Η Σοφία Αλιμπέρτη καλεσμένη της εκπομπής «The 2night show» μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην 14χρονη αποχή της από την τηλεόραση, στον λόγο που την έκανε να φύγει από την Αθήνα αλλά και στην επιστροφή της στη μικρή οθόνη.
«Μετά από 14 χρόνια τηλεοπτικής αποχής είχα αρχίσει να νιώθω την επιθυμία να επικοινωνήσω με τον κόσμο. Περάσαμε αρκετά δύσκολα αυτά τα δύο χρόνια. Μας έχει επηρεάσει ακόμη, ειδικά εμένα που ήμουν στην Πάρο μόνη μου τους χειμώνες. Οπότε μου έλειψε αυτό. Η Φαίη Σκορδά “φταίει” γιατί η συνέντευξή μας ήταν η αρχή για να με «τσιγκλήσει» να επιστρέψω. Τώρα εισπράττω την αγάπη του κοινού, μετά από 14 χρόνια απουσίας. Μέχρι τότε δεν είχα καταλάβει ότι με θέλει ο κόσμος. Δεν το ήξερα».
Για ποιο λόγο έφυγε από την Αθήνα; «Δεν σταμάτησα την τηλεόραση μέσα σε μια μέρα. Δούλευα από 12 χρονών, κουράστηκα κάποια στιγμή να διαχειρίζομαι τον εαυτό μου και την εικόνα μου. Είχε ξεφύγει τότε το πράγμα και έβγαινε ο καθένας να πει ό,τι θέλει για σένα. Έχω αλλάξει εγώ. Με κούρασε όλο αυτό, σιχτίρισα, μου χάλασε το στομάχι και είπα δεν υπάρχει λόγος, ας φύγω. Δεν προσαρμόστηκα ποτέ στην Αθήνα.
Ευχαριστώ τον Γιάννη Πάριο, γιατί εκτός από τα υπέροχα παιδιά μου, μου χάρισε και μια πατρίδα. Η Πάρος ήταν το σημείο αναφοράς μου. Ο πρώτος χρόνος εντάξει, ο δεύτερος οκ, στον τρίτο άρχισα να βαριέμαι και λέω κάτι πρέπει να κάνω. Έμπλεξα με τα μαγαζιά. Αν πω ότι θα ανοίξω ξανά μαγαζί, χαστούκισε με. Δεν θέλω να ανοίξω ποτέ ξανά δικές μου επιχειρήσεις, είναι σαν να σε αντιμετωπίζουν από την αρχή σαν κλέφτη. Όλο το σύστημα είναι εναντίον σου. Οι άνθρωποι που το κάνουν είναι ήρωες».
Και πρόσθεσε: «Είμαι “ψυχαναγκαστική”. Τα θέλω όλα στην πένα. Για παράδειγμα, ερχόντουσαν πελάτες και σκεφτόμουν “κατέβασε τα παπούτσια σου από τον καναπέ μου”. Με βασάνιζε, μου έφαγε τα συκώτια συν όλα τα άλλα. Να σε αφήνει ο υπάλληλος γιατί έχει πάει το Πάσχα στο λιμανάκι και να μην ξέρεις τι να κάνεις. Τον χειμώνα περνούσα τέλεια γιατί ήμασταν 2-3 άνθρωποι στο νησί».
Όσο για την εκπομπή της ανέφερε: «Έχω συμβόλαιο για ενάμιση χρόνο, έρχομαι κάνω τα γυρίσματα και γυρνάω ξανά στην Πάρο. Στην Πάρο τα προβλήματα δεν έχουν την ίδια αξία, εδώ μεγεθύνονται. Το “τίποτα” εκεί έχει μια ποιότητα».
