Η Άριελ Κωνσταντινίδη διανύει τον 6ο μήνα της εγκυμοσύνης της και είναι πιο λαμπερή από ποτέ.
Η όμορφη ηθοποιός, παραχώρησε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο περιοδικό ΟΚ! και μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην περίοδο της εγκυμοσύνης της, ενώ ξεκαθάρισε πως δεν υπάρχει ο πατέρας του παιδιού.
Ποια διαδικασία επέλεξες για την τεκνοποίηση;
Για λόγους διακριτικότητας και για να κρατήσω ένα πλαίσιο ασφαλείας – κυρίως για τα παιδιά μου – δεν θέλω να πω ποιον δρόμο ακολούθησα. Θα μπορούσα να πω πως είμαι σε μια σχέση, που δεν θα τον παντρευτώ και μετά θα τον χώριζα ή ότι έμεινα έγκυος από μια ερωτική σχέση… Όχι, δεν θέλω να το κάνω αυτό. Είμαι ελεύθερη γυναίκα που ορίζω τον χώρο στο σώμα μου. Δεν υπάρχει μπαμπάς.
Όταν όμως αναγνωρίσιμα πρόσωπα κάνουν μια πρωτοποριακή ή και επαναστατική πράξη, ο κόσμος θέλει να μάθει περισσότερα. Μπορεί και να τους δώσεις δύναμη για κάτι που ήδη σκέφτονται και δεν τολμούν.
Έχουμε την ανάγκη να βάζουμε ένα κουτάκι, για να καταλάβουμε κάτι, με κάποιον τρόπο να το ελέγξουμε. Ένα τέτοιο κουτάκι είναι πως “μπαμπάς και μαμά κάνουν παιδί”. Εγώ δεν μπαίνω στη διαδικασία, ούτε λέω ψέματα. Ευθαρσώς, το λέω πως για αυτό το παιδί θα είμαι μαμά και μπαμπάς. Επίσης, οι τρόποι να κάνεις παιδί είναι πάρα πολλοί. Είναι ωραίο να αποτελείς έμπνευση αλλά δεν αποτελώ πρότυπο”.
Η πρώτη εγκυμοσύνη ήταν με εξωσωματική;
Εξαιτίας των αποβολών που είχα, για να μη χαθεί ο χρόνος, μπήκα με φυσικό κύκλο σε εξωσωματική η οποία πέτυχε.
Τι μαμά είσαι;
Είμαι και αυστηρή και τρυφερή. Αυτό χρειάζονται τα παιδιά, να νιώσουν ασφάλεια. Δεν είμαι μαμά – φίλη και δεν θα γίνω ποτέ. Έχουν φίλους.
Και τώρα έρχεται η κόρη. Ήθελες κόρη;
Παιδιά ήθελα. Δεν όρισα, “θέλω αγόρι ή κορίτσι”. Με βάση τον δρόμο που είχα ξεκινήσει της αυτογνωσίας και του να μην γίνω σαν την μητέρα μου, αναζητώντας αυτή την αλήθεια, να βρω τον εαυτό μου για να μπω στην μητρότητα, ήρθα αντιμέτωπη με το γενεακό τραύμα. Ο στόχος ήταν να σπάσω αυτή την αλυσίδα των τραυμάτων. Διαπίστωσα πως οι γυναίκες – και στην δική μου οικογένεια – είχαν περάσει πολλά. Δεν γεννιούνταν για να τιμήσουν τη φύση – τα αγόρια ήταν οι θεοί, ενώ τα κορίτσια ήταν πιόνια υποστηρικτικά στην οικογένεια (…) Με το διαζύγιό μου έσπασα ένα κατεστημένο των γενεών. Ήταν γυναίκες που δεν ακολούθησαν την καρδιά τους. Όταν έφτασα να “ενσωματώσω” την μαμά μου, με πολλή αγάπη και κατανόηση, σκέφτηκα ότι “η πίστη για μένα είναι να κάνω κόρη, για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα”.
Πως αντέδρασαν οι γιοι σου όταν τους ανακοίνωσες πως θα αποκτήσουν αδερφάκι;
Χάρηκαν πάρα πολύ. Από παλιότερα τους έλεγα «είστε τόσο καταπληκτικοί, είμαι τόσο ευτυχισμένη που σας έχω, που θα ήθελα κι άλλα παιδιά». Είναι κάτι που το ξέρουν. Είναι ενθουσιασμένοι.
