Ο νέος κύκλος της σειράς «Σέρρες» έρχεται να προσφέρει γέλιο και να δημιουργήσει προβληματισμούς.
«Είμαι ο Οδυσσέας. Ναι, σαν τον πολυμήχανο. Χωρίς καράβι, βέβαια, αλλά με όλη την καλή παρέα μαζί μου. Κύκλωπες, Λαιστρυγόνες, Σκύλλες, Χάρυβδες, Λωτοφάγους και Σειρήνες. 24 ραψωδίες δεν φτάνουν για να διηγηθούν το έπος μου. Αν έχω παρελθόν; Βεβαίως, και έχω, όμως κυρίως, έχω χιούμορ. Γιατί αλλιώς, πώς να τα βγάλεις πέρα;
Λίγο πολύ τα δικά μου τα ξέρετε. Γεννήθηκα στις Σέρρες. Έφυγα. Πήγα στην Αθήνα και έγινα αυτός που νόμιζα ότι πάντα ήθελα: ένας ελεύθερος άνθρωπος που έχει φίλους που δεν ρωτάνε και δεν σχολιάζουν τίποτα. Ζούσα τη ζωή μου χωρίς να πρέπει να απολογούμαι. Ώσπου… η μαμά μου «έφυγε». Και μαντέψτε: επέστρεψα στις Σέρρες.
Εκεί ξεκίνησε η πιο σημαντική «περιπέτεια» της ζωής μου. Να μάθω από την αρχή τον πατέρα μου και να με μάθει και εκείνος. Ο πατέρας μου, σκληρός, καχύποπτος, και με έκφραση μόνιμα ψυχρή και απλανή. Εγώ, με τις ειρωνείες και τις άμυνές μου.
Οι μέρες κύλησαν κάπως αμήχανα, γεμάτες βλέμματα, υπονοούμενα. Όμως, ξέρετε τι; Κάτι άλλαξε. Κάτι σαν συναίσθημα να το πω; Να το πω.
Κάνοντας το «ταμείο» στο τέλος της μέρας, ασφαλώς και δεν γίναμε οικογένεια διαφήμισης, αλλά είπαμε δύο-τρεις κουβέντες που άξιζαν. Και γελάσαμε. Και κατάλαβε ο ένας τον άλλον λίγο πιο πολύ. Αλλά πάνω απ’ όλα καταλήξαμε στην ουσία της ζωής: λιγότερα λόγια, περισσότερες αγκαλιές, λιγότερο γκρι, περισσότερο χρώμα.
Είμαι ο Οδυσσέας. Αυτός που κάποτε γύρισε στις Σέρρες επειδή πέθανε η μαμά του και τελικά έμεινε επειδή… δεν πέθανε και η αγάπη. Και φέτος, δεν τρέχω να κρυφτώ, τρέχω να ζήσω και να αγαπήσω!».
