Η Ζωή Λάσκαρη γεννήθηκε σαν σήμερα και η κόρη της Αίθρας Λυκουρέζου δημοσίευσε φωτογραφία της και έγραψε δύο λόγια.
«Μάνα μου χρόνια καλά. 12/12. Η μέρα που γεννήθηκες. Ένα λαμπρό αστέρι. Μας φώτισες όλους. Με τα λόγια σου, τις πράξεις σου, τις ευαισθησίες σου… τις αγωνίες σου, την ενέργεια σου, το είναι σου. Δεν έκανες εκπτώσεις. Δεν ήσουν σαν καμία άλλη. Μοναδική. Ζωντανή. Αυθεντική. Με οδηγό την σωτηρία της ψυχής σου. Με έναν τρόπο μοναδικό.
Για τους περισσότερους άγνωστο. Δεν ακολουθούσες κανέναν.
Δεν άντεχες το ψέμα, την προδοσία , την ψευτιά, το δήθεν, την σοβαροφάνεια. Γελούσες δυνατά. Με ψυχή. Τσαλακωνόσουνα. Ζητούσες συγγνώμη. Θύμωνες. Χαιρόσουνα. Δημιουργούσες. Με λίγα λόγια δηλαδή ήσουν εσύ….Αυθεντική. Ανατρεπτική. Δίκαιη. Φωτεινή. Ήσουν πέρα από τα συνηθισμένα. Αυτό πολλές φορές ενοχλούσε. Γιατί πολύ απλά μανούλα μου ο κόσμος δεν αντέχει την πολύ αλήθεια. Το πολύ φως. Δεν μασούσες όμως. Έκανες αυτό που πίστευες πάντα! Με λάθη που τα αναγνώριζες όμως. Επίμονη. Ευαίσθητη πάρα πολύ.
Με αξίες, τρόπους, σοφία, μόρφωση, παιδεία! Απείχες από κουτσομπολιά. Κακίες. Αγαπούσες την επικοινωνία. Τη ζεστασιά. Την αγκαλιά. Ανθρώπινα πράγματα δηλαδή. Ατρόμητη. Τολμηρή. Θαρραλέα! Από πολύ μικρή πήρες την «ΖΩΗ» στα χέρια σου. Μανούλα μου σε ευχαριστώ που υπήρχες και υπάρχεις και θα υπάρχεις. Σε ευχαριστώ που με έμαθες πως η ευαισθησία και η αλήθεια και η αυθεντικότητα είναι δύναμη. Σε λατρεύω.
Εύχομαι εκεί που είσαι τώρα να συνεχίσεις να λάμπεις. Να φωτίζεις. Σε αγαπάω και εύχομαι η ψυχή σου να έχει πια γεμίσει από το κενό που ένιωθες από 7 ετών λόγω της ορφάνιας σου. Να είσαι εκεί ακριβώς που πρέπει. Κοντά στη δικιά σου μάνα και πατέρα που δεν γνώρισες ποτέ».
