Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ιστοσελίδα Art&You.gr ο Κωνσταντίνος Αρτσίτας μίλησε για το μπούλιγκ που έχει βιώσει στα σχολικά του χρόνια, αλλά και για το κίνημα του #metoo.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε πολλά θύματα bullying. Είτε σε μικρότερες ηλικίες, είτε σε μεγαλύτερες. Εσύ έχεις δεχθεί ποτέ; Πώς πρέπει να το αντιμετωπίζει κάποιος;
Δεν είχα και τα ευκολότερα παιδικά χρόνια στο σχολείο. Δεν είναι μια περίοδος της ζωής μου που θυμάμαι νοσταλγικά, όπως οι περισσότεροι. Λόγω του ότι ήμουν ένα πολύ κοινωνικό παιδί, με καλλιτεχνικές ανησυχίες και ξέφευγα από το κλασσικό μοτίβο του αγοριού που παίζει ποδόσφαιρο, ένιωθα αρκετά διαφορετικός. Έκανα περισσότερο παρέα με κορίτσια και υπήρχαν πολλοί συμμαθητές μου, που με χλεύαζαν για αυτό, με έβριζαν καθημερινά και για μια περίοδο της ζωής μου, το σχολείο ήταν κόλαση για μένα. Θυμάμαι να με σπρώχνουν στα διαλλείματα ή να μου αφήνουν απειλητικά σημειώματα στην τσάντα μου. Δυστυχώς δεν είχα πει ποτέ τίποτα στους γονείς μου, γιατί δεν ήθελα να ανησυχούν και όλο αυτό το πέρασα μόνος μου. Έκλεινα τα αυτιά μου και μετρούσα τις ώρες να σχολάσω για να φύγω. Καλό είναι όποιος ζει παρόμοιες καταστάσεις να τις επικοινωνεί και να μη τις κρατά μέσα του. Μπορεί όλο αυτό να με έκανε πολύ σκληρό μες στα χρόνια, όμως πάντα πρέπει να υψώνουμε ανάστημα απέναντι στον ρατσισμό ή στις κακοποιητικές συμπεριφορές και φυσικά να τις καταγγέλλουμε εκεί που πρέπει.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το κίνημα “#Metoo”, έφτασε με λίγη καθυστέρηση και στην χώρα μας, όπου καταγγέλλονται περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης και έμφυλης βίας. Θα ήθελα να μου πεις, αν έχεις δει να έχει αλλάξει κάτι μετά. Έχουν γίνει κάποια θετικά βήματα;
Σίγουρα ο χώρος έχει αλλάξει και πλέον ο θύτης θα το σκεφτεί πολύ καλά πριν ”χτυπήσει” το θύμα του. Γενικότερα το κίνημα metoo βοήθησε τον χώρο του θεάτρου, από όπου και ξεκίνησε σε παγκόσμιο επίπεδο, απλά θεωρώ πως στην Ελλάδα είδαμε μια έξαρση του φαινομένου σε ακραίο βαθμό, όσον αφορά την προβολή του από τα μίντια και ξαφνικά μια μέρα εξαφανίστηκε από παντού. Είναι ένα θέμα που δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε ως επίκαιρο, γιατί σίγουρα δεν έχει τελειώσει. Βλέπω βέβαια μια αποστροφή από μερίδα κόσμου για αυτό το θέμα, που πολλές φορές με στενοχωρεί!
