Η Αθηνά Μαξίμου συχνά ποστάρει στιγμές με τη μητέρα της που λατρεύει αλλά μεγάλη είναι η απουσία του πατέρα της που έχει φύγει από τη ζωή.
Πριν από λίγους μήνες συμπληρώθηκαν 15 χρόνια από τον θάνατό του και εκείνη δημοσίευσε φωτογραφία του και έγραψε δύο λόγια.
«Απουσία χρονών 15
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
Σαρκίο πατέρα
σε φέρετρο φυλακισμένο
κοριτσάκι ακολουθεί
σε σώμα και ηλικία τριαντάχρονης γυναίκας
Σαρκίο πατέρα
σε τέσσερεις πλάτες
δρασκελίζει τα σκαλιά
κι η γυναίκα έγινε πάλι η κόρη του-
κοριτσάκι τριών χρονών
κρατάει το τότε ζεστό του χέρι
και τρέχει με βηματάκια τόσα δα
τα δικά του τα μεγάλα να προλάβει
να τα φτάσει
Ούτε τότε ήξερε που πήγαινε, ούτε τώρα
Ξέρει μόνο πως δεν μπορεί να τον προλάβει,
δεν είναι τα δικά του βήματα που δρασκελίζουνε τις σκάλες
Σε ποια χώρα κατεβαίνουν έτσι τα σκαλιά
με την ταχύτητα της παγωνιάς;
Πώς χωρίζει έτσι ο δρόμος τους;
Πού πάει που το κοριτσάκι δεν μπορεί να φτάσει;
Ποια γαλήνη εκείνος ακουμπά
που δεν της την έχει μάθει;
Η ψυχή της κρυώνει
ζητάει να ζεσταθεί απ’ τα ανείπωτα τα λόγια
Τρέχει πίσω από ό,τι της πήρε ο θάνατος
ουρλιάζοντας λέξεις που η ζωή
δεν της έδωσε να πει.
Μακάρι τις λέξεις που φανερώνει ο θάνατος
να τις φανέρωνε η ζωή.
Το κοριτσάκι τού είχε πει κάποτε
το « σ’ αγαπώ» της
κι εκείνος ο πατέρας με το δικό του ανταπέδωσε
μα το «σ’ αγαπώ» που έχει ο θάνατος
είναι μια λέξη αλλιώτικη
που δεν την έχει η ζωή
Τις γεννάει αλλιώς ο θάνατος τις λέξεις.
Κι οι λέξεις της ζεσταίνονται την καίνε
θέλουν να σπάσουν τον πάγο του θανάτου
ταξιδεύουν, δρασκελίζουν κι αυτές σκάλες πολλές.
Κι ήρθε η στιγμή
οι ειπωμένες λέξεις
να πάνε στον παράδεισο
κι εκείνες που η ζωή ντράπηκε να πει
να τις δεχτεί μια κόλαση-
φαντάσματα του χρόνου
που θα περάσει
και με τη σειρά του
θ’ αφήσει σ’ άλλα χείλη λέξεις μετέωρες
να γίνονται η κόλαση άλλων
Έτσι συγγράφεται
το λεξικό θανάτου
Α.Μ».
