«Ο μπαμπάς μου ψέλλισε τα ονόματα της μητέρας μου και το δικό μου, μας κοίταξε στα μάτια και μετά έφυγε ήσυχα».
Με αυτά τα λόγια, συντετριμμένος, ο γιος του σπουδαίου λαϊκού στιχουργού και τραγουδοποιού Λευτέρη Χαψιάδη, Αλέξανδρος, μιλάει στην «Espresso» και αποχαιρετά τον πατέρα του, ο οποίος έφυγε από τη ζωή χθες το πρωί σε ηλικία 69 ετών.
Τον άνθρωπο που έδωσε μερικά από τα σπουδαιότερα τραγούδια του ελληνικού πενταγράμμου σε κορυφαία ονόματα, όπως ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Μανώλης Αγγελόπουλος, ο Στράτος Διονυσίου, ο Γιάννης Πάριος, ο Πασχάλης Τερζής, η Γλυκερία, η Χάρις Αλεξίου και πολλοί άλλοι.
Δεν έχουν περάσει παρά μερικά εικοσιτετράωρα από τότε που η «Espresso» αποκάλυψε σε πρωτοσέλιδο αφιέρωμα το δράμα που βίωνε ο κορυφαίος τραγουδοποιός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης. Μάλιστα, στο ρεπορτάζ μιλούσε και ο γιος του Αλέξανδρος, που αποκάλυψε πως ο πατέρας του αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, καθώς είχε αρκετά χρόνια να εργαστεί στον τομέα των τραγουδιών.
Χτυπημένος από την άνοια, ο Λευτέρης Χαψιάδης έμελλε να χτυπηθεί παράλληλα και από κορονοϊό, με αποτέλεσμα να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο για 25 ημέρες. «Δεν περιμέναμε ότι θα “φύγει” τόσο γρήγορα ο μπαμπάς. Είχε το πρόβλημα της άνοιας, είχε χτυπηθεί και από κορονοϊό, όμως το είχε ξεπεράσει.
Τις τελευταίες ημέρες, ωστόσο, δεν μπορούσε να φάει και, έτσι, του βάλαμε ειδικό μηχάνημα», λέει ο Αλέξανδρος Χαψιάδης, ο οποίος βρισκόταν συνεχώς στο πλευρό τού πολυαγαπημένου του πατέρα. «Την τελευταία φορά που τον είδαμε αναγνώρισε και εμένα και τη μητέρα μου. Ψέλλισε με δυσκολία τα ονόματά μας και ύστερα από λίγες ώρες “έφυγε”» συμπλήρωσε.
Ο γολγοθάς του Λευτέρη Χαψιάδη άρχισε πριν από μερικά χρόνια, όταν αποφάσισε να φύγει από την Αθήνα και να μετακομίσει στο χωριό του πατέρα του, τον Κύλα Αλεξανδρούπολης, λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε. Αλλωστε, τα χρόνια πέρασαν, τα μεγάλα σουξέ του, τα οποία είχε ερμηνεύσει όλη η αφρόκρεμα του ελληνικού πενταγράμμου, είχαν περάσει ανεπιστρεπτί, ενώ ο ίδιος έπρεπε να εξοικονομήσει με κάποιον τρόπο τα προς το ζην προκειμένου να σταθεί στα πόδια του.
Εκεί στο χωριό, οι Μικρασιάτες γονείς του είχαν ένα μικρό καφενείο. Ετσι, ο ίδιος το διαμόρφωσε σε κατοικία, έφτιαξε έναν υπέροχο κήπο και όλοι οι κάτοικοι του χωριού τον είχαν ως παράδειγμα προς μίμηση. Αποφασίζει να γράψει την ιστορία της ζωής του, με σκοπό να πάρει οικονομική ανάσα από τα αυτοβιογραφικά πονήματά του, ενώ μετά το 2005 ασχολήθηκε και με τη συγγραφή, γράφοντας τρία μυθιστορήματα. Ολα είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφικά, με πολλές λεπτομέρειες για σημαντικά γεγονότα, και αποτελούν μέρος της ιστορίας του σύγχρονου ρεμπέτικου. Τα δύο πρώτα μυθιστορήματά του είναι «Η ζωή μου τραγούδι, το τραγούδι ζωή» και «O αλήτης άγγελος», ενώ το τρίτο μυθιστόρημά του έχει τον τίτλο «13+1 γιατί;».
Μέσα σε αυτά τα βιβλία ο Χαψιάδης αναφέρει λεπτομερώς τη συνάντησή του με τον κορυφαίο Λευτέρη Παπαδόπουλο και πόσο τον βοήθησε, με τον Γιώργο Νταλάρα αλλά και την ιστορία με το θρυλικό, πλέον, τραγούδι που ερμηνεύει η Αλεξίου, το «Μία είναι η ουσία». Στις παρουσιάσεις των βιβλίων του παρούσα ήταν και η επιστήθια φίλη τού Νίκου Ξανθόπουλου, Βάσω Κυριακίδου, η οποία, γνωρίζοντας πολύ καλά τον Λευτέρη Χαψιάδη, μας μίλησε για τη φιλία τους.
