► Η φημισμένη μαγείρισσα Μαρία Εκμεκτσίογλου αποκαλύπτει την παραμυθένια ιστορία της στα στενά της Πόλης
► Ο γάμος με τον Θεσσαλονικιό, ο χωρισμός και το lovestory με τον ευκατάστατο Τούρκο
«Δουλεύω 18 ώρες την ημέρα. Αυτή την ευχή μού άφησε ο πατέρας μου κληρονομιά: να μπαίνει πρώτα το δικό μου πόδι στο μαγαζί και μετά των εργαζομένων» μας λέει, χαμογελαστή, η Μαρία Εκμεκτσίογλου, για να δικαιολογήσει το γεγονός ότι όσες φορές μιλήσαμε για να κανονίσουμε τη συνάντησή μας βρισκόταν στο φιλόξενο εστιατόριό της στο Καλαμάκι.
ΑΠΟ ΤΗ
ΜΑΡΙΑ ΑΝΔΡΕΟΥ
Εκεί, λοιπόν, η φημισμένη μαγείρισσα μας αφηγήθηκε την ιστορία της ζωής της, που μοιάζει με όμορφο παραμύθι, χωρίς ωστόσο να λείπουν και οι «γκρίζες» σελίδες!
Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια στην Κωνσταντινούπολη;
Πολύ όμορφα! Γεννήθηκα δίπλα στον Βόσπορο, στο Καντιλί. Τον χειμώνα, όμως, πηγαίναμε στο Πέρα. Πήγα σε σχολείο θηλέων, στο Ζάππειο. Μαθαίναμε τουρκικά, ελληνικά, γαλλικά. Μπαίναμε στις 7 πρωί και βγαίναμε στις 6 το απόγευμα. Ο πατέρας δεν με άφηνε να κάνω παρέες εκτός σχολείου. Νωρίς νωρίς, λοιπόν, παντρεύτηκα για να φύγω από το αυστηρό περιβάλλον του σπιτιού μου.
Ετσι, από την αγκαλιά του πατέρα σας βρεθήκατε σ’ αυτή του συζύγου σας…
Ερωτεύτηκα στην εφηβεία μου, σε ένα καλοκαιρινό μου ταξίδι στη Θεσσαλονίκη, καθώς είχα πάει να δω τον αδελφό μου, ο οποίος σπούδαζε εκεί. Στην παρέα του ήταν ο άντρας μου. Θεσσαλονικιός με ρίζες από την Καππαδοκία. Παντρευτήκαμε γρήγορα και έκανα αμέσως τους τρεις γιους μου, τον Αλέξανδρο, τον Απόλλωνα και τον Πασχάλη, που όλοι ασχολούνται τώρα με τα εστιατόρια είτε ως σεφ είτε στη διοίκηση. Αυτό που δεν ξέρει κανείς είναι ότι στη Θεσσαλονίκη έμεινα 13 χρόνια και είχα ανοίξει και ζαχαροπλαστείο. Είχα το ζιζάνιο της δημιουργίας από μικρή. Οταν χώρισα, επέστρεψα στην Πόλη.
Συνήθως οι γάμοι σε μικρή ηλικία δεν κρατούν…
Πράγματι, αλλά οι σχέσεις μου με τον πατέρα των παιδιών μου είναι πάντα φιλικές. Και ενώ δεν ήθελα να παντρευτώ ξανά, τα έφερε έτσι η ζωή, που μέσα σε έναν χρόνο βρέθηκα παντρεμένη με έναν ευκατάστατο Τούρκο της Πόλης, του οποίου η μητέρα ήταν Ελληνίδα. Εργαζόμουν στην επιχείρησή του και για έναν χρόνο η σχέση μας ήταν πλατωνική. Επειτα από ενάμιση χρόνο, όμως, παντρευτήκαμε. Δεν αποκτήσαμε παιδιά. Ημασταν 17 χρόνια μαζί. Χωρίσαμε πολιτισμένα. Και θέλω να τονίσω ότι και από τους δύο άντρες της ζωής μου δεν ζήτησα διατροφή.
Είστε μια όμορφη γυναίκα με προσωπικότητα… Δεν σκεφτήκατε να φτιάξετε ξανά τη ζωή σας;
Τώρα είμαι καλά με τη Μαρία και δεν με ενδιαφέρει το θέμα γάμος. Είμαι γεμάτη. Τώρα είναι η σειρά των γιων μου να παντρευτούν. Εχω τα εστιατόριά μου, τις εκδόσεις των βιβλίων μου, τις τηλεοπτικές εκπομπές. Τι να ζήσω περισσότερο; Είχα την τέχνη μου και τρεις προστάτες στο πλευρό μου: τον πατέρα μου, τη μάνα μου και τον αδελφό μου που έχουν φύγει από τη ζωή. Ο αδελφός μου, ο Δημήτρης, έφυγε 29 χρονών σε τροχαίο στα Καμένα Βούρλα. Μεγάλο χτύπημα. Οι τρεις αυτοί άνθρωποι είναι οι άγγελοί μου. Αν και η δύναμή μου είναι η πίστη μου στον Θεό.
