«Βουλευτές με έβλεπαν με το μωρό στην κοιλιά, τους ζητούσα να περάσω και δεν κουνιούνταν!»
Γνώρισε τυχαία πριν από πέντε χρόνια στο Βερολίνο τον Γιάνη Βαρουφάκη και τα λόγια του την έπεισαν. Εχίνε αμέσως μέλος του ΜέΡΑ25 και λίγο αργότερα βουλευτής.
Κάπως έτσι η 34χρονη Θεσσαλονικιά φιλόλογος Κωνσταντίνα Αδάμου κέρδισε θέση στη Βουλή και αγωνίζεται στο πλευρό του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη για μια δημοκρατικότερη κοινωνία, όπως εκείνη ονειρεύεται. Είναι μία από τις τρεις νεότερες βουλευτίνες, μαζί με την 32χρονη Κατερίνα Νοτοπούλου του ΣΥΡΙΖΑ και την 30χρονη Μαρία Απατζίδη, επίσης του ΜέΡΑ25.
- Aπο τη Βίβιαν Μπενέκου
Η Κωνσταντίνα πιστεύει ότι η κυβέρνηση, διατηρώντας σοβαρή υπεροπλία στα ΜΜΕ, δημιουργεί στρεβλή εικόνα της πραγματικότητας, εξαφανίζοντας και συκοφαντώντας τα άλλα κόμματα. Εκεί αποδίδει εκείνη και την εικόνα που έχουν διαμορφώσει τα media για την προσωπικότητα του επικεφαλής του ΜέΡΑ25 Γιάνη Βαρουφάκη. Η νεαρή βουλευτής, που έγινε μανούλα πέρσι, αποκαλύπτει ότι έχει δεχτεί εργασιακό bullying και σεξιστικές επιθέσεις.
Μάλιστα αυτό συνέβη και μέσα στη Βουλή, λίγο προτού γεννήσει, όπου κανένας συνάδελφός της δεν παραμέριζε για να καθίσει στο έδρανό της, ενώ την έβλεπαν ότι ήταν «με την κοιλιά στο στόμα»... «Με κοιτούσαν και δεν κουνιούνταν! Αυτό είναι δείγμα ασέβειας σε μια γυναίκα που κυοφορεί» λέει χαρακτηριστικά η Κωνσταντίνα Αδάμου, που βρίσκει μεγάλο πρόβλημα το γεγονός ότι για τις βουλευτίνες δεν έχει θεσπιστεί ακόμη άδεια μητρότητας, εκτός από τον πρώτο μήνα μετά τον τοκετό. Η Κωνσταντίνα Αδάμου έχει κρυφή αγάπη για το θέατρο και σπούδασε υποκριτική στη Σχολή Διαμαντόπουλου. Υποστηρίζει ότι ο χώρος του θεάτρου είναι μαγικός, αλλά εμπεριέχει και… σκοτεινούς ανθρώπους.
Η βουλευτής αφιερώνει στον Κυριάκο Μητσοτάκη τους στίχους του τραγουδιού «Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα» και στον Γιάνη Βαρουφάκη το «Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ».
Ποιος ή τι ευθύνεται για το ότι μπήκατε στην πολιτική; Και γιατί επιλέξατε το ΜέΡΑ25;
Η ενασχόλησή μου με την πολιτική δεν ξεκίνησε αίφνης. Από την εφηβεία μου δραστηριοποιούμουν στα κοινά και μου άρεσε να διαβουλεύομαι και να αναδεικνύω τα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας και να αναζητώ βιώσιμες και ρεαλιστικές λύσεις σ’ αυτά. Γι’ αυτόν τον λόγο οι συνδημότες μου με εξέλεξαν το 2010 δημοτική σύμβουλο Δημοτικής Κοινότητας Χορτιάτη, ώστε να τους εκπροσωπώ στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Στις εκλογές του 2014 υπήρξα πρώτη επιλαχούσα δημοτική σύμβουλος στον Δήμο Πυλαίας – Χορτιάτη. Έπειτα, το 2016, βρέθηκα τυχαία έξω από το θέατρο στο Βερολίνο, την ίδια στιγμή που ο Γιάνης Βαρουφάκης διεξήγαγε την ομιλία του για τη σύσταση του κινήματος DiEM25. Διαπίστωσα ότι συνάδουν οι απόψεις μας για βαθύ εκδημοκρατισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έπειτα προχώρησα στην εγγραφή μου ως μέλος του ΜέΡΑ25, που αποτελεί τον εκλογικό βραχίονα του DiEM25 στην Ελλάδα.
