Με ένα συγκινητικό αντίο αποχαιρέτησε ο Νίκος Ορφανός τη Σούλα Αθανασιάδου. Έγραψε δυο λόγια στο facebook για να την αποχαιρετήσει και προκάλεσε συγκίνηση.
«Αντίο κυρία Σούλα, θα σας θυμάμαι με εκτίμηση και σεβασμό…
“Έφυγε” αθόρυβα η Σούλα Αθανασιάδου. Οι περισσότεροι τη γνώρισαν από τις τηλεοπτικές της εμφανίσεις, αλλά εγώ τη γνώρισα στο Υπόγειο στο Θέατρο Τέχνης, που τότε είχε είσοδο από τη Σταδίου, το Φεβρουάριο του 1989.
Διαβάστε επίσης: Η Χριστίνα Τσάφου αποχαιρέτησε τη Σούλα Αθανασιάδου
Ο Μίμης Κουγιουμτζής σκηνοθετούσε “το Φιντανάκι” και εκείνη ήταν η Φρόσω, η μητέρα της Τούλας, που “ατιμάζεται” από το Γιάγκο.
Εγώ, πρωτοετής μαθητάκος, χάζευα τις πρόβες και τις στιγμές ενός μοναδικού θιάσου, ενός χώρου μαγικού, φορτισμένου από τον δημιουργικό οίστρο μιας εποχής αλλοτινής και μεγαλειώδους, μην πιστεύοντας στην τύχη μου να παίζω κι εγώ το ρολάκι μου ανάμεσά τους.
Ακόμη θυμάμαι μια γλυκύτατη κυρία, με το χαμόγελο, η οποία μεταμορφωνόταν μοναδικά στην ταλαιπωρημένη λαϊκή γυναίκα, που αναγκάζεται να “δώσει” την κόρη της στον εύπορο Γιαβρούση για να την αποκαταστήσει.
Οι σκηνές του θυμού της απέναντι στο σύζυγό της (τον αξέχαστο Βάσο Ανδρονίδη) συγκλονιστικές. Θυμάμαι επίσης πως, χοροπηδούσε σαν κοριτσάκι πέφτοντας στην αγκαλιά του Δημήτρη Χορν, όταν ένα χειμωνιάτικο βράδυ εμφανίστηκε στην πρόβα μας (βλέπετε το έργο ήταν του μπαμπά του, του Παντελή Χορν). Ο σύζυγός της ήταν ο Γιώργος Δάνης, ίσως τον θυμάστε ως εισαγγελέα στην τηλεοπτική σειρά ο Συμβολαιογράφος.
Διαβάστε επίσης: Το αντίο της Σοφίας Παυλίδου στη Σούλα Αθανασιάδου
Αυτή η γενιά θεατρίνων πιθανώς δεν έγιναν πρωταγωνιστές με τους σημερινούς όρους, αλλά στάθηκαν δίπλα στους θεατρικούς μύθους, τη Λαμπέτη, το Χορν, τον Κατράκη, το Μουσούρη, την Κατερίνα, και τόσους άλλους και όταν τους δόθηκε η ευκαιρία έλαμψαν με τη σειρά τους.
Αντίο κυρία Σούλα…θα σας θυμάμαι…θα σας θυμάμαι…».
