Εγώ, Σούζη, δεν ξέρω αν θα σταθώ μόνο στα γεγονότα όσων θέλω να σου γράψω, αλλά παράλληλα και τον μεγάλο προβληματισμό μου. Είμαι 28 χρονών και ζω μόνη. Εχω μια σχέση τριών μηνών. Το περασμένο Σάββατο θα έβγαινα για φαγητό με φίλες μου και μου συνέβη κάτι εντελώς απροσδόκητο, αλλά όχι και τόσο απροσδόκητο παράλληλα. Οπως και να ‘χει, ό,τι συνέβη με μπέρδεψε και όχι ακριβώς με απογοήτευσε αλλά πυροδότησε εκατοντάδες σκέψεις.
Μπαίνοντας εκείνο το βράδυ στο εστιατόριο όπου είχαμε κλείσει με τις φίλες μου, βρήκα τη μητέρα μου να συνοδεύεται από κάποιον άλλον άντρα, και όχι τον πατέρα μου, και ολοφάνερα ήταν ένα ερωτικό ραντεβού. Ευτυχώς η ίδια δεν πρόλαβε να με δει και ζήτησα από τις φίλες μου να αποχωρήσουμε. Τις απιστίες του πατέρα μου προς τη μητέρα μου τις γνωρίζω από μικρό παιδί, και μάλλον και η μητέρα μου πολύ καλά. Το ίδιο και ο μεγαλύτερος αδερφός μου. Κάναμε όλοι πως δεν τρέχει τίποτα. Ωστόσο, πάντα με στενοχωρούσε όλο αυτό και το ίδιο στενοχωρήθηκα και με τη μητέρα μου, που την καταλαβαίνω κιόλας πολύ.
Μεγαλώνοντας, και ο αδερφός μου δεν ήταν πιστός στις σχέσεις του, φυσικό και επόμενο με όσα διδάχτηκε από πρότυπό του τον πατέρα του, του οποίου η απιστία ήταν δεύτερη «φύση» του. Απογοήτευση και από εκεί και παράλληλα πάντα αναρωτιόμουν γιατί δεν χωρίζουν και γιατί το κάνουν όλο αυτό. Να πω την αλήθεια, δεν έχω απιστήσει ποτέ σε κάποια σχέση μου ακόμα. Ωστόσο, με όσα είδα μέσα στην οικογένεια και με όσα βλέπω γύρω μου, αρχίζει και φαίνεται φυσική εξέλιξη στο μυαλό μου! Παντού βλέπεις απιστίες και ακούς για απιστίες. Γιατί έχουμε γίνει όλοι έτσι τόσο άπιστοι; Πώς θα υπάρξει εμπιστοσύνη με έναν άνθρωπο; Τι μας συμβαίνει πλέον;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ασ’ τα, φίλη μου. Φτιάξε καφέ να σ’ τα πω! Η απιστία φέρνει απιστία και γενικά είναι «κολλητική» κάπως. Σαν πανδημία εξαπλώνεται το κέρατο ή, αλλιώς, απιστία ή όπως αλλιώς λέγεται. Οι εξηγήσεις είναι πολλές και οι λόγοι ξεκάθαροι. Τι να πρωτοπώ καταρχάς απ’ όσα μας επηρεάζουν γύρω μας. Τα σίριαλ και όλη η μυθοπλασία που βλέπουμε να πραγματεύεται «κερατώματα» κυρίως; Στα πιο πολλά σίριαλ ο ένας πάει με τον άλλον, μετά έχουν διλήμματα, μετά τα μαθαίνουν όλοι και έχουν προβλήματα και πληγώνονται όλοι και αυτά όλα τα βλέπουμε από μικροί ακόμα. Μετά, η ελληνική ελαφρολαϊκή, λαϊκή αλλά ακόμα και η τραπ μουσική, που είναι και τα πιο δημοφιλή είδη, απαρτίζονται από στίχους και σύγχρονους νταλκάδες τύπου: «Σε είδα έξω με τον άλλον», «Τώρα θα δεις που με κεράτωσες», «Φεύγω πριν με κερατώσεις»,
«Οταν γυρίσεις, θα σε κερατώσω εγώ» ή «Δες τι έχασες τώρα που με κεράτωσες» και πολύ συχνά στους στίχους βρίσκουμε και συμβουλές τύπου: «Κεράτωσέ τον πριν σε κερατώσει αυτός». Και όλοι οι στίχοι αυτοί, εναρμονισμένοι άλλοτε με δραματική μουσική για να συγκινηθούμε που οι ίδιοι τα κάναμε σκ@τ@ ή ακόμα και με χαρούμενη μουσική. Παράλληλα, όπως και στη δική σου οικογένεια, έτσι και σε πολλές άλλες η απιστία ήταν κάτι που προωτοείδαμε από τους γονείς μας. Οπότε, συνοψίζοντας, με έναν τρόπο εκπαιδευόμαστε στην απιστία. Οσο βλέπεις λοιπόν και όσο ακούς διαρκώς τέτοιες ιστορίες, αρχίζει να φαίνεται φυσιολογικό στο υποσυνείδητο, μέχρι που περνάει μπροστά και στο συνειδητό και σου φαίνεται απλό.
Ας απιστήσω, λες, και τι έγινε; Κλείνοντας, καλή μου φίλη, να σου πω πως απιστία δεν είναι μόνο η ερωτική. Απιστία είναι διάφορες άλλες πράξεις. Μια κοινωνία όπου προσπαθούμε όλη μέρα να κοροϊδέψουμε ο ένας τον άλλον, άλλοτε για μικρά και άλλοτε για μεγάλα πράγματα, είναι μία κοινωνία που σε κάνει να μην έχεις εμπιστοσύνη πουθενά. Κερατωθείτε γιατί χανόμαστε, λοιπόν!
Σούζη Στεφανίδη
