Η Κλέλια Ρένεση σε συνέντευξή της εξομολογήθηκε τη μάχη που έδωσε με την επιλόχειο κατάθλιψη.
«Ο πατέρας μου ζούσε μακριά, όπως και ακόμα ζει, στην Ζάκυνθο οπότε δεν μπορούσε να είναι κοντά μου. Ήταν κιόλας διευθυντής κλινικής με τρομερές υποχρεώσεις. Η μητέρα μου, εκείνη την περίοδο, είχε ένα πρόβλημα υγείας σε σχέση με τους σπονδύλους της και δεν μπορούσε πρακτικά να με βοηθήσει πολύ. Εγώ είχα και επιλόχειο κατάθλιψη οπότε όλο αυτό μου την ανακάτεψε την σαλάτα», δήλωσε στην εκπομπή «Μαμα-δες».
Και πρόσθεσε: «Είχα επιλόχειο κατάθλιψη ορμονικά ξεκάθαρα, η οποία δεν πήγαζε καθόλου από το μυαλό. 40 ημερών, γεια σας! Ξύπνησα και λέω «τι έγινε;». Δεν το διαχειρίστηκα καθόλου ψύχραιμα. Καταλάβαινα ότι είναι κάτι έξω από μένα.
Δεν πήγαζε από κάποια δική μου απελπισία όλο αυτό, δεν ήταν κάποια λογική σκέψη που με κατρακύλαγε σε αυτό το μονοπάτι. Ήταν κάτι ξένο. Ήταν σαν να μου είχαν βάλει μια ουσία μέσα μου που το σώμα μου ανταποκρινόταν με αυτή την κατήφεια και το καταλάβαινα.
Η γυναικολόγος μου μού έλεγε να πάρω χάπια και της απαντούσα: “Μισό, όταν θα δω ότι πραγματικά κατρακυλάμε σε άβυσσο θα το κάνω”. Επειδή όμως θήλαζα, κρατούσα τα μπόσικα. Δεν ήταν θέμα μυαλού και αυτή είναι η επικινδυνότητα. Πάμε λίγο να το ελέγξουμε και λέμε “έλα ρε τώρα, δεν θα μασήσω” αλλά δεν είναι έτσι. Είναι ορμονικό, είναι χημεία.
Μέσα στην ατυχία μου ήμουν πολύ τυχερή. Είμαι αλλεργική στις σφήκες και με τσίμπησε μια τέτοια , έπαθα αλλεργικό σοκ και πήγα στο νοσοκομείο. Ανδρεναλίνες, fenistil, ρουζ, το ένα, το άλλο… Πήγα να πεθάνω δηλαδή, έγινα τόση! Έτσι όμως μου έφυγε η επιλόχειος, εξαφανίστηκε κατευθείαν, μάλλον από το σοκ».