Ο πατέρας σας τι δουλειά έκανε;
Είχε εργοστάσιο με τηλεοράσεις και πικ-απ. Γι’ αυτό αγαπώ τη μικρή οθόνη και τη μουσική. Στο καινούργιο μου εστιατόριο στην Αθήνα έβαλα ένα παιδί και μου έγραψε σε CD 3.000 τραγούδια. Ψάξαμε μαζί και βρήκαμε τα αγαπημένα μου. Από τον πατέρα μου πήρα την αντοχή. Ο πατέρας άλλοτε είχε πολλά λεφτά, άλλοτε τα έχανε όλα. Είχαμε σκαμπανεβάσματα, γιατί συμβαδίζαμε με την Ιστορία και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Δεν σκεφτήκατε να φύγετε με τις διώξεις;
Ο πατέρας μου είχε σκεφτεί να φύγει για τον Καναδά, όπως τα περισσότερα αδέλφια της γυναίκας του, αλλά όλα άλλαξαν από μια φράση. Η γιαγιά μου είπε στη μάνα μου: «Θα με αφήσετε μόνη μου να πεθάνω στην Πόλη, κόρη μου;» Αυτό ήταν. Ο πατέρας άνοιξε τις βαλίτσες και ακύρωσε το ταξίδι. Αλλιώς θα μεγάλωνα στο Τορόντο. Κανείς από την οικογένεια δεν έφυγε από την Πόλη! Οι οικογενειακοί μας τάφοι είναι στο Σισλί, που είναι νεκροταφείο-ανοιχτό μουσείο για τους Ελληνες.
Διαβάστε παρακάτω τη συνέχεια:
Πώς πήρατε την απόφαση να ανοίξετε το πρώτο σας εστιατόριο;
Εκανα βεγγέρες και τραπέζια στο σπίτι της Πόλης σε καθημερινή βάση, για 20 άτομα. Βαρέθηκα πλέον να πλένω πιάτα. Ετσι λέω «θα ανοίξω ένα εστιατόριο. Εγώ να μαγειρεύω, κάποιος άλλος να τα πλένει». Εφτιαξα ένα μικρό εστιατόριο με κηπάκο και, όταν απέκτησα φήμη, έγιναν πέντε. Κουράστηκα όμως. Τα πούλησα όλα και κράτησα ένα στο Ετιλερ, από το οποίο έχουν περάσει για να φάνε από τον Χάρισον Φορντ μέχρι τον Χαλίντ Εργκέζ, ο οποίος είναι φίλος μου και, δεν σας κρύβω, πιο γοητευτικός από κοντά, όπως και ο Μπουράκ Χακί. Δεκαοκτώ χρόνια έχω το εστιατόριο στην Πόλη και δεν έμεινε ούτε μια μέρα κλειστό, ακόμη και στη μεγάλη κρίση. Τώρα το δουλεύει ο Πασχάλης μου κι εγώ έκανα την επόμενη επένδυση στην Ελλάδα.
Το εστιατόριο στο Καλαμάκι…
Εψαχνα δυο χρόνια στην Αθήνα. Εδώ έχουν φάει από τα χεράκια μου από τον Γιώργο Μαζωνάκη μέχρι τον Βασίλη Καρρά, τον Γιάννη Αϊβάζη -εδώ έδωσαν τα χέρια για τη θεατρική τους συνεργασία με τον Μπουράκ Χακί- και τον NiVo, με τον οποίο έχουμε καθαρίσει μέχρι και μπιζελάκια μαζί. Να σημειωθεί ότι με το που άνοιξα το εστιατόριο 12 φίλοι μου από την Τουρκία πήραν διαμερίσματα στο Καλαμάκι. Στο εστιατόριό μου βάζω μόνο ελληνικά προϊόντα… Αν δεν βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο, πώς θα συνέλθει η χώρα;
Και μετά ήρθαν οι τηλεοπτικές εκπομπές, οι εκδόσεις βιβλίων και η διδασκαλία στο πανεπιστήμιο OKAN πάνω στην ιστορία των τροφών…
Χρόνο με τον χρόνο το όνομά μου ακουγόταν πολύ στην Τουρκία, χάρη σε μια εκπομπή που έκανα για εννιά χρόνια στην τουρκική τηλεόραση με θέμα την κουζίνα και τους τόπους της Ελλάδας. Εχω παρουσιάσει στους Τούρκους από τη Χίο μέχρι την Κρήτη, την Καβάλα, τη Ρόδο, την Αστυπάλαια, τη Σαντορίνη και συγχρόνως μαγείρευα. Ετσι, ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο στην Τουρκία μού πρότεινε να διδάξω γαστρονομία και νιώθω ευλογημένη για την επαφή που έχω με τους μαθητές μου.
Τι ετοιμάζετε φέτος;
Θα κάνουμε ένα οδοιπορικό για τον Σκάι και τα γυρίσματα αρχίζουν σύντομα. Οσον αφορά το συγγραφικό μου ταξίδι, ξεκίνησε πριν από οκτώ χρόνια στην Τουρκία. Μάζεψα τις συνταγές μου και τις άφησα κληρονομιά στα παιδιά μου, εκδίδοντας ένα βιβλίο σωστή εγκυκλοπαίδεια. Το βιβλίο κυκλοφορεί και στην Ελλάδα με τίτλο «Γεύσεις και αρώματα από τις δυο πλευρές του Αιγαίου» από τις εκδόσεις Μίνωας. Από τον ίδιο εκδοτικό οίκο έβγαλα το βιβλίο «Το άρωμα κανέλας», μετά συνέχισα με άλλα δύο βιβλία που βγήκαν στην Τουρκία με τίτλους «Οι μεζέδες των αναμνήσεών μου» και «Η Ελλάδα με τη Μαρία». Τέλος, τον Οκτώβριο θα κυκλοφορήσει το βιβλίο «Τα ερωτικά μπαχαρικά».
Με ποιον γνώμονα κινείστε στη ζωή;
Θέλω να υπάρχει αγάπη και όχι φθόνος. Οταν πετυχαίνει ο διπλανός μας, παίρνουμε κι εμείς μερίδιο. Είναι αλυσίδα.