► Ο Γιώργος Μεσσάλας μιλά στην «Espresso» και κάνει απολογισμό της καλλιτεχνικής και προσωπικής διαδρομής του
► Οι αναμνήσεις από τον Αλέξανδρο Μινωτή και η γνωριμία με τη σύζυγό του Ντένη Θεμελή Από τη
ΔΗΜΗΤΡΑ ΔΑΡΔΑ
Αριστοκρατικός, με επιβλητική παρουσία και βλέμμα καθάριο, ο Γιώργος Μεσσάλας είναι ο τελευταίος θεατράνθρωπος μιας σημαντικής γενιάς που «σβήνει» στη σκιά της Επιδαύρου και του Εθνικού Θεάτρου.
Ο απόλυτος πρωταγωνιστής κλασικών αριστουργημάτων, με τις βασιλικές παραστάσεις στο Λονδίνο και θιασάρχης του ιστορικού Αλκυονίς, που έκλεισε το 2012, μίλησε στην «Espresso», κάνοντας μια αποτίμηση της καλλιτεχνικής και της προσωπικής διαδρομής του δίπλα στον Αλέξανδρο Μινωτή, αναφέροντας τη φίλη του Αλίκη Βουγιουκλάκη, αλλά και τη Μελίνα Μερκούρη.
Παιδί φτωχό, μα έξυπνο και εργατικό, δούλεψε στο καφενείο του πάτερα του στο Αιγάλεω (εκεί γεννήθηκε και μεγάλωσε) κι έπειτα έγινε βοηθός μαραγκού και φούρναρη. Γεννήθηκε ηθοποιός και η καλή τύχη του τον οδήγησε σε συναναστροφές με τις πιο μεγάλες προσωπικότητες του χώρου.
Το ποιοτικό θέατρο που υπηρετήσατε πέρασε στην ιστορία.
Αν το λέτε εσείς, το αποδέχομαι κι ευχαριστώ. Η μόδα τώρα θέλει τους μονολόγους! Ολοι πιάνουν μια βαλίτσα και τρέχουν.
Είναι τιμητικός ένας τέτοιος ρόλος;
Αν το αντέχει το κοινό!
Ο Αριστοφάνης σάς χάρισε… τολμηρό λόγο!
Στη Μαρίκα Κοτοπούλη, περισσότερο! Σε μία από τις πρεμιέρες της, ένας γκέι ηθοποιός από τον θίασο μπήκε στο καμαρίνι και της παραπονέθηκε πως η φωτογραφία του στο πρόγραμμα ήταν χάλια. «Δεν με γνωρίζει κανείς» της είπε. Κι εκείνη του απάντησε: «Γιατί δεν έβαζες τον κώλο σου, που τον γνωρίζουν όλοι;» Τον έστειλε αδιάβαστο!
Από τη Μαρία Κάλλας τι θυμάστε;
Σε μια παράστασή της στη Σκάλα του Μιλάνου, ο Αλέξανδρος Μινωτής συνεργαζόταν με τον εξαιρετικό ενδυματολόγο Αντώνη Φωκά, ο οποίος όργωνε τα ιταλικά παλιατζίδικα αναζητώντας ένα στιλέτο που απαιτούσε ο ρόλος της. Την πρώτη ημέρα τής έδειξε ένα και η Κάλλας αναφώνησε με άρνηση «Non posso» (σ.σ.: Δεν το μπορώ). Την επομένη άλλο, τη μεθεπομένη άλλο, εκείνη όμως απαντούσε το ίδιο: «Non posso». Παρόλο που ο Φωκάς ήταν ιδιαίτερα υπομονετικός χαρακτήρας, στο τέλος τής ούρλιαξε: «Μη σώσεις και possis!».
Δεκαεπτά χρόνια δίπλα στον Μινωτή. Ολοι σάς θεωρούσαν γιο του.
