Η Μαρία Μπεκατώρου σε συνέντευξή της εξομολογήθηκε τις δύσκολες στιγμές που βίωσε ενώ ήταν στον τηλεοπτικό αέρα.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη τηλεοπτική σου στιγμή;
Όταν έχασα τον μπαμπά μου, το 2013. Ταξίδεψα, θυμάμαι, στην Κεφαλονιά για την κηδεία και επέστρεψα σχεδόν αμέσως – παρουσίαζα τότε το «Your face sounds familiar». Πήγα στο στούντιο, παρουσίασα το σόου, αλλά ήταν μια στιγμή που δεν πέρασα ωραία. Έσφιξα τα δόντια, βρήκα τη δύναμη να το κάνω, αλλά μόλις έκλεισε η κάμερα πλάνταξα στο κλάμα.
Μαρία, άλλαξε ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα από τη στιγμή που έχασες τον πατέρα σου;
Όχι. Με τον θάνατο του μπαμπά μου, συνειδητοποίησα πως δεν θα είμαστε εδώ για πάντα. Επίσης, θεωρούμε πως τους γονείς μας θα τους έχουμε για πάντα. Ξέρεις, λέω στους φίλους μου που έχουν τους μπαμπάδες του: «Είναι σημαντικό που ξυπνάτε το πρωί και βλέπετε μια κλήση στο κινητό σας από τον μπαμπά σας ή ακόμη και το γεγονός πως λέτε τη λέξη… μπαμπά». Εμένα με ενοχλεί που δεν θα την ξαναπώ.
Μαθαίνεις να ζεις με την απώλεια και συνηθίζεις την απουσία. Χρειάζεται όμως χρόνος. Οι πρώτοι μήνες είναι πολύ δύσκολοι, τα πρώτα γενέθλια που δεν είναι εκεί, οι πρώτες γιορτές που δεν είναι εκεί, τα πρώτα Χριστούγεννα. Ακόμα και τώρα, που έχουν περάσει δέκα χρόνια, όταν βλέπω φωτογραφίες μας, κλαίω.
Η σχέση με τη μητέρα σου πως είναι;
Από τη στιγμή που «έφυγε» ο μπαμπάς μου, η μαμά μου είναι πιο κοντά σε μένα. Δεν μοιάζουμε πολύ ως χαρακτήρες, είχα περισσότερα κοινά στοιχεία με τον μπαμπά μου. Αγαπιόμαστε όμως ειλικρινά και βαθιά και είναι πολύ ευτυχισμένη και γεμάτη με όσα έχω καταφέρει
