Ο Νίκος Ρωμανός αποκαλείται από τους Θεσσαλονικείς «φαινόμενο» και δεν υπερβάλλουν καθόλου. Ως τραγουδιστής ανεβαίνει στην πίστα και τόσο με τον μοναδικό του τρόπο που ερμηνεύει όλα τα τραγούδια και τα κάνει δικά του όσο και με την τόσο ξεχωριστή σκηνική παρουσία τους γίνεται ο αγαπημένος όλων εδώ και χρόνια.
- Από τη Σούζη Στεφανίδη
Η φράση «τη μέρα νοικοκύρης, το βράδυ αμαρτωλός» του ταιριάζει γάντι γιατί την ημέρα είναι pet groomer και παρέα με το δικό του σκυλάκι, τη Μανού, περιποιούνται και άλλα τετράποδα.
Το να σε αποκαλούν «φαινόμενο» οι φαν σου είναι πολύ κολακευτικό. Εσύ πώς νιώθεις για αυτό;
Τους τίτλους που σου βάζει ο κόσμος τούς δέχεσαι, είναι η γνώμη τους, η αγάπη τους. Εγώ ως Νίκος δεν αυτοαποκαλούμαι έτσι, απλώς φοράω ένα ευγενικό χαμόγελο.
Μία άλλη ιστορία που σε ακολουθεί είναι πως ο αείμνηστος Παντελής Παντελίδης υποκλίθηκε στο ταλέντο σου. Πώς ακριβώς έγινε;
Κάπως έτσι έγινε, αλλά ταυτόχρονα και από τους δυο μας, όταν βρεθήκαμε πρώτη φόρα. Είχαμε αμοιβαία συμπάθεια και εκτίμηση. Μου συστήθηκε ως θαυμαστής μου και ταυτόχρονα του εξέφρασα κι εγώ τον δικό μου θαυμασμό, όταν ακόμη ο Παντελής ήταν στα πρώτα του βήματα. Είχε μάθει λοιπόν για έναν Ρωμανό από τα βόρεια της Ελλάδας που λέει τα τραγούδια του, κι εγώ γι’ αυτόν, για έναν Παντελίδη που λέει τα δικά μου.
Καλλιτεχνικά ακολουθείς τον δύσκολο δρόμο. Δηλαδή δεν έχεις πάει σε talent show, δεν ακολουθείς τα κυκλώματα. Προτιμάς τους δύσκολους δρόμους;
Δεν μου άρεσε ποτέ έως σήμερα να «οπτικοακουστικοβιάζω» κάποιον για να γίνω γνωστός. Δεν ξέρω αλήθεια… πιστεύω ότι έχει φθαρεί όλο αυτό… Μοιάζει περισσότερο με έργο που στήνεται για την ανακαίνιση καριέρας των κριτών-παρουσιαστών και για τα νούμερα τηλεθέασης, που είναι ο αυτοσκοπός, και όχι για να βγει από αυτά τα τηλεπαιχνίδια το επόμενο μουσικό αστέρι. Αν κάποιος έχει ταλέντο, είτε από ριάλιτι είτε από τον δρόμο της νύχτας, δεν είναι πρόβλημα για κανέναν. Το πρόβλημα είναι όταν δεν υπάρχει ταλέντο… όλο αυτό όσο και να μοιάζει με ευκαιρία, άλλο τόσο μοιάζει δυστυχώς με απόγνωση.
Στον χώρο του τραγουδιού υπάρχει αξιοκρατία, πιστεύεις, ή κυριαρχούν τα «βύσματα», οι «παρεούλες» και η ψευτιά;
Η χειρότερη δουλειά για να διαλέξει κανείς στην εποχή μας είναι να γίνει τραγουδιστής και η δεύτερη καλύτερη δουλειά είναι να είσαι τραγουδιστής! Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και άλλες πλευρές… Στον χώρο υπάρχουν τόσο η ψευτιά όσο και η αδικία. Εχω μάθει στη ζωή μου, γιατί έτσι μεγάλωσα, έτσι είναι ο χαρακτήρας μου, να φωτίζω το δίκαιο. Αλλά χρειάζεται και κάποιοι να φωτίζουν το άδικο. Ζούμε σε μπερδεμένη εποχή, του παραλόγου, και κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί στο μέλλον. Το μέλλον είναι ο χαρακτήρας μας!
