικά μέσα μου όλα τα στερεότυπα. Το στερεότυπο είναι τόσο δυνατό που περνάει στην ψυχοσύνθεση και στο υποσυνείδητό μας ως πραγματικότητα.
Μία ένεση ορμονών κατάφερε να αναστατώσει το είναι μου. Εκείνη τη στιγμή βρέθηκα να είμαι αντιμέτωπη με την ηλικία μου: “Για να είμαι εδώ, σημαίνει ότι είμαι 38, άρα μετράω αντίστροφα, άρα αρχίζω να παλιώνω ως γυναίκα”.Βρέθηκα να νιώθω την ανάγκη να δικαιολογηθώ, γιατί η κοινωνία μέχρι και πρότινος έδειχνε με το δάκτυλο τις γυναίκες που δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά. Σε άλλες εποχές τις αποκαλούσαν “στείρες”, τις εγκατέλειπαν οι άντρες τους. Βρέθηκα να νιώθω ότι οι άλλοι μπορεί να νομίζουν ότι φέρω κι εγώ αυτό το στίγμα και ένιωσα την ανάγκη να δικαιολογηθώ. Εκεί μίσησα τον εαυτό μου… Ακριβώς επειδή είμαι γυναίκα που δε λυγίζει μπροστά στα στερεότυπα, μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ πώς θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος άλλος για μένα. Τραγικό.
Ένιωσα ότι με την ενοχική μου σκέψη θρέφω κι εγώ ένα τέρας, που κυνηγάει πολλές γυναίκες. Βρέθηκα να θέλω να δικαιολογηθώ που είμαι 38 και μόνη μου, και οι άλλοι θα νομίζουν πως είμαι προβληματική, δύστροπη, γεροντοκόρη – πράγματα που είχα ακούσει στο παρελθόν να λέγονται πίσω από την πλάτη μου σε συγκεντρώσεις και οικογενειακά γεύματα. Όλο αυτό ήρθε και γιγαντώθηκε με μία ένεση την ημέρα την ωοληψίας. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ εκείνη τη μέρα, είχα μπει στο αυτοκίνητο και δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Ο γιατρός μου με ηρέμησε και τελικά ολοκλήρωσα τη διαδικασία και δεν το μετάνιωσα ποτέ», είχε πει.
