Ευτυχισμένη και χορτασμένη από τη ζωή, που δεν της χαρίστηκε αλλά πάλεψε με πείσμα και ήθος για να την κατακτήσει, η Αθηνά Μαρτίνου -η δυνατή αλλά και συνάμα τρυφερή Νουνού, όπως όλοι την ήξεραν και τη φώναζαν, από το λιμάνι του Πειραιά ως τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ- άφησε την τελευταία της πνοή στην αγκαλιά της οικογένειάς της την προηγούμενη Παρασκευή σε ηλικία 97 ετών.
- Από τον Δημήτρη Λυμπερόπουλο
Την απώλεια της ιδρύτριας του ναυτιλιακού κολοσσού Thenamaris Ships Management ανακοίνωσε η οικογένειά της αναφέροντας: «Η αγαπημένη μας μητέρα, γιαγιά και προγιαγιά εκοιμήθη χθες 11/10/24 πλήρης ημερών, σε ηλικία 97 ετών. Η κηδεία της θα είναι σε στενό οικογενειακό κύκλο. Ευχαριστούμε τους φίλους για τα μηνύματα συμπαράστασης. Θανάσης, Ελένη, Ντίνος, Ανδρέας, εγγόνια και δισέγγονα».
Με τον θάνατό της όμως κλείνει μια ολόκληρη εποχή ήθους στην ελληνική ναυτιλία, γιατί η Νουνού Μαρτίνου ήταν μοναδική αλλά και αναντικατάσταη. Γιατί η πρωτοπόρα δυνατή και ισχυρή κυρία της ναυτιλίας Νουνού, με το τρυφερά παιδικό όνομα, ήταν μια γυναίκα με αφάνταστη ψυχική δύναμη, τσαγανό που το αίμα της ως το τέλος «έβραζε», αλλά και μεγάλη νεανική καρδιά, αναδυόμενη από τη θάλασσα και από την ηλιογέννητη προσωπικότητά της, εξ ου και ήταν πάντα ηλιοκαμένη από την αλμύρα της θάλασσας, καθώς τα καλοκαίρια ζούσε στη Σχοινούσα και τον χειμώνα στην Ανάβυσσο. Μια γυναίκα πολύ πλούσια αλλά και πολύ απλή, μακριά από show-offs και επίδειξη πλούτου – που μεταξύ των πολλών άλλων έχει μεταδώσει στα παιδιά και τα εγγόνια της. Με κοφτερό μυαλό, γρήγορη σκέψη, ευθύτητα, ακεραιότητα, εργατικότητα, απέραντη γνώση, ήταν η απόλυτη εντιμότητα στη σκέψη και την πράξη. Ασυμβίβαστη στα πιστεύω της, στις χαρές αλλά και στις τραγικές στιγμές, κράτησε το τιμόνι των επιχειρήσεών της, κράτησε ενωμένη την οικογένειά της που λάτρεψε και, όταν ήρθε η ώρα, τους παρέδωσε τη σκυτάλη. Αγαπούσε τη σκοποβολή, το κυνήγι, το ψάρεμα και απεχθανόταν τις κοσμικές εκδηλώσεις και την επίδειξη, όπως πράττει το old money.
Γεννηθείσα το 1926, η Αθηνά Μαρτίνου -το γένος Μεθενίτη- ήταν σύζυγος του Ιωάννη Μαρτίνου, που είχε ένα από τα πρώτα και πιο γνωστά καταστήματα με αντίκες στο Μοναστηράκι, του οποίου την παράδοση συνεχίζει η κόρη της Ελένη. Μαζί του απέκτησε τέσσερα παιδιά: τον Θανάση, τον Ανδρέα, τον Ντίνο και την Ελένη. Διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στην απόφαση της οικογένειας Μαρτίνου να εισέλθει στο ναυτιλιακό επιχειρείν κατά τα μέσα της δεκαετίας του 1960 και στην αγορά του φορτηγού πλοίου «Θανάσης». Και όταν ο αείμνηστος σύζυγός της έφυγε από τη ζωή, το όνειρό τους στηρίχτηκε στους δικούς της ώμους. Μιλώντας για τη ζωή της στην εκπομπή «Αειναύτες», η Νουνού Μαρτίνου είχε εξηγήσει ότι από μικρή είχε πείσμα να ασχοληθεί με τη ναυτιλία, όπως και ο σύζυγός της.
