Ο Γιάννης Καψάλης, ο δημοφιλής ερμηνευτής, με την τεράστια δυναμική στο δημοτικό τραγούδι και τους πιστούς θαυμαστές, που τον ακολουθούν σε κάθε του εμφάνιση, επέστρεψε πιο ανανεωμένος από ποτέ.
- Από τη Σπυριδούλα Τριάντου
Το νέο του τραγούδι «Φεύγω με το Scania», σε μουσική Βασίλη Δαραμούσκα και στίχους του Γιάννη Μαλλιά, κυκλοφορεί από τη νέα του δισκογραφική εταιρία, τη Sonar Music. Ο τραγουδιστής της ηπειρώτικης παραδοσιακής μουσικής, που κατάγεται από τη Ζίτσα Ιωαννίνων, μιλά στην «Εspresso» για όλα.
Πώς είστε αυτή την περίοδο επαγγελματικά;
Αυτό τον καιρό έχουν αρχίσει όλες οι εκδηλώσεις μας με τα πανηγύρια σε όλη την Ελλάδα και γενικά είμαστε σε μία φάση που τρέχουμε πάρα πάρα πολύ. Επίσης, έχω την τιμή να πω και ένα τραγούδι το οποίο πιστεύω θα κάνει μεγάλο σαματά το καλοκαίρι, και αυτό είναι το «Φεύγω με το Scania», ένα τραγούδι που είναι πολύ δυνατό, σε μουσική του φίλου μου του Βασίλη Δαραμούσκα και στίχους του Γιάννη Μαλλιά, που μόλις κυκλοφόρησε από την πολλά υποσχόμενη δισκογραφική εταιρία Sonar Music, και ελπίζω να αρέσει σε όλο τον κόσμο.
Παλαιότερα είχαν συνδυάσει το δημοτικό τραγούδι με το χωριό. Πιστεύετε πως σήμερα έχετε φέρει κόσμο κοντά σας με το νέο λαϊκο-δημοτικό τραγούδι;
Οντως, παλιά υπήρχε το κομμάτι αυτό, όταν άκουγαν ένα δημοτικό τραγούδι, λέγανε πως είναι για το χωριό, κάτι που δεν είναι κακό και να λέγεται. Χωριό είμαστε, τιμή μας και καμάρι μας. Αλλά πλέον τα νέα δημοτικά τραγούδια, έτσι όπως τα έχουμε πει πάρα πολλοί συνάδελφοι, νεότεροι αλλά και στο ίδιο βεληνεκές με εμένα, έχουν γίνει πιο αρεστά σε όλη τη νεολαία, αυτή είναι η διαφορά. Και το στοίχημα που έχουμε κερδίσει όλοι μας, σε όλα τα πανηγύρια, έχουμε πάρα πάρα πολύ νέο κόσμο κοντά μας, Και αυτό μάς δίνει την αγάπη και το μέλλον για να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε.
Υπήρχαν δυσκολίες στο ξεκίνημά σας; Χρειάστηκε να αποδείξετε πως αξίζετε;
Υπήρχαν δυσκολίες, όπως όλοι μας, σαν νέοι όταν ξεκινάμε να τραγουδάμε, γιατί ήμουν και από μουσική οικογένεια, η οποία έχει μεγάλη ιστορία στο δημοτικό ηπειρώτικο τραγούδι, την οικογένεια των Καψάληδων, και επειδή όλοι οι Καψάληδες είναι λίγο εγωιστές στο θέμα αυτό, δηλαδή αν κάποιος δεν είναι καλός, τον σταματάνε από μόνοι τους. Ετσι και ο πατέρας μου, ο Σταύρος Καψάλης, με το κλαρίνο, ήταν ο πιο αυστηρός κριτής μου και τον ευχαριστώ γι’ αυτό, γιατί με έκανε να δω τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Από την άλλη, όμως, αισθάνομαι και τυχερός, γιατί όντως κατάγομαι από μουσική οικογένεια, γεννήθηκα μέσα στα όργανα, ξέρω ότι ο χώρος είναι δύσκολος για όλους και ειδικά για τραγουδιστές όπως εγώ, που είτε ξεκίνησαν στο λαϊκό είτε στο δημοτικό, αν οι γονείς τους είναι επίσης τραγουδιστές, είναι λίγο διαφορετικό. Εντάξει, εμένα ο πατέρας μου έπαιζε κλαρίνο, αλλά δεν αλλάζει σε κάτι, το ότι ήταν ο πιο αυστηρός κριτής μου, και ποτέ δεν μου είπε μπράβο. Και αυτό ίσως με έκανε να προσπαθώ για το καλύτερο.
Πώς ήταν ο Γιάννης Καψάλης ως παιδί;
Ο Γιάννης Καψάλης ως παιδί ήταν ένα παιδί το οποίο μεγάλωσε στα όργανα. Η αλήθεια είναι ότι ως μαθητής μπορώ να πω ότι δεν ήμουν και καλός μαθητής, γιατί αυτό που έκανα από μικρός έπαιρνα ένα χαρτί και ένα στιλό. Αυτά τα δύο με απασχολούσαν μικρό. Και όταν λέω μικρός, εννοώ σε ηλικία 5 με 6 χρονών, δεν έκανα κάτι άλλο έφτιαχνα πατάρια, με τραγουδιστές, με κλαρίνα και κιθάρες, τα ζωγράφιζα, δηλαδή, και αντίστοιχα έφτιαχνα ζωγραφιές με ποδόσφαιρo και την ομάδα μου την ΑΕΚ.
