Η σπουδαία καλλιτέχνης έκανε βόλτες στο κέντρο της Αθήνας με μοντέρνα εμφάνιση, φορώντας καπέλο και μεγάλα γυαλιά και τράβηξε πάνω της όλα τα βλέμματα.
Πρόκειται για τη γλύπτρια Μάρα Καρέτσου που θα μπορούσε εύκολα να την περάσει κανείς για μοντέλο της δεκαετίας του ’90 ή για κάποια σταρ του Χόλιγουντ που περπατούσε στο Σύνταγμα.
«Στη Λάρισα, έζησα τα νεανικά μου χρόνια στενά και οικογενειακά. Αλλά και στην Αθήνα επίσης, δεν ήταν σαν αυτά που κάνουν σήμερα, τα πάρτι και τις τρέλες. Ήταν πολύ συμμαζεμένα τα πράγματα. Σπούδαζα και ήμουν πολύ συγκεντρωμένη στον σκοπό μου, πίστευα στον εαυτό μου. I believe. Μέναμε με τα αδέρφια μου στο Κολωνάκι τότε, μας είχε πάρει ένα διαμέρισμα ο πατέρας μας. Η αδερφή μου ντεκορέιτορ στου Δοξιάδη, κι ο αδερφός μου στο Πάντειο. Ήταν οι εποχές που δεν έφευγε άνθρωπος από τη Λάρισα, από τους 80 χιλιάδες κατοίκους. Λέγανε στον πατέρα μου, πού αφήνετε τα παιδιά; Κι ο πατέρας μου τους απαντούσε “Έχουνε πολύ μυαλό”.
Αυτό που λέω μέχρι σήμερα, λοιπόν, είναι ότι η οικογένεια έχει πολύ μεγάλη σημασία για να στηθεί ένας καλλιτέχνης και άνθρωπος. I believe to the family. Στη Σχολή Καλών Τεχνών μπαίνω τη δεύτερη φορά με υποτροφία στο τμήμα με τον Θανάση Απάρτη, τον μεγαλύτερο γλύπτη της εποχής. Και καθηγητής στη Σχολή και μαθητής του Αντουάν Μπουρντέλ, ενός από τους μεγαλύτερους γλύπτες του Παρισιού.
Κι έτσι ξεκινάει η πορεία μου, yes. Όταν έγινε ένας διαγωνισμός για τη θέση της επιμελήτριας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στην έδρα πλαστικής, έλαβα κι εγώ μέρος. Όταν ανοίξανε τους φακέλους εγώ ήμουν η πρώτη, κι έτσι έγινα επιμελήτρια στο Πολυτεχνείο σε ηλικία 24 χρονών. Ουάου. Το ’74, όταν είδα ότι θέλω να πάω πιο μακριά από την Ελλάδα, δίνω την παραίτησή μου.
Θυμάμαι ότι και η μητέρα μου μού είπε “Μείνε, είκοσι χιλιάδες δραχμές είναι πάρα πολλά λεφτά. Μια μέρα θα γίνεις πρύτανις στο Πολυτεχνείο”. Εγώ όμως πήρα τη βαλίτσα κι έφυγα και ήρθα στο Παρίσι. Εγκαθίσταμαι εκεί με τον άντρα μου τον Ιταλό, τον Πιέρ Λουίτζι Μπελάτσι, πολύ σπουδαίος ζωγράφος κι εκείνος τότε, και μικρός – 27 χρονών. Κι έτσι ξεκινάμε τη ζωή μας εκεί, χωρίς να ξέρουμε καν γαλλικά. Πάρα πολύ δύσκολα χρόνια», είχε πει στην Athensvoice.
