❱❱ Tips για να αφήσετε πίσω καταπιεσμένα συναισθήματα και επιθυμίες της παιδικής ηλικίαςΥπάρχει ένας γενικός κανόνας που λέει ότι το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορούμε να σβήσουμε όσα ζήσαμε κατά την παιδική μας ηλικία, αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν μας. Μπορούμε όμως να αλλάξουμε και να επαναπροσδιοριστούμε, και έτσι να κερδίσουμε μια νέα περίοδο, χρησιμοποιώντας τη γνώση που έχουμε αποθηκεύσει στο σώμα μας και στην ψυχή μας, με πιλότο όσα έγιναν στο παρελθόν.
Αυτός ο δρόμος είναι δύσκολος, αλλά όχι δύσβατος, και είναι ο τρόπος για να μπορέσουμε επιτέλους να αφήσουμε πίσω μας τα απωθημένα από το παρελθόν, ό,τι δηλαδή δεν μας άρεσε από την παιδική μας ηλικία. Ετσι μπορούμε να μετατρέψουμε τον εαυτό μας σε υπεύθυνο άτομο που έχει συνειδητοποιήσει τη δική του ιστορία και μπορεί να πορευτεί μαζί της.
Πολλοί άνθρωποι όμως δεν θέλουν να γνωρίζουν τίποτα από το παρελθόν και την προσωπική τους ιστορία, με αποτέλεσμα πολλά συναισθήματα και ζητήματα να καθορίζουν συνεχώς το παρόν τους. Συνεχίζουν να ζουν και να δρουν μέσα στο σύννεφο μιας απωθημένης και αόριστης κατάστασης που παγιώθηκε στην παιδική ηλικία και καθορίζει συμπεριφοριστικά την ενήλικη εποχή.
Δεν συνειδητοποιούν ότι συνεχίζουν να φοβούνται και να αποφεύγουν κινδύνους, πρόσωπα, μέρη, καταστάσεις, τα οποία εδώ και πάρα πολύ καιρό έχουν πάψει να υφίστανται. Καθοδηγούνται και κυριεύονται από ασυνείδητες μνήμες, αναμνήσεις, απωθημένα, συναισθήματα, ανάγκες και επιθυμίες, τα οποία, όσο παραμένουν αφημένα και άλυτα, συνεχίζουν να καθορίζουν, με σχεδόν νοσηρό και πολλές φορές φανταστικό τρόπο, καθετί που πράττουν ή όχι.
στο υποσυνείδητο
Το απωθημένο, λοιπόν, είναι μια λέξη με πολλά νοήματα, πολλά συναισθήματα, πολλές εκφάνσεις, πολλά «γιατί», πολλά «αν», πολύ «πόνο και δράμα». Απωθημένο, ο επίσημος ορισμός: καταπιεσμένα συναισθήματα που παραμένουν στο υποσυνείδητο, αυτό που θέλεις και δεν μπορείς να έχεις, το ανολοκλήρωτο, σαν να φτάνεις στην πηγή και να μην πίνεις νερό.
Το πιο γνωστό και δημοφιλές είναι το ερωτικό απωθημένο, το οποίο ορίζεται ως η καταπιεσμένη ανεκπλήρωτη επιθυμία η οποία εξακολουθεί να μας επηρεάζει καθοριστικά και σταθερά στη σκέψη και στην επιλογή, χωρίς να έχουμε την πλήρη συναίσθηση της επιρροής της. Λειτουργεί σαν αυτό που θέλεις και δεν μπορείς να έχεις, το άπιαστο, σαν κάτι που έμεινε στη μέση. Σαν ένα όνειρο όπου πρωταγωνιστούσες, σε μάγεψε, δεν πρόλαβες να δεις και να ζήσεις το τέλος.
Λόγια και πράγματα που σκεφτήκαμε να πούμε και να κάνουμε, αλλά δεν είπαμε ποτέ, είτε γιατί διστάσαμε είτε γιατί οι συνθήκες τα έφεραν έτσι και δεν μας δόθηκε η ευκαιρία. Σκέψεις ατελείωτες και πιθανά σενάρια που καταλήγουν σε «αν»… Ενας ενεργός εθιστικός μύθος! Είναι εσφαλμένο να αναρωτιόμαστε τι έφταιξε, τι πήγε στραβά και στο τέλος να κατηγορούμε τον εαυτό μας.