«Είχαμε μανία με αυτό και το κάναμε, κι έκανε βαπόρια όλη η οικογένεια. Σε αυτή την προσπάθεια δεν ήμουν μόνη μου. Κοντά μου ήταν από την πρώτη στιγμή ο άνδρας μου, αλλά κυρίως ήταν ο γιος μου Θανάσης, ο οποίος από δεκατεσσάρων ετών έκανε στατιστικές και έγραφε πόσο πλήρωμα, τι χρειάζεται ένα πλοίο. Ο άνδρας μου, ο Ιωάννης Μαρτίνος, αγαπούσε τη θάλασσα. Ο Θανάσης από την πρώτη συζήτηση ήταν ενεργό μέλος σε αυτή την προσπάθεια. Δεν ήμουν η κινητήριος δύναμη, αλλά ήμουν ο άνθρωπος που μπορούσε να τα κάνει τα δύσκολα εύκολα. Οταν θέλεις κάτι, μπορείς να το κάνεις. Διευθυντιλίκι δεν έκανα ποτέ. Τη Thenamaris αγαπούσα, όχι το διευθυντιλίκι. Αυτό που ήθελα ήταν να πληθαίνουν τα βαπόρια μου κι αυτό έγινε».
Σκιαγραφώντας την προσωπικότητα της Αθηνάς Μαρτίνου, το Ιδρυμα Αθηνάς Ι. Μαρτίνου, που ίδρυσαν τα εγγόνια της, επισημαίνει μεταξύ άλλων: «Είναι η αγάπη για την ίδια τη ζωή που την καθορίζει. Η ίδια, όπως χαρακτηριστικά λέει, είναι “σαν τη θάλασσα, γένους θηλυκού”. Ολη η στάση της απέναντι στη ζωή είναι όπως και απέναντι στη θάλασσα. Αγάπη και πάθος, σεβασμός και αφοσίωση. Γι’ αυτό αποδέχεται τη ζωή με όλες τις πλευρές της, είτε ήρεμη και γαλήνια είτε ταραγμένη και τρικυμιώδη. Γιατί η Αθηνά Ι. Μαρτίνου, σαν τη θάλασσα, δεν είναι ποτέ στατική. Τολμηρή και φιλόδοξη, εργατική και επίμονη, διακριτική και χαμηλών τόνων, είναι η Νουνού της ελληνικής ναυτιλίας. Για κάθε πράξη, κάθε κίνηση στη ζωή της Αθηνάς Ι. Μαρτίνου η θάλασσα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης.
Στάθηκε γενναιόδωρη μαζί της, όπως σε όσους την αγαπούν και τη σέβονται. Κυνήγησε με πολλή δουλειά, δυναμισμό και πάθος το όνειρό της, και κατάφερε να κερδίσει με την αξία της τον σεβασμό και την αναγνώριση του κόσμου της ναυτιλίας. Η Αθηνά Ι. Μαρτίνου επιστρέφει πάντα στη θάλασσα για να αντλήσει δύναμη, και σε εκείνη θέλει να ανταποδώσει τη γενναιοδωρία που της έδειξε. Οπως τα κύματα της θάλασσας μας ταξιδεύουν μακριά, έτσι κι εκείνη με την ουσιαστική αλλά αθόρυβη κοινωφελή δράση του ιδρύματός της θέλει να συμβάλει καθοριστικά στην υλοποίηση έργων προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας, να τη βοηθήσει να υπερβεί τους ορίζοντές της, να ταξιδέψει, να πάει μακριά».
