Τον άνθρωπο που ανακάλυψε τον φραπέ τον γνωρίζουν αρκετοί. Τον Λέντζο, όλοι. Ο ιδιοκτήτης της θρυλικής καφετέριας στο Παγκράτι κατάφερε να γίνει πιο διάσημος κι από τον Δημήτρη Βακόνδιο, υπάλληλο της Nestle, που δημιούργησε μια καθαρά ελληνική πατέντα καφέ, τον φραπέ, και τον παρουσίασε το 1957 στη ΔΕΘ Θεσσαλονίκης.
Μια επταετία αργότερα, ο Χρήστος Λέντζος θα άνοιγε το πολυτελές καφε-ζαχαροπλαστείο του, που γρήγορα θα μεταφερόταν από την οδό Βρυαξίδος 2 στο Παγκράτι στην πολυσύχναστη Υμηττού. Πολύ γρήγορα θα εξελισσόταν σε ένα από τα πιο κεντρικά στέκια των Αθηναίων. Από τις καρέκλες του περνούσαν διασημότητες της εποχής για να πιουν τον πιο περιζήτητο φραπέ της πόλης μαζί με τους καθημερινούς θαμώνες.
Ο ίδιος ο Λέντζος είχε εξιστορήσει πώς έφτιαξε τη συνταγή που τον έκανε πασίγνωστο: «Το μαγαζί ξεκίνησε ως ζαχαροπλαστείο πολυτελείας το 1964. Φτιάχναμε πολύ ωραίες πάστες και τις σερβίραμε στον κόσμο μαζί με το καφεδάκι του. Μια μέρα είχα μπει πίσω από τον μπουφέ επειδή έλειπε μια κοπέλα με άδεια. Εκεί που καθόμουν, πειραματιζόμουν και μου ήρθε η ιδέα να ανακατέψω στο μίξερ τον καφέ με διαφορετική δοσολογία. Αυτό ήταν! Ο πρώτος φραπέ αλά Λέντζος σερβιρίστηκε και από τότε έγινε ανάρπαστος. Ερχονταν απ’ όλη την Αθήνα για να πιουν φραπέ. Ποτέ δεν έβρισκες καρέκλα να καθίσεις. Εδώ που βλέπεις γινόταν λαϊκό προσκύνημα».
Ο φραπέ ήρθε στη ζωή μας, ενθουσιάζοντας πολύ σύντομα και τους τουρίστες που επισκέπτονταν τη χώρα, από μια τυχαία ανακάλυψη του Βακόνδιου, όταν δούλευε στο περίπτερο της Nestle στη ΔΕΘ. Μάλλον από πλήξη, αποφάσισε να δοκιμάσει να «χτυπήσει» τον καφέ σε σέικερ για κακάο. «Ηθελα να δω τι θα βγει» είχε πει ο εφευρέτης της πατέντας. «Μου λέρωσε το κοστούμι, αλλά έτσι γεννήθηκε ο φραπέ! Από την αρχή ο κόσμος τον είδε σαν αναψυκτικό. Λέγανε η μπίρα είναι μισό ποτήρι αφρός και κοστίζει 8 δραχμές. Αυτός ο καφές είναι επίσης μισός αφρός, αλλά κοστίζει 7 δραχμές. Οπότε…»
Ο φραπέ, όμως, απογειώθηκε από τον Λέντζο και τη μυστική συνταγή του. «Δεν πρόκειται να σας αποκαλύψω πώς τον φτιάχνω. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι βασικό παράγοντα παίζει η δοσολογία και πως σε καμία περίπτωση δεν χτυπάω μέσα αβγό, όπως πολλοί υποστηρίζουν» έλεγε το 2009. Χθες, φεύγοντας πια από τη ζωή στα 93 του, φαίνεται ότι πήρε το μυστικό μαζί του. Ομως η καφετέριά του είχε ήδη κλείσει από το 2013, με τον επιχειρηματία να μην αντέχει τα σκληρά χτυπήματα της οικονομικής κρίσης και των Μνημονίων.
Στις αφηγήσεις του για όσους είχαν περάσει από το μαγαζί του ξεκινούσε πάντα με αυτήν που, όπως έλεγε, του είχε μείνει αξέχαστη, όπως και της συζύγου του: «Μία από τις επισκέψεις που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ ήταν αυτή του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, που είχε έρθει στην πρώτη μας καφετέρια πριν από τη δικτατορία. Θυμάμαι πως είχε φτάσει έξω από το μαγαζί ιππεύοντας ένα εντυπωσιακό λευκό άλογο με μια πολύ πλούσια χαίτη. Μαζί του ήταν και όλη η συνοδεία του, που τον ακολουθούσε καβάλα σε άλογα. Κατευθύνθηκαν προς το δασάκι που βρίσκεται ακριβώς απέναντι και, αφού έδεσαν τα άλογα, ήρθαν στην καφετέρια. Είχαν παραγγείλει καφέ αλλά και πάστες, για τις οποίες το κατάστημά μας ήταν τότε ξακουστό σε όλη την Αθήνα».
Στου Λέντζου έπιναν καφέ μεταξύ άλλων η Σοφία Βέμπο, η Κατίνα Παξινού, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Μανώλης Αγγελόπουλος, όπως και πολλοί εισαγγελείς, δικαστικοί, πολιτικοί, στρατιωτικοί. Το 1982 το μαγαζί είχε γίνει μέχρι και τραγούδι. Σε στίχους του Μανόλη Ρασούλη και μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου, που το τραγούδησε ο Δημήτρης Κοντογιάννης. Οπως έχει δηλώσει ο γνωστός λαϊκός ερμηνευτής, το τραγούδι είναι βιωματικό και γράφτηκε από τον Ρασούλη έπειτα από περιστατικό ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου εκείνης της χρονιάς. Οταν ο Χρήστος Λέντζος κατέβασε τα ρολά στην καφετέριά του στο Παγκράτι πριν από μία δεκαετία, ένα κομμάτι της «ψυχής» της πόλης χάθηκε. Από χθες δεν είναι πια κοντά μας και ο άνθρωπος πίσω από το στέκι που «αγκάλιασε» γενιές και γενιές…