Το γλυκό απωθημένο λειτουργεί ως «φυλαχτό»! Συνήθως φαντάζει τέλειο και ιδανικό στα μάτια μας. Ολα τα άλλα φαίνονται ανυπόστατα μπροστά του, όμως δεν είναι. Είναι πια κάτι σαν το προσωπικό μας παραμύθι, το οποίο φροντίζουμε και συντηρούμε με στοργή, γι’ αυτό και γίνεται απωθημένο!
Το απωθημένο είναι ύπουλο και σιγοβράζει. Ξυπνάει έτσι ξαφνικά, από μόνο του, ακόμη και αν κοιμάται σε χειμερία νάρκη. Οι αναμνήσεις το ξυπνάνε. Και τότε είναι που βγαίνουν στην επιφάνεια όλα μας τα συναισθήματα, με αποτέλεσμα να ξεσπάμε σε ανθρώπους που δεν φταίνε, ανθρώπους που πραγματικά νοιάζονται για μας και δεν γνωρίζουν τι μας συμβαίνει.
Η προσκόλληση στα «αν» και η συμφιλίωση με το παρελθόν
Το βασικό χαρακτηριστικό των απωθημένων είναι ότι τα καλλιεργούμε και τα τρέφουμε για να ζούμε μαζί τους.
Ετσι δεν θέλουμε να ζήσουμε ελεύθερα, δεν θέλουμε να τα αποχωριστούμε, είμαστε δεσμευμένοι μαζί τους, γιατί έχουμε πείσει τον εαυτό μας ότι ζώντας με τα απωθημένα είναι σαν να ζούμε με αυτό που δεν πραγματοποιήθηκε, συνεχίζουμε να ελπίζουμε, να κάνουμε σχέδια και όνειρα, και να σκεφτόμαστε ότι αν γινόταν αλλιώς τότε… όλα θα ήταν διαφορετικά και ποτέ δεν ξέρεις, αν η ζωή το ξαναφέρει στο κατόπι μας, εμείς θα είμαστε έτοιμοι!
Τα απωθημένα αγγίζουν την τελειότητα, είναι οι ιδανικές καταστάσεις, που δεν πρόκειται να ζήσουμε και έχουμε πείσει τον εαυτό μας γι’ αυτό.
Πάντα θα υπάρχει μία πιο ιδανική και τέλεια κατάσταση από το παρόν μας και πάντα μπορεί να έχουμε νέα απωθημένα, που θα μας συντροφεύουν και θα ονειροπολούμε τα μοναχικά βράδια, υπενθυμίζοντάς μας όλα όσα φοβηθήκαμε, όλα όσα δεν κάναμε, όλα όσα δεν είπαμε και δεν προσπαθήσαμε.
Αποδοχή
Υπάρχουν βέβαια και άτομα που παραμένουν συνειδητά προσκολλημένα στον εγωισμό τους και περνούν μια ζωή σκεπτόμενα τι θα γινόταν αν… Τα ερωτήματα αυτά και τα φαντασμαγορικά «αν» ζουν στα υπόγεια του μυαλού και με την πρώτη ευκαιρία προβάλλουν λαμπερά στην επιφάνεια και λειτουργούν ως τύραννοι της σκέψης, της συμπεριφοράς, ακόμα και της ίδιας τους της ύπαρξης!
Ο μόνος τρόπος να διαχειριστούμε τα απωθημένα μας είναι να τα αποδεχτούμε. Γιατί όσο είμαστε αρνητικοί να συμφιλιωθούμε μ’ αυτά τόσο μεγαλύτερα γίνονται και τόσο περισσότερο μας εμποδίζουν να απολαύσουμε τη ζωή μας, να ζήσουμε νέες δυνατές εμπειρίες. Και από το απωθημένο είναι δύσκολο να γλιτώσεις, να σωθείς, είναι εκεί τριγύρω διαρκώς και σε φλερτάρει!
Γι’ αυτό αποφάσισε να ζήσεις αυτό το οποίο ονειρεύεσαι, πάλεψε γι’ αυτό και, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, θα είσαι σίγουρα νικητής του
εαυτού σου, με όμορφα βιώματα και με μικρά απωθημένα, που θα γίνουν μόνο γνώση και εμπειρία!
MSc Κλινική Ψυχοπαθολόγος –
Ψυχοθεραπεύτρια
Universite Paris VIII – St. Denis – Vincennes, France
www.michalopoulou.gr
www.facebook.com/
Σοφία Π. Μιχαλοπούλου
