Μέσα από τα μυθιστορήματά του αντιλαμβάνεσαι τι σημαίνει έρωτας! Ο Στέλιος Χαλκίτης, που έζησε στην Κάλυμνο, έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Σεπτέμβριο, με τα έργα του όμως να μένουν ζωντανή κληρονομιά σε κάθε γενιά. Δημιουργός σημαντικών βιβλίων, που έτυχαν μεγάλης αναγνώρισης, βραβεύτηκε από πανεπιστήμια και πνευματικά ιδρύματα, ενώ έλαβε διθυραμβικές κριτικές από τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά έντυπα.
Στο τελευταίο του μυθιστόρημα, «Οι Απαράφθορες», αναφέρει: «Ο Ρωμανός την αγαπούσε και αυτή τον λάτρευε. Η σχέση του έρωτα με την αγάπη είναι σχεδόν Εχθρική. (…) εξυμνώ τον έρωτα όταν συναντιούνται δυο άνθρωποι που έχουν εγκαταλείψει το εγκιβωτισμένο “εγώ” τους, γιατί γνωρίζουν πως έτσι συμπλέουν προς την ίδια ακτή του παραδείσου». Ομως και στην ομιλία του στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο της Θεσσαλονίκης ο συγγραφέας Στέλιος Χαλκίτης, πολύ συνοπτικά, έθεσε τον προβληματισμό σχετικά με το θέμα «Η ανύψωση και η αποκαθήλωση του έρωτα», όπου καταληκτικά σημειώνει:
«Υπάρχει όμως και η ποιοτική πορεία, που είναι η εισπήδηση του έρωτα σε αγάπη. Μπορούν όλοι οι έρωτες να μεταπηδήσουν στην αγάπη; Κατά τη γνώμη μου, όχι, παρά μόνο δύο μορφές. Η μία είναι αυτή όπου ο έρωτας δεν θα φτάσει ποτέ την απόλυτη ευδαιμονία, οπότε η νοητική σύγχυση δεν θα επικρατήσει, και η άλλη, ακόμα πιο ποιοτική μορφή, είναι να αντιληφθούμε τη νοητική υπεροχή του άλλου, που ο ένας θα εμβιώσει τις πονεμένες, όπως λέω συχνά, αφηγήσεις του άλλου και τότε θα δημιουργηθεί το κάλλος για να προκύψει έρωτας που θα φέρει τα χαρακτηριστικά της αγάπης, δηλαδή θα διατηρεί ο ένας την υποκειμενική υπόσταση του άλλου και θα επικουρεί τη διαρκή εξύψωση της σχέσης».