«Τον Λευτέρη τον γνωρίζω αρκετά χρόνια, ενώ παρουσίασα και τα βιβλία του στην Αλεξανδρούπολη. Εδώ και αρκετά χρόνια αντιμετωπίζει τα δικά του προβλήματα και είναι λυπηρό ένας τόσο ευφυής άνθρωπος να είναι με άνοια στα 70 του. Εχει αφήσει τη δική του σφραγίδα στο ελληνικό τραγούδι. Και ας μην ξεχνάμε πως ήταν φίλος με τον αγαπημένο μου Νίκο Ξανθόπουλο. Αυτό με κάνει ακόμα πιο περήφανη» είχε δηλώσει στην «Espresso» η κυρία Κυριακίδου.
Η ιστορία με τα Μπολσόι για το «Όταν χορεύεις μάτια μου»
Τα σουξέ του Λευτέρη Χαψιάδη τη δεκαετία του 1980 διαδέχονταν το ένα το άλλο. Ενα από τα τραγούδια που γνώρισαν ιδιαίτερη επιτυχία εκείνη την εποχή ήταν το «Όταν χορεύεις μάτια μου» με τον Μανώλη Αγγελόπουλο. Ηταν το τελευταίο τραγούδι του δίσκου, το οποίο δύο χρόνια αργότερα ηχογραφήθηκε ξανά και συμπεριλήφθηκε στον προσωπικό δίσκο του Αγγελόπουλου «Έλληνας είμαι».
Την ιστορία του «Οταν χορεύεις μάτια μου» την αφηγήθηκε σε συνέντευξή του στον Θανάση Γιώγλου: «Αυτό ήταν ένα σημαδιακό τραγούδι. Είχαμε πάει στη Μόσχα, στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαιών. Είχε έρθει κι ένα καλλιτεχνικό πρόγραμμα, όπου τραγουδούσε ο Νταλάρας με την Αλεξίου κι έπαιζε μπουζούκι ο Χρήστος Νικολόπουλος. Εγώ είχα πάει με τη Νεολαία του ΠΑΣΟΚ. Μας πήγαν μια φορά στα μπαλέτα Μπολσόι και είχαν τον “Καρυοθραύστη” του Τσαϊκόφσκι. Επαθα πλάκα! Αυτόματα μου ήρθε μια έμπνευση και λέω: “Γυρίζοντας, Χρήστο, στην Ελλάδα θα γράψω ένα τραγούδι που θα μιλάει για τα μπαλέτα Μπολσόι”. Το γράφω κι έχει δύο στίχους: “Ποιος σου έμαθε εν τέλει να χορεύεις τσιφτετέλι, μήπως ήσουν στα Μπολσόι, μπαλαρίνα από σόι/ Οταν χορεύεις, μάτια μου, ζηλεύουν κι οι γοργόνες, κι απ’ τον χορό σου τρέμουνε στην πίστα οι κολόνες/ Ποιος σου δίδαξε τον τρόπο να ταρακουνάς τον τόπο, μήπως πήρες το πτυχίο στου Νουρέγιεφ το σχολείο;”».
Ο χαμός του Λευτέρη Χαψιάδη ουσιαστικά σηματοδοτεί την αρχή του τέλους μιας σχολής συνθετών της δεκαετίας του 1980 που άφησε παρακαταθήκη μεγάλες επιτυχίες στο ελληνικό πεντάγραμμο. Ποιος δεν έχει τραγουδήσει το περίφημο «Μία είναι η ουσία» της Χαρούλας Αλεξίου, το «Πήγα σε μάγισσες» με τη Γλυκερία, το «Αγαπάτε αγαπάτε» με τη Ρίτα Σακελλαρίου, το «Κουτούκι του Γιαβρή» με την Κατερίνα Στανίση, το «Ευτυχώς στη ζωή που υπάρχεις και συ» με τον Δημήτρη Κοντολάζο και πολλά άλλα μεγάλα τραγούδια.
Ο μουσικοσυνθέτης Χρήστος Νικολόπουλος, στενός συνεργάτης και φίλος του Λευτέρη Χαψιάδη, έγραψε στο «Oγδοο»: «Τον γνώρισα το 1976. Ο Γιώργος Νταλάρας τον προέτρεψε να γράψει στίχους και να συνεργαστούμε. Απ’ την πρώτη στιγμή ήρθαμε κοντά. Αλλωστε, δεν γινόταν να μην συμπαθήσεις το Λευτέρη. Πολύ ζεστός και γλυκός άνθρωπος. Ητανε γνώστης του παλιού καλού λαϊκού τραγουδιού. Σαν στιχουργό τον ξεχώριζα για την τεχνική του, τα θέματα που διάλεγε, τις ομοιοκαταληξίες του αλλά και το μοναδικό πηγαίο χιούμορ του. Από τότε ήμουν πάντοτε δίπλα του.
Δημιουργικά, γράψαμε τραγούδια που έγινα ύμνοι. Επίσης, το 1986 παρουσιάσαμε το άλμπουμ “Τραγούδια για τους φίλους μου”, όπου για πρώτη φορά 12 φίρμες τραγουδιστές έσμιγαν σε έναν δίσκο τραγουδώντας πρωτότυπες συνθέσεις. Ζήσαμε όμορφες και μοναδικές στιγμές μαζί, και καλλιτεχνικές και ανθρώπινες. Καλό παράδεισο, φίλε μου Λευτέρη!»
Με μια λιτή αλλά γεμάτη λύπη ανάρτηση, η Γλυκερία έγραψε στο προσωπικό προφίλ της στα social media: «Λευτέρη μου, “έφυγες” νωρίς. Σε ευχαριστώ για τα υπέροχα τραγούδια που μου χάρισες. Καλό σου ταξίδι».