Τι ήταν αυτό που σας τράβηξε στον Γιάνη Βαρουφάκη;
Καλό θα ήταν να αγγίζουμε με κριτική οξύτητα την εικόνα που διαμορφώνουν τα ΜΜΕ για κάποιον. Να βλέπουμε δηλαδή σε τι προσβλέπουν και για ποιους λόγους προβαίνουν σε κάτι τέτοιο. Μετά την αντιμνημονιακή στάση που κράτησε το 2015, ως υπουργός Οικονομικών στο Eurogroup, πιστεύω ότι στοχοποιήθηκε ιδιαίτερα από διάφορες μορφές παραπληροφόρησης.
Πολλοί θεωρούν ότι το ΜέΡΑ25 δεν έχει συγκροτημένη πολιτική προσωπικότητα στη Βουλή. Ακόμη δεν έχει καταφέρει να ξεχωρίσει. Εσείς που το υπηρετείτε πώς αισθάνεστε;
Το ΜέΡΑ25 κλείνει τρία χρόνια από την ίδρυσή του τώρα τον Μάρτιο. Εγώ που ζω καθημερινά τους αγώνες μας μέσα στη Βουλή, πάνω από ενάμιση χρόνο τώρα, δεν συμμερίζομαι την παραπάνω άποψη. Δυστυχώς όμως πολλοί συμπολίτες μας ενημερώνονται μόνο από τα μεγάλα ΜΜΕ, τα οποία είναι γνωστό ότι δημιουργούν και προβάλλουν θετικές εικόνες για το κυβερνών κόμμα και εκτοπίζουν ή αμαυρώνουν την εικόνα μικρότερων κομμάτων, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ένα κόμμα σαν το ΜέΡΑ25, το οποίο ασκεί πραγματική αντιπολίτευση προς την κυβέρνηση.
Πώς νιώθετε μέσα στη Βουλή; Τι σας ενοχλεί και τι σας συνεπαίρνει στο Κοινοβούλιο;
Είμαι 20 μήνες στη Βουλή. Νιώθω ύψιστη τιμή, μεγάλη χαρά και ευγνωμοσύνη που έχω τη δυνατότητα να αγωνίζομαι για το καλό της κοινωνίας μας στη Βουλή των Ελλήνων. Συνάμα όμως νιώθω τεράστια ευθύνη προς τους Eλληνες πολίτες. Γι’ αυτόν τον λόγο εργάζομαι νυχθημερόν, ώστε να διεκδικώ και να προωθώ τα δίκαια αιτήματά τους. Με συνεπαίρνουν οι δημοκρατικές διεργασίες και η διαβούλευση στο Κοινοβούλιο, όταν αυτές διεξάγονται ορθώς, όπως επίσης και ο κοινοβουλευτικός έλεγχος που ασκούμε στην κυβέρνηση. Ενοχλούμαι ιδιαίτερα με την αδιαφορία που επιδεικνύει η κυβέρνηση για τα προβλήματα της καθημερινότητας, καθώς επίσης κι όταν δεν εισακούγονται εξωκοινοβουλευτικοί θεσμοί και φορείς, οι οποίοι είναι ειδήμονες σε κάποια θέματα ή δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν οι σοβαρές προτάσεις που καταθέτουμε.
Πολλοί γκρινιάζουν για τα λάθη της κυβέρνησης, αλλά αντιπολίτευση δεν έχει. Πώς το σχολιάζετε αυτό;
Ας μην ξεχνάμε ότι η κυβέρνηση διατηρεί μία σοβαρή υπεροπλία στα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε σχέση με τα υπόλοιπα κόμματα, καταφέρνοντας έτσι, πολλές φορές, να δημιουργεί μία στρεβλή εικόνα της πραγματικότητας. Σας διαβεβαιώνω ότι υπάρχει σοβαρή αντιπολίτευση, ιδιαίτερα μετά και τις πρόσφατες σημαντικές αστοχίες της κυβέρνησης στα θέματα της Παιδείας, του πολιτισμού, του περιβάλλοντος, της διαχείρισης της πανδημίας, της αστυνομικής βίας και άλλων. Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα το ΜέΡΑ25 αντιμετωπίζουμε ανυπέρβλητες δυσκολίες στο να ακουστούν οι απόψεις μας με αντικειμενικότητα στην κοινωνία. Θεωρώ ότι αυτή ακριβώς η έλλειψη ισηγορίας αποτελεί έναν εξαιρετικά σημαντικό κίνδυνο για τη δημοκρατία μας.