Με τίμησε και μου έδωσε το δικαίωμα να παίξω ρόλους που είχε ερμηνεύσει εκείνος, αλλά ήταν περίεργος άνθρωπος.
Σας άφησε κληρονομιά προσωπικά του αντικείμενα, μπαούλα με θεατρικά ρούχα και σκηνικά των παραστάσεών του. Τι έχουν απογίνει;
Είναι στην κατοχή μου. Δεν θα πωληθούν ποτέ, παρά μόνο θα χαριστούν σε έναν θίασο νέων παιδιών που θα τα έχει ανάγκη.
Είστε ο μοναδικός που επισκέπτεται τον τάφο του Μινωτή και της Παξινού…
Θλίβομαι, γιατί είναι σε κακή κατάσταση. Στο κληροδότημα του Μινωτή, ο ηθοποιός έγραφε στη διαθήκη του πως δεν επιθυμούσε μνημόσυνο στη δική του επέτειο θανάτου, αλλά στης αγαπημένης του, στις 22 Φεβρουαρίου. Δεν έγινε ποτέ, γιατί ο χώρος είναι παρατημένος. Καθαρίζω ό,τι μπορώ. Θυμάμαι, όταν «έφυγε» εκείνη, ο γέρος με έπαιρνε κάθε Κυριακή και πηγαίναμε να τη «δούμε», και ειδικά αν είχε και πρεμιέρα, χτυπούσε το μάρμαρο και της έλεγε ψιθυριστά: «Βοήθα». Οταν «έφυγε» εκείνος, πριν από κάθε πρεμιέρα μου πήγαινα σε αυτόν για την ίδια βοήθεια.
Στο σανίδι ερωτευτήκατε συμπρωταγωνίστριά σας;
Δεν μπορείς να ερωτευτείς στο θέατρο. Αλλο ο έρωτας, άλλο το συναίσθημα.
Το δεύτερο σας συνέβη;
Δεν θα σας πω! Δεν θα κάνω την προσωπική μου ζωή… «Espresso»! (γέλια)
Τι θυμάστε από τη φίλη σας Αλίκη Βουγιουκλάκη;
Είχαμε τις καλές και τις κακές μας στιγμές. Η Αλίκη ερωτευόταν, αφηνόταν στην περιπέτεια. Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ ήταν ο μόνος που τη λάτρευε έως το τέλος.
Διαβάστε παρακάτω τη συνέχεια:
Υπάρχει ηθοποιός με το «άστρο» της Αλίκης;
Η Ζέτα Μακρυπούλια. Λαμπερό κορίτσι και διαθέτει contact με το κοινό.
Ο γείτονάς σας, ο Γιώργος Ζαμπέτας;
Τέτοιοι άντρες δεν υπάρχουν πια.
Η Ροζίτα Σώκου είχε αποκαλύψει για τη Μελίνα Μερκούρη πως στην Κατοχή τα είχε με φανερό συνεργάτη των Γερμανών.
Είναι ντροπή να μιλάει με τόση απρέπεια για τη νεκρή Μελίνα. Είναι ντροπή ένα ιστορικό πρόσωπο της δημοσιογραφίας, την οποία τιμώ, να τα λέει αυτά. Οπως η Ελένη Βιτάλη «κατακρεούργησε» τον Αντώνη Ρέμο λέγοντας πως δεν είναι τραγουδιστής. Ποιος της έδωσε το χρίσμα της κριτικής; Δεν γνωρίζω κανέναν από τους δύο, αλλά τέτοια γεγονότα δημοσιότητας τα θεωρώ αίσχη.
Η γνωριμία με τη σύζυγό σας Ντένη Θεμελή;
Εγινε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, εκείνη φοιτήτρια κι εγώ βοηθός του διευθυντή, θέση που κατείχε ο Αλέξανδρος Μινωτής. Μια κούκλα και ηθικό άτομο, δεν ξέρω πώς έμπλεξε με μένα! Ηταν παραμονή Χριστουγέννων και βλέποντάς τη στον διάδρομο τη ρώτησα αν θα ήθελε να περάσει τις γιορτές μαζί μου. Σοκαρίστηκε! Μου είπε ότι θα το σκεφτεί. Από εκείνα τα Χριστούγεννα είμαστε μαζί. Τριάντα πέντε ολόκληρα χρόνια.
