Η Κάτια Δανδουλάκη φιλοξενήθηκε στην εκπομπή «Buongiorno» και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην καριέρα και στις θυσίες που έχει κάνει.
«Η ουσία είναι η διάρκεια. Αν είναι κάποιος που βλάπτει τη ψυχή μου θα του το πω, μπροστά του, το έχω κάνει. Νομίζω ότι κράτησα πολύ καλά προφυλαγμένη τη ψυχή μου. Δεν μπορώ καμία βιαιότητα. Έκανα τρίμηνες διακοπές και αισθανόμουν ενοχικότητα. Είχα να κάνω 50 χρόνια διακοπές. Ήμουν βουλιμική στη δουλειά, να μην χάσω κοινό, τώρα δεν έχω τι να χάσω. Δηλαδή και κάτι που θα μου προτείνουν δεν είναι κάτι που πρέπει να πάω τρέχοντας. Αυτή η βουλιμία δεν είχε μέσα ματαιοδοξία, είχε φιλοδοξία με μέτρο. Αισθάνομαι ότι αν δεν δουλεύω είναι σαν να μην ζω. Μου λένε, “γιατί δεν έκανες σπίτι δικό σου;”. Αφού έκανα, είναι 1500 τετραγωνικά και είναι το θέατρο. Οι άνθρωποι μου είναι οι φίλοι μου».
Όσο για το αν της λείπει η συντροφικότητα ανέφερε: «Η συντροφικότητα είναι το θέατρο για εμένα, η ερωτική συντροφικότητα ήταν για εμένα απολύτως καλυμμένη. Ήμουν πολύ δύσκολη και είμαι πολύ δύσκολη σε αυτό το κομμάτι για να μπορέσω να ξανά ερωτευτώ. Δεν το έχω ανάγκη, νιώθω καλυμμένη. Έχω ανάγκη για φίλους, όχι από σύντροφο. Έχω ανάγκη από συντρόφους καλλιτεχνικούς. Από σύντροφο καλύφτηκα πάρα πολύ, τον νέο σύντροφο έχουν αντικαταστήσει οι σχέσεις που έχω με φίλους. Για εμένα ήταν ο ένας και μοναδικός στη ζωή μου άρα τι να αντικαταστήσω αυτό το μοναδικό;
Το είχα και το χόρτασα, τι να με κάνει να θέλω κι άλλο; Το άλλο το έχω μέσα μου, έχει κλείσει ο κύκλος αυτός, είναι κορεσμός μετά. Αν αυτή την στιγμή που μιλάμε το 2025, το 2000 ζούσαμε την εποχή της αγκαλιάς ακόμα. Μου λείπει να μην γυρίζω σπίτι μου νωρίς, τα κάναμε όλα. Μου λείπει η παρέα του γέλιου το βράδυ, χωρίς το άγχος της επόμενης ημέρας. Ζούσαμε πιο ελεύθερα και παρεΐστικα τη ζωή μας.
Εγώ είμαι τυχερή που πηγαίνω στο θέατρο και είμαι με 40 άτομα ακόμα γύρω μου. Η απομόνωση είναι το χειρότερο που έχουν κάνει οι μηχανές, η ζωή είναι να σε αγγίζω και να με αγγίζεις, όχι μέσα από το τάμπλετ. Για εμένα αυτό είναι ζωή».