Καλό ή κακό κάνει ο Μητσοτάκης στον κόσμο;
Θεωρώ ότι ο κόσμος μπορεί να το κρίνει αυτό, αρκεί να δει σωστά και αντικειμενικά την πραγματικότητα, χωρίς κομματικές παρωπίδες. Μία πραγματικότητα που ακούει στο όνομα «βία» και «καταστολή» πώς θα μπορούσε να κάνει καλό σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα; Επίσης, πώς γίνεται να είναι καλά για την κοινωνία αντιπεριβαλλοντικά, αναχρονιστικά και αντιαναπτυξιακά νομοθετήματα;
Τι καλό ή τι κακό σας έχουν κάνει οι καραντίνες;
Η καραντίνα είναι ένα μέτρο που λαμβάνεται σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως για την αντιμετώπιση της πανδημικής κρίσης. Είναι μία μη φυσιολογική κατάσταση περιορισμού, μία «αναγκαία» κατάσταση στέρησης των ελευθεριών μας. Η στέρηση της ελευθερίας είναι κάτι που δεν μπορεί να αποδεχτεί εύκολα κάποιος, ιδιαίτερα μετά από ένα τόσο μεγάλο διάστημα. Και η κυβέρνηση έχει τεράστια ευθύνη για το χάος με τα συνεχή και αναποτελεσματικά lockdowns και τα ελλιπή μέτρα στήριξης της κοινωνίας. Προσωπικά, αισθάνομαι τυχερή που περνάω περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου. Ωστόσο, γνωρίζω πολύ καλά ότι υπάρχουν περιπτώσεις αυξημένης ενδοοικογενειακής βίας και αντίξοων συνθηκών διαβίωσης, με αποτέλεσμα τη δραματική άνοδο των ψυχικών διαταραχών. Η κυβέρνηση πρέπει να λάβει σοβαρά υπ’ όψιν της όλες αυτές τις παραμέτρους όταν προχωρά σε νέα περιοριστικά μέτρα. Ο κόσμος και οι επιχειρήσεις πρέπει επιτέλους να αναπνεύσουν.
Σπουδάσατε θέατρο στη Σχολή Ιασμος – Βασίλης Διαμαντόπουλος. Είχατε αγάπη για την ηθοποιία;
Σπούδασα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στη Φιλοσοφική Σχολή, στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας και έπειτα έκανα μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών. Με το θέατρο ασχολιόμουν παράλληλα με τις προαναφερθείσες σπουδές μου, κυρίως ως χόμπι, λόγω καλλιτεχνικών ανησυχιών και αγάπης προς αυτό.
Στη δραματική σχολή φοίτησα διότι κέρδισα υποτροφία, έπειτα από εξετάσεις. Ό, τι έχω κάνει στον χώρο του θεάτρου το έχω κάνει αμισθί, από αγάπη, μεράκι και ζήλο. Η ιδιότητά μου είναι άλλη. Είμαι αυτοαπασχολούμενη επιστήμων στον χώρο της εκπαίδευσης.
Ο χώρος του θεάτρου είναι τελικά σκοτεινός για τα νέα παιδιά; Έχετε γνωρίσει κάποιον από τους ηθοποιούς πρωταγωνιστές αυτών των υποθέσεων σεξουαλικών κακοποιήσεων;
Ο χώρος του θεάτρου είναι μαγικός! Είναι χώρος δημιουργίας και αυτογνωσίας. Ωστόσο, ορισμένοι άνθρωποι στον χώρο αυτό είναι σκοτεινοί. Είναι ευεργετικό για την ψυχή των παιδιών να οδηγούνται σε ένα θεατρικό εργαστήρι ή θεατρική ομάδα, αλλά θα πρέπει πάντοτε να έχουν τον νου τους και να προφυλάσσονται από σκοτεινούς ανθρώπους, οι οποίοι, νιώθοντας ότι έχουν εξουσία, κάνουν κατάχρηση αυτής, είτε με λεκτική είτε με ψυχολογική ή με σεξουαλική βία. Εκεί πρέπει να λένε ένα τεράστιο «όχι», όπως έχω πει κι εγώ σε ανάλογες περιπτώσεις.