Ο γιος σας, Αλέξης, δεν ακολούθησε τα βήματά σας.
Είναι όμως ένας πολύ καλός αθλητής του βόλεϊ.
Ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας της βιογραφίας του Μινωτή, που ακόμα δεν έχετε ολοκληρώσει. Τι άλλο δεν ξέρουμε για εσάς;
Είμαι ραλίστας! Κάθε βράδυ, όπου επιτρέπεται, πατάω λίγο παραπάνω το γκάζι και το απολαμβάνω. Η σύζυγός μου λέει πως, όταν πίνω ένα ποτηράκι, οδηγώ ακόμα καλύτερα!
Πρόσφατα σας τίμησαν στο ΤΕΙ Πειραιά μαζί με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Πετρολούκα Χαλκιά.
Ηταν μια συγκινητική βραδιά από τα Εκπαιδευτήρια Διαμαντόπουλου. Για να τους ευχαριστήσω, έπαιξα μια σκηνή από το «Ημερολόγιο ενός τρελού», κίνηση εντελώς αυθόρμητη. Χρειάστηκε για τις ανάγκες του ρόλου να πέσω στα γόνατα, ενώ υποφέρω από μηνίσκο και στα δύο πόδια. Την ώρα που ερμήνευα και ζούσα τη στιγμή, μέσα μου αναρωτιόμουν πώς θα σηκωθώ!
Τα καταφέρατε;
Το χειροκρότημα του κόσμου μού έδωσε μια θεϊκή δύναμη και μεμιάς βρέθηκα όρθιος. Δεν ξέρω τι θα γινόταν σε αντίθετη περίπτωση. Το κοινό δεν πρέπει να λυπάται τον καλλιτέχνη, γιατί είναι αδηφάγο.
Πώς βλέπετε τα σύγχρονα θεατρικά δρώμενα;
«Εξυπηρετούμενα!» Αντιλαμβάνεστε τι εννοώ. Ο ένας εξυπηρετεί τον άλλον και το αποτέλεσμα είναι… αδιάφορες παραστάσεις. Εχω βρεθεί θεατής σε τέτοια έργα, δεν μου άρεσαν καθόλου, δεν χειροκρότησα και σε μια περίπτωση φώναξα «αίσχος».
Αφορά και παραστάσεις της Επιδαύρου;
Βεβαίως. Είδα πρόσφατα στην τηλεόραση την περυσινή «Ορέστεια» του Αισχύλου και, κανονικά, ο σκηνοθέτης, που δεν θέλω να θυμάμαι το όνομά του, έπρεπε να την ανεβάσει στο σαλόνι του σπιτιού του. Αποτρόπαια πράγματα.
Υπάρχουν όρια στη δημιουργία;
Υπάρχει ο σεβασμός, παρέα με το «συγγνώμη».
Να μη δίνονται ευκαιρίες σε νέους σκηνοθέτες;
Και μια και δυο και τρεις. Οχι παραπάνω.
Ηταν γοητευτικό το τετ α τετ με το κοινό σας;
Ειδικά όταν μου έδιναν το χέρι τους, για να με συγχαρούν! Γνωρίζω καλλιτέχνες που αποφεύγουν τις χειραψίες. Κακώς. Με αυτό το χέρι ο κόσμος σε χειροκροτεί.
Τι σας λένε σήμερα;
Περιμένουν να με δουν και πάλι στο θέατρο!
Θα ανεβαίνατε και πάλι στη σκηνή;
Την πρόταση περιμένω και είμαι έτοιμος, αν τηρηθούν τα εχέγγυα.