Οταν εμφανίζεσαι στην πίστα, πέρα από τη φωνή σου, η οποία είναι τεράστια, και η σκηνική σου παρουσία είναι ιδιαίτερα εκκεντρική. Από πού εμπνέεσαι;
Απλά ακούω, βλέπω, νιώθω… όλα είναι ένας κινούμενος στόχος πληροφοριών και έμπνευσης, κι εγώ είμαι ελεύθερος σκοπευτής.
Το νέο σου τραγούδι «Αγάπη μου γλυκιά» πώς πήρες την απόφαση να το γυρίσεις στην Κωνσταντινούπολη; Το αφιερώνεις κάπου;
Το τραγούδι αυτό δεν ανήκει μόνο σε μένα, αλλά σε πολλούς μετά από τόση συμμετοχή και στήριξη που πήρα. Η Κωνσταντινούπολη είναι μεγάλη μας σημαία και ήθελα να το φωνάξω στην οπτικοποίηση του τραγουδιού. Οσο για την αφιέρωση του τραγουδιού, φαίνεται από την πρωταγωνίστρια του κλιπ, που είναι το σκυλί μου, η μικρή μου Μανού. Αναδεικνύεται πώς καταφέρνει ο σκύλος σου να γίνει η ίδια σου η μοίρα, το κισμέτ, το κάρμα. Επίσης θέλω να πω ένα ευχαριστώ για ακόμα δύο νέα τραγούδια που μου δόθηκαν ως δώρο από τον αείμνηστο Βασίλη Καρρά, το «Πώς μπορείς» και το «Παιδί του δρόμου» και στον Σταμάτη Γονίδη για το τραγούδι «Μόνο στον Θεό γονατίζω».
Με το σκυλάκι σου λοιπόν τη Μανού καθημερινά φροντίζετε άλλα σκυλάκια. Θα μου πεις λίγα πράγματα και για αυτήν την ιδιότητά σου;
Είναι μεγάλη ευλογία ό,τι έχεις ονειρευτεί ως παιδί να καταφέρνεις τελικά να το πραγματοποιείς. Δεν θυμάμαι κάτι άλλο από μικρός, παρά να σχεδιάζω στο μέλλον μου να τραγουδάω και να φροντίζω ζώα… Το My Style Dogs Pets Grooming & Spa είναι ένα μεγάλο πρότζεκτ, που θα ξεδιπλωθεί πολύπλευρα μέσα στα επόμενα χρόνια και μάλιστα σύντομα. Σίγουρα θα μιλήσουμε εκ νέου για τους μικρούς μας φίλους και για όσα θέλω να δημιουργήσουμε για αυτά εγώ και η μικρή μου Μανού. Είμαι ευτυχής που καταφέρνω με την πρωινή μου ενασχόληση να βγάζω όλη την ευαισθησία μου και το βράδυ επίσης, με έναν άλλον τρόπο όμως. Ετσι καταφέρνω κάπως να είμαι τη μέρα νοικοκύρης και το βράδυ Ρωμανός!
Σε μια εποχή και σε μια κοινωνία όπου όσο πάει χάνουμε τις ευαισθησίες μας εσύ είναι γνωστό σε όλους πως έχεις έντονη φιλανθρωπική δράση. Πώς κινείσαι μέσα σε αυτό;
Δεν μου περισσεύουν ούτε κινώ τεράστια νήματα να γίνουν τέτοιες δράσεις, αλλά το κάνω με πειθαρχία στρατιωτική στον εαυτό μου, γιατί δεν θέλω να γίνω άπληστος, δεν θέλω να πάψω να νιώθω, να βλέπω και να ακούω τους γύρω μου, και γύρω μας υπάρχουν τεράστιες ανάγκες και υλικές και συναισθηματικές και μερικές φορές και ανάγκη απλά για λίγη παρέα ή για μια καλή κουβέντα. Ας είμαστε εκεί όπου υπάρχει ανάγκη με ό,τι μπορούμε, ακόμα και κάτι μικρό.