Ως γυναίκα στη δουλειά ή στη Βουλή έχετε βρεθεί ποτέ σε δύσκολη θέση από άντρες;
Βεβαίως και έχω βρεθεί. Και σε εργασιακό περιβάλλον έχω δεχθεί mobbing (δηλαδή bullying από συναδέλφους), αλλά έχω δεχθεί και σεξιστικές συμπεριφορές. Χρειαζόμαστε πολλά βήματα ακόμη προς την κατεύθυνση της πραγματικής ισότητας. Όσον αφορά τη Βουλή, τώρα μου έρχεται στο μυαλό ένα συμβάν: όταν ήμουν έγκυος πέρυσι και μπήκα στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων στη Βουλή, έπρεπε να περάσω πίσω από κάτι καρέκλες όπου κάθονταν κάποιοι συνάδελφοι βουλευτές, για να καθίσω, και εννοείται πως δεν χωρούσα με το μωρό στην κοιλιά και τους ζητούσα να σηκωθούν για να περάσω ή να μπουν πιο μέσα. Αυτοί με κοιτούσαν και δεν κουνιούνταν! Αυτό είναι δείγμα ασέβειας σε μια γυναίκα που κυοφορεί.
Μιλήστε μου λίγο για τον έρωτα της ζωής σας. Είναι ο σύζυγος ή το παιδί σας;
Καθένας από τους δύο καταλαμβάνει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Πιστεύω πως δεν υπάρχει νέα μανούλα που να μην ερωτευτεί κεραυνοβόλα το μωράκι της. Ο έρωτας για τον άνδρα είναι άλλο. Είναι ο συντροφικός έρωτας. Πρόκειται δηλαδή για δύο διαφορετικούς έρωτες.
Έπαιξε ο έρωτας ρόλο στη διαδρομή σας;
Εννοείται πως έπαιξε ενεργό ρόλο στη ζωή μου. Ο έρωτας αποτελεί κινητήριο δύναμη στους ανθρώπους. Είναι ευχής έργον να είμαστε ερωτευμένοι, όχι μόνο με τους ανθρώπους, αλλά και με άλλες εκφάνσεις της ζωής, όπως είναι η φύση ή τα ταξίδια.
Έχει ζόρια ο ρόλος της μητέρας, όταν η μητέρα είναι πολιτικός;
Εννοείται πως ο ρόλος της μητέρας είναι από τους πιο σημαντικούς και απαιτητικούς ρόλους στη ζωή μιας γυναίκας. Και ο ρόλος της βουλευτού είναι κι αυτός ιδιαίτερα απαιτητικός. Αλλά θεωρώ ότι είναι εξίσου δύσκολο για κάθε νέα μανούλα που είναι και εργαζόμενη. Απλώς το πρόβλημα με τις βουλεύτριες είναι ότι δεν έχει θεσπιστεί ακόμη κάποια άδεια μητρότητας, εκτός από τον πρώτο μήνα μετά τον τοκετό. Και αυτό είναι ένα σημάδι που φανερώνει πόσα βήματα ακόμα οφείλει να κάνει η Πολιτεία για την ισότητα των γυναικών.
Ποιο τραγούδι θα χαρίζατε σε Γιάνη Βαρουφάκη, Κυριάκο Μητσοτάκη και Αλέξη Τσίπρα;
Στον Γιάνη Βαρουφάκη: «Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ» του Γιάννη Αγγελάκα. Στον Κυριάκο Μητσοτάκη: «Σχήμα Λόγου» του Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα. Στον Αλέξη Τσίπρα: «Να σταθώ στα πόδια μου» του Λεωνίδα Μπαλάφα και του Γιώργου-Νικηφόρου Ζερβάκη.
