Πρέπει να κηδεύονται δημοσία δαπάνη μεγάλες προσωπικότητες της Ελλάδας και πλέον, με το δεδικασμένο της υπόθεσης του μεγάλου ηθοποιού Γιώργου Φούντα, μπαίνει φραγμός σε όλες αυτές τις τελετές; Τη λύση, έπειτα από πολυετή δικαστικό αγώνα, έδωσε πριν από λίγες ημέρες ο Αρειος Πάγος για την κηδεία του μεγάλου ηθοποιού Γιώργου Φούντα.
- Από τον Νίκο Νικόλιζα
Σύμφωνα με την υπόθεση, όλα τα έξοδα της κηδείας του ηθοποιού καλείται να πληρώσει ο γιος του Πάνος, 14 χρόνια μετά τον θάνατό του και ύστερα από πολυετή δικαστικό αγώνα που είχε με το γραφείο κηδειών, καθώς όλα αυτά τα χρόνια υποστήριζε ότι το κόστος έπρεπε να το πληρώσει το υπουργείο Πολιτισμού.
Διαβάστε επίσης: Ο Αρειος πάγος υποχρεώνει τον γιο του Φούντα να πληρώσει τα έξοδα της κηδείας του πατέρα του
Τη διχογνωμία ως προς το ποιος θα πληρώσει τη δαπάνη για την κηδεία του γνωστού ηθοποιού έλυσε ο Αρειος Πάγος, ύστερα από πολυετή δικαστική διαμάχη. Σύμφωνα με τον γιο του αείμνηστου ηθοποιού, το ποσό αυτό ήδη έχει καλυφθεί από πέρυσι, κλείνοντας έτσι την υπόθεση που ταλάνιζε την οικογένεια του εκλιπόντος. Ωστόσο, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, ο Ν. 409/1976 όπως τροποποιήθηκε με τον Ν. 3065/2002 και ισχύει σήμερα αναφέρει ότι «ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών και ο κατά περίπτωση αρμόδιος υπουργός δύνανται να αποφασίζουν την δημοσία δαπάνη κηδείαν αποβιούντων προσώπων εμπιπτόντων εις τινά των κάτωθι κατηγοριών:
Α. α) Πρωθυπουργού, Προέδρου της Βουλής, Υπουργών και Υφυπουργών Κοινοβουλευτικών Κυβερνήσεων. β) Διατελεσάντων Πρωθυπουργών Κοινοβουλευτικών Κυβερνήσεων και Προέδρων της Βουλής.
Β. α) Διατελεσάντων Υπουργών και Υφυπουργών Κοινοβουλευτικών Κυβερνήσεων. β) Εν ενεργεία ή διατελεσάντων Βουλευτών.
Γ. α) Ανωτάτων Πολιτικών, Στρατιωτικών και Δικαστικών Κρατικών Λειτουργών, εν ενεργεία ή συνταξιούχων, προσενεγκόντων εξαιρετικάς υπηρεσίας προς το Κράτος. β) Διακεκριμένων Ελλήνων των Γραμμάτων και Τεχνών, τιμησάντων διά των έργων των την Ελλάδα. γ) Ημεδαπών ή αλλοδαπών, αποβιούντων εν Ελλάδι, προσενεγκόντων εξαιρετικάς υπηρεσίας εις την Ελλάδα.
Δ. α) Θυμάτων θεομηνίας ή συνταρακτικού ατυχήματος, συγκινήσαντος την κοινήν γνώμην».
Από την πλευρά της, η πρόεδρος από το ίδρυμα «Το Σπίτι του Ηθοποιού» Αννα Φόνσου παίρνει σαφή θέση: «Εμείς ως ίδρυμα προσπαθήσαμε αρκετές φορές να εντάξουμε στο θέμα δημοσίας δαπάνης κάποια πολύ αξιόλογα πρόσωπα, που άξιζαν τέτοιας τιμής. Ωστόσο, το υπουργείο Πολιτισμού δεν το δέχτηκε». Στο θέμα αυτό αρνήθηκε να πάρει θέση ο πρόεδρος του ΤΑΣΕΗ και βουλευτής της Πλεύσης Ελευθερίας, Σπύρος Μπιμπίλας.
Από την άλλη, ο παλαίμαχος 95χρονος Δημήτρης Καλλιβωκάς εκφέρει τη δική του άποψη σε σχέση με το όλο θέμα: «Το δημοσία δαπάνη κάποτε ήταν μια τιμητική πράξη του κράτους σε κολοσσούς της τέχνης. Ας πούμε, κάποτε δημοσία δαπάνη ενταφιάστηκε ο Βασίλης Λογοθετίδης. Υπάρχει τέτοιος σήμερα; Οχι. Επίσης, δημοσία δαπάνη είχε ενταφιαστεί ο Καζαντζάκης. Είναι πολύ τιμητική η πράξη αυτή και ορθώς το υπουργείο Πολιτισμού ελέγχει σε ποιους γίνεται. Από την άλλη, όμως, ένας πολιτικός είναι ανώτερος από τον Γιώργο Φούντα; Οχι. Είναι λεπτές οι ισορροπίες που υπάρχουν. Υπήρχε μια εποχή που ο όρος “δημοσία δαπάνη” γινόταν για τον καθέναν. Μέγα λάθος» τονίζει ο σπουδαίος ηθοποιός στην «Espresso», ο οποίος λέει ότι «άλλο είναι για μένα ένας μεγάλος ηθοποιός και άλλο ένας σπουδαίος».
Δεν είναι, ωστόσο, λίγες οι φορές που οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν τιμήσει δημοσία δαπάνη προσωπικότητες, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, η Μελίνα Μερκούρη το 1994 αλλά και της προέδρου του ΠΑΣΟΚ Φώφης Γεννηματά. Δημοσία δαπάνη τιμητικά έγιναν οι κηδείες των Χαρίλαου Φλωράκη και Μάρκου Βαφειάδη, του ιερολοχίτη στρατηγού Κωνσταντίνου Κόρκα, της Κικής Δημουλά, του Βλάσση Μπονάτσου, του Μανώλη Γλέζου.
Να θυμίσουμε ότι ο Γιώργος Φούντας απεβίωσε σε ηλικία 88 ετών, στις 28 Νοεμβρίου 2010, ύστερα από μακροχρόνια ταλαιπωρία με την υγεία του. Την ημέρα του θανάτου του πατέρα του ο Παναγιώτης Φούντας τηλεφώνησε στον γιο στενής φίλης του που έχει γραφείο τελετών και του ανέθεσε την οργάνωση της κηδείας. Στο τηλεφώνημα έδωσε οδηγίες για την επιλογή του κοιμητηρίου, του φέρετρου και του στολισμού με άνθη, συμφωνώντας να καταβάλει 8.310,50 ευρώ. Την επομένη ημέρα τηλεφώνησε στο γραφείο αναφέροντας ότι η τελετή θα γινόταν δημοσία δαπάνη, κάτι όμως που δεν δέχτηκε το υπουργείο Πολιτισμού, με αποτέλεσμα η υπόθεση να λήξει με την απόφαση του Αρείου Πάγου.