Ποιο είναι το πιο παράξενο περιστατικό που σας έχει συμβεί σε εμφάνισή σας;
Εχουν συμβεί αρκετά παράξενα, απλά δεν θέλω να αναφερθώ και να επικεντρωθώ σε κάτι. Συμβαίνουν σε όλους τους τραγουδιστές. Και μερικές εκδηλώσεις θαυμασμού παραπάνω από το κανονικό από κάποιες θαυμάστριες, όπως και κάποια ατυχή γεγονότα, που σε κάνουν να στενοχωριέσαι. Για παράδειγμα, την ώρα που τραγουδάς να χορεύει ένας άνθρωπος και ξαφνικά να νιώσει μια αδιαθεσία και να σωριαστεί κάτω.
Πώς αντιδράσατε όταν μάθατε για τον σοβαρό τραυματισμό του γνωστού δεξιοτέχνη του κλαρίνου Αρη Μουγκοπέτρου;
Ο Αρης Μουγκοπέτρος ήταν ένα γεγονός που μας ταρακούνησε όλους εμάς που ασχολούμαστε με την παραδοσιακή μουσική. Πραγματικά, δεν το πιστεύαμε όταν το μάθαμε, πιστεύαμε ότι ήταν ένα κακόγουστο αστείο, το οποίο, πραγματικά λέω, να μη συμβεί σε κανέναν άνθρωπο στον κόσμο. Από την πρώτη στιγμή που το έμαθα, γιατί εγώ ήμουν στα Γιάννενα, όταν ανέβηκα στην Αθήνα, απευθείας πήγα στο ΚΑΤ, τον επισκέφτηκα, πήγα μετά και άλλες τρεις τέσσερις φορές, είμαστε δίπλα του, τον στηρίζουμε και ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα γυρίσει κοντά μας. Εδώ είμαστε και τον περιμένουμε όλοι. Ο Αρης είναι από τα μεγαλύτερα ταλέντα στο κλαρίνο και πιστεύω ότι θα γυρίσει σύντομα.
Κεφάλαιο καταχρήσεις. Εχετε ξεφύγει ποτέ;
Τσιγάρο δεν έχω καπνίσει ποτέ στη ζωή μου. Στο κεφάλαιο ποτό, όπως όλος ο κόσμος, έτσι και εγώ, θα πιω ένα με δύο ποτά. Οχι όμως να φτάσουμε σε σημείο να μην μπορούμε να τραγουδήσουμε ή να μιλήσουμε. Αυτό είναι ένα κομμάτι το οποίο το είχα από μικρός σαν νόμο στη ζωή μου και στην καριέρα μου, πάντα να είμαι νηφάλιος, ώστε να τιμάω και να διασκεδάζω τον κόσμο που έρχεται να με ακούει.
Σκεφτήκατε ποτέ να αλλάξετε είδος μουσικής;
Δεν σκέφτηκα ποτέ να αλλάξω είδος μουσικής, απλά είμαι πάρα πολύ τυχερός που τραγουδάω δημοτικά τραγούδια. Γιατί όταν τραγουδάς δημοτικά τραγούδια, όπως εγώ και άλλα παιδιά σαν και εμένα, πιστέψτε με, μπορείς να πεις τα πάντα. «Γεννάει» πιο πολύ ο λάρυγγας, που λέμε, και έχεις πιο πολλές φωνητικές ικανότητες. Ειδικά στο κομμάτι αυτό, από μικρό παιδί αυτό που ήθελα να κάνω ήταν να φτιάξω ένα νέο δημοτικό τραγούδι που, χωρίς να χαλάσουμε το παλιό και το παραδοσιακό, αυτό που αγαπάμε και μένει αναλλοίωτο στον χρόνο, να το φτιάξουμε έτσι ώστε να γίνει αρεστό και στη νεολαία, και να φέρουμε τη νεολαία πιο κοντά μας, που αυτό πλέον γίνεται.
Εκπροσωπείτε και υποστηρίζετε το παραδοσιακό τραγούδι. Πιστεύετε ότι η παράδοση αρχίζει να χάνεται;
Δεν πρόκειται ποτέ να χαθεί η παράδοση και αυτό που είναι το σημαντικότερο είναι ότι τα παραδοσιακά τραγούδια δεν μπορούνε να αλλοιωθούν με κανέναν τρόπο, όπως το «Ιτιά», το «Αράχοβα» κ.ά., έχουν μείνει στην Ιστορία και δεν ξεχνιούνται ποτέ. Και εδώ που τα λέμε, είναι τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας.
Εχετε αισθανθεί ποτέ άσχημα έπειτα από κουβέντα με συναδέλφους. Να σας κάνουν να νιώσετε κατώτερός τους, για παράδειγμα, επειδή εκπροσωπείτε αυτό το είδος;
Το να υπάρχει κάποιος άνθρωπος να με κάνει να νιώσω άσχημα, για παράδειγμα ένας τραγουδιστής ή κάποιος άλλους, ουδέποτε έχει γίνει αυτό, γιατί ήμουν πάρα πολύ τυχερός που δούλεψα με πάρα πολλούς τραγουδιστές και λαϊκούς μεγάλους, όπως ο Βασίλης Καρράς, ο Στέλιος Ρόκκος, ο Θέμης Αδαμαντίδης, ο Μάκης Χριστοδουλόπουλος, η Κατερίνα Στανίση και πόσοι ακόμα. Πολλοί από αυτούς είναι και φίλοι μου. Ευτυχώς, ήμουν πολύ τυχερός στο κομμάτι αυτό. Πραγματικά δεν έχω νιώσει ποτέ κατώτερος ότι επειδή τραγουδάω δημοτικά είμαι σε χειρότερη μοίρα. Γενικά είμαι υπερήφανος που αντιπροσωπεύω αυτό το είδος του τραγουδιού. Το δημοτικό τραγούδι με έκανε να γίνω αυτός που είμαι και πάντα θα το αντιπροσωπεύω με τον καλύτερο τρόπο.
