Η Ιωάννα Τούνη λίγες ημέρες μετά το χαμό της μητέρας της έκανε ένα ποστ για να την αποχαιρετήσει ενώ στη συνέχεια πόσταρε βίντεο και είπε δύο λόγια στους διαδικτυακούς της φίλους. Όταν άρχισε να μιλάει για τη μαμά της «λύγισε» και σταμάτησε τα βίντεο και επανήλθε λίγα λεπτά αργότερα.
«Έχουμε αρκετό καιρό να τα πούμε σε αυτή την πλατφόρμα, σε όλες τις πλατφόρμες βασικά. Νομίζω απέφευγα λίγο αυτά τα story γιατί έχω συνηθίσει να λέμε βλακείες, χαζά πράγματα, πιο fun, πιο ευχάριστα. Ήθελα λίγο χρόνο. Απ’ ο,τι καταλάβατε από τα προηγούμενα story ο λόγος που δεν έχω ανεβάσει 10 μέρες τώρα είναι γιατί έχασα τη μαμά μου η οποία είχε καρκίνο τα τελευταία 2.5 χρόνια. Έκανε χημειοθεραπείες, έκανε χειρουργεία, έκανε τα πάντα. Θέλω να πιστεύω ότι στάθηκε όσο πιο πολύ μπορούσα δίπλα της με όποιο τρόπο μπορούσα αλλά δυστυχώς είναι γα@@@@@@@@ια.
Δε ξέρω ποιος είναι ο σωστός και ο λάθος τρόπος για να το κάνω όλο αυτό αλλά εφόσον όλα αυτά τα χρόνια μοιραζόμαστε τα πάντα και σας λέω από την ώρα που ξυπνάω μέχρι την ώρα που κοιμάμαι τι κάνω, πως είμαι, με ποιον είμαι, με ποιον είμαι ερωτευμένη, τι κάνω στη ζωή μου, νομίζω ότι έπρεπε να σας μιλήσω και γι’ αυτό και το ήθελα. Οπότε ναι, αυτός είναι ο λόγος που χάθηκα. Ήθελα λίγο χρόνο. Κάποιοι δεν είχατε ιδέα τι συνέβη και μου στέλνατε μηνύματα ότι σας χρωστάω νικητές διαγωνισμών, ότι σας έχω τάξει προσφορές, ότι θέλετε προσφορές… Δε σας έκανα τίποτα, συγγνώμη. Δεν ήμουν σε θέση, ήθελα λίγο χρόνο. Κάποιοι έχετε ενημερωθεί ήδη και μου έχετε στείλει άπειρα μηνύματα. Πάρα πολύ ωραία μηνύματα, μέχρι και Mail μου έχετε στείλει και σας ευχαριστώ, αλήθεια.
Πολλοί από εσάς έχετε χάσει δικούς σας ανθρώπους και νιώθετε πως είναι το αίσθημα της απώλειας και πόσο πολύ σε αδειάζει, και πόση δύναμη θέλει, και πόσο πρέπει να πάρω τον χρόνο μου και πάρα πολλά πράγματα. Ευχαριστώ πάρα πολύ που μοιράζεστε τις ιστορίες σας μαζί μου και μου δίνετε δύναμη και ας μη γνωριζόμαστε και ας μη γνωριστούμε ποτέ. Υπάρχει βέβαια και αυτή η μικρή μερίδα ανθρώπων που είναι μικρή με κάθε δυνατή έννοια που ακόμα και σε τόσο δύσκολες στιγμές προσπαθεί να βγάλει την καυτή είδηση, να εκμεταλλευτεί για να βγάλει χολή που για μένα είναι αδιανόητο. Αυτές τις μέρες, μετά την κηδεία της μαμάς μου που έγινε στο χωριό μου στις Σέρρες, ήμουν με τον Δημήτρη στην Αθήνα και μη έχοντας οικογένειες και οι δυο στην Αθήνα, πήγαμε στο πατρικό ενός φίλου του – αυθημερόν – στη Ναύπακτο για την περιφορά του Επιταφίου.
Η αμφίεσή μου ήταν κάπως έτσι από τα πλάνα που έχουν βγάλει κάποιοι παπαράτσι ή δε ξέρω ποιος καλοπροαίρετος άνθρωπος και τα σχόλια ήταν λες και πήγα στα μπουζούκια και χόρευα πάνω στα τραπέζια. Αλήθεια, δε το καταλαβαίνω. Για να λήξει αυτό το θέμα εδώ, έχω το δικαίωμα, ακόμα και σε πένθος, να βγω από το σπίτι, με τον σύντροφό μου και να πάω στον Επιτάφιο ή όπου αλλού θέλω. Δε θα κάτσω άλλο ούτε να φορέσω άλλα μαύρα ρούχα, ούτε να κάθομαι σπίτι μου να κλαίω, ούτε τίποτα άλλο από τα θλιβερά πράγματα που σκέφτεστε και θέλετε οι άνθρωποι που μισείτε τη δική σας ζωή και θέλετε το κακό των άλλων. Ας πενθήσει ο καθένας όπως θέλει και όπως νιώθει. Το μόνο πράγμα που θα ήθελε η μαμά μου για μένα είναι να με βλέπει χαρούμενη, να κάνω πράγματα, να εξελίσσομαι, να βγαίνω έξω, να έχω τους ανθρώπους μου δίπλα μου, να μην τους απομακρύνω, να μη μείνω μόνη μου, να μην κάθομαι να κλαίω στο σπίτι. Δε θέλει καμία μαμά κάτι τέτοιο για το παιδί της και η δικιά μου δε θα ήθελε σίγουρα κάτι τέτοιο.
Δε ξέρω πως εσείς μπορείτε να κρίνετε το τι πρέπει να κάνω εγώ τώρα γιατί εγώ είμαι σίγουρη ότι η μαμά μου με βλέπει και στεναχωριέται βαθύτατα με το να κάθομαι και να ασχολούμαι με τέτοιες μικρότητες και να στεναχωριέμαι και να κάθομαι να κλαίω. Η μαμά μου ήταν μαχήτρια, δεν τα έβαζε κάτω με τίποτα και εγώ δε πρόκειται να τελειώσω ότι θέλω. Θα κάνω ό,τι θέλω, θα φοράω ό,τι θέλω. Από αύριο θα φοράω κίτρινα και ότι πραγματικά θέλω και θέλω κι εσείς να κάνετε ό,τι νιώθετε και όχι ό,τι σας λένε οι άλλοι, γιατί εσείς ξέρετε καλύτερα τι κάνετε και γιατί το κάνετε».